Nav Digital Vidhi Gurukul: भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

Header Scroll

Saturday 4 March 2023

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

केंद्र सरकारचा कायदा

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

1. लहान शीर्षक.—या कायद्याला भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 म्हटले जाऊ शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

2. व्याख्या.—या कायद्यात, जोपर्यंत विषय किंवा संदर्भात प्रतिकूल काहीही नसेल, तोपर्यंत-

(अ) “प्रशासक” म्हणजे निष्पादक नसताना मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे व्यवस्थापन करण्यासाठी सक्षम अधिकाऱ्याने नियुक्त केलेली व्यक्ती;

(b) "कोडिसिल" म्हणजे मृत्युपत्राच्या संबंधात बनवलेले, आणि त्याच्या स्वभावाचे स्पष्टीकरण, बदल किंवा जोडणारे साधन, आणि ते मृत्युपत्राचा भाग मानले जाईल; 1[(bb) “जिल्हा न्यायाधीश” म्हणजे मूळ अधिकारक्षेत्रातील प्रधान दिवाणी न्यायालयाचे न्यायाधीश;]

(c) “एक्झिक्युटर” म्हणजे अशी व्यक्ती ज्याला मृत व्यक्तीच्या शेवटच्या इच्छापत्राची अंमलबजावणी, मृत्युपत्रकर्त्याच्या नियुक्तीद्वारे, गोपनीय आहे; 2[(cc) “भारत” म्हणजे जम्मू आणि काश्मीर राज्य वगळून भारताचा प्रदेश;]

(d) “भारतीय ख्रिश्चन” याचा अर्थ असा आहे की जो मूळचा भारताचा आहे, किंवा सद्भावनेने असा दावा करतो की, ते असमिश्र आशियाई वंशाचे आहेत आणि जो ख्रिश्चन धर्माच्या कोणत्याही स्वरूपाचा दावा करतो;

(ई) “अल्पवयीन” म्हणजे भारतीय बहुसंख्य कायदा, 1875 (1875 चा 9) च्या अधीन असलेली कोणतीही व्यक्ती, ज्याने त्या कायद्याच्या अर्थामध्ये आपले बहुमत प्राप्त केले नाही, आणि अठरा वर्षे वय पूर्ण केलेले नाही अशी कोणतीही व्यक्ती; आणि "अल्पसंख्याक" म्हणजे अशा कोणत्याही व्यक्तीचा दर्जा;

(f) “प्रोबेट” म्हणजे मृत्युपत्र करणार्‍याच्या इस्टेटला प्रशासनाच्या अनुदानासह सक्षम अधिकारक्षेत्राच्या न्यायालयाच्या सीलखाली प्रमाणित केलेल्या मृत्युपत्राची प्रत; 3[(जी) “राज्य” मध्ये भारताच्या कोणत्याही विभागाचा समावेश आहे ज्यामध्ये अंतिम उपाय आहे;] आणि

(h) “विल” म्हणजे मृत्यूनंतर अमलात आणण्याची इच्छा असलेल्या त्याच्या मालमत्तेबाबत मृत्युपत्रकर्त्याच्या इराद्याची कायदेशीर घोषणा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३. राज्यातील कोणत्याही वंश, संप्रदाय किंवा जमातीला कायद्याच्या अंमलबजावणीतून सूट देण्याचा राज्य सरकारचा अधिकार.—

(१) राज्य सरकार, अधिकृत राजपत्रातील अधिसूचनेद्वारे, एकतर मार्च, १८६५ च्या सोळाव्या दिवसापासून, किंवा संभाव्यपणे, या कायद्याच्या खालीलपैकी कोणत्याही तरतुदी, म्हणजे, कलम ५ ते ४९, यांच्या कार्यातून सूट देऊ शकते. 58 ते 191, 212, 213 आणि 215 ते 369, राज्यातील कोणत्याही वंशाचे, पंथाचे किंवा जमातीचे किंवा अशा वंशाच्या, संप्रदायाच्या किंवा जमातीच्या कोणत्याही भागाचे सदस्य ज्यांना राज्य सरकार अशा तरतुदी लागू करणे अशक्य किंवा अयोग्य समजते. किंवा आदेशात नमूद केलेले कोणतेही.

(२) राज्य सरकार, अशाच सूचनेद्वारे, असा कोणताही आदेश रद्द करू शकते, परंतु रद्द करण्याचा पूर्वलक्ष्यी प्रभाव असेल असे नाही.

(३) या कलमांतर्गत सूट मिळालेल्या किंवा भारतीय उत्तराधिकार कायदा, १८६५१ (१८६५ चा १०) या कायद्याच्या कलम ३३२ अन्वये कोणत्याही तरतुदींपासून सूट मिळालेल्या व्यक्ती या कायद्यात "सवलत मिळालेल्या व्यक्ती" म्हणून संबोधल्या जातात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

४. भागाचा अर्ज.- मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन असल्यास हा भाग लागू होणार नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

5. मृत व्यक्तीच्या स्थावर आणि जंगम मालमत्तेचे अनुक्रमे वारसा नियमन करणारा कायदा.—

(1) मृत व्यक्तीच्या 1[भारत] मधील स्थावर मालमत्तेचा वारस 1[भारत] च्या कायद्याद्वारे नियंत्रित केला जाईल, जेथे अशा व्यक्तीचा मृत्यूच्या वेळी त्याचे अधिवास असेल तेथे.

(२) मृत व्यक्तीच्या जंगम मालमत्तेचा वारसा त्या देशाच्या कायद्याद्वारे नियंत्रित केला जातो ज्यामध्ये अशा व्यक्तीचा मृत्यूच्या वेळी त्याचा अधिवास होता. उदाहरणे

(i) अ, 1[भारत] मध्ये त्याचे अधिवास असलेले, फ्रान्समध्ये मरण पावले, फ्रान्समध्ये जंगम मालमत्ता, इंग्लंडमध्ये जंगम मालमत्ता आणि 1[भारत] मध्ये जंगम आणि स्थावर मालमत्ता. संपूर्ण उत्तराधिकार 1[भारत] च्या कायद्याद्वारे नियंत्रित केला जातो.

(ii) A, एक इंग्रज, ज्याचा फ्रान्समध्ये अधिवास आहे, तो 1[भारत] मध्ये मरण पावतो आणि 1[भारत] मध्ये जंगम आणि स्थावर मालमत्ता सोडतो. जंगम मालमत्तेचे उत्तराधिकार हे नियमांद्वारे नियमन केले जाते जे नियम करतात, फ्रान्समध्ये, एका इंग्रजाच्या जंगम मालमत्तेचा उत्तराधिकार फ्रान्समध्ये मरत आहे आणि स्थावर मालमत्तेचा उत्तराधिकार 1[भारत] च्या कायद्याद्वारे नियंत्रित केला जातो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

6. एक अधिवास केवळ जंगम मालमत्तेच्या उत्तराधिकारावर परिणाम करतो.—एखाद्या व्यक्तीकडे त्याच्या जंगम मालमत्तेच्या उत्तराधिकाराच्या उद्देशाने फक्त एक अधिवास असू शकतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

7. कायदेशीर जन्माच्या व्यक्तीचे मूळ निवासस्थान.—कायदेशीर जन्माच्या प्रत्येक व्यक्तीचे मूळ अधिवास ज्या देशात त्याच्या जन्माच्या वेळी त्याचे वडील अधिवासात होते; किंवा, जर तो मरणोत्तर मूल असेल तर, वडिलांच्या मृत्यूच्या वेळी ज्या देशात त्याचे वडील अधिवासात होते. उदाहरण A च्या जन्माच्या वेळी, त्याच्या वडिलांचे निवासस्थान इंग्लंडमध्ये होते. A चे मूळ निवासस्थान इंग्लंडमध्ये आहे, मग तो ज्या देशात जन्मला तो कोणताही असो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

8. बेकायदेशीर मुलाच्या उत्पत्तीचे अधिवास.—अवैध अपत्याचे मूळ अधिवास ज्या देशात, त्याच्या जन्माच्या वेळी, त्याच्या आईचे अधिवास होते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

9. मूळ अधिवासाचे सातत्य.—नवीन अधिवास प्राप्त होईपर्यंत मूळ अधिवास कायम असतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

10. नवीन अधिवास संपादन.—एखादा माणूस त्याच्या मूळ अधिवासाचा नसलेल्या देशात आपले निश्चित वस्ती घेऊन नवीन अधिवास प्राप्त करतो. स्पष्टीकरण.—एखाद्या मनुष्याने 1 [भारत] मध्ये केवळ 2 [सरकारच्या नागरी, लष्करी, नौदल किंवा वायुसेनेच्या सेवेच्या] वास्तव्यामुळे, किंवा त्याच्या व्यायामामध्ये त्याचे निश्चित निवासस्थान घेतले आहे असे मानले जाऊ शकत नाही. कोणताही व्यवसाय किंवा कॉलिंग. उदाहरणे

(i) A, ज्याचे मूळ निवासस्थान इंग्लंडमध्ये आहे, तो 1[भारत] येथे जातो, जिथे तो बॅरिस्टर किंवा व्यापारी म्हणून स्थायिक होतो, त्याच्या उर्वरित आयुष्यामध्ये तेथे राहण्याचा विचार करतो. त्याचा अधिवास आता भारतात आहे.

(ii) A, ज्याचा अधिवास इंग्लंडमध्ये आहे, तो ऑस्ट्रियाला जातो आणि त्या सेवेत राहण्याच्या इराद्याने ऑस्ट्रियन सेवेत प्रवेश करतो. A ने ऑस्ट्रियामध्ये अधिवास मिळवला आहे.

(iii) A, ज्यांचे मूळ निवासस्थान फ्रान्समध्ये आहे, तो 1[भारत] मध्ये काही वर्षांसाठी केंद्र सरकारसोबतच्या करारानुसार वास्तव्यास येतो. त्या कालावधीच्या शेवटी फ्रान्सला परतण्याचा त्याचा मानस आहे. त्याने 1[भारतात] अधिवास संपादन केलेला नाही.

(iv) A, ज्याचा अधिवास इंग्लंडमध्ये आहे, तो विरघळलेल्या भागीदारीचे व्यवहार संपुष्टात आणण्याच्या उद्देशाने 1[भारतात] राहण्यास जातो आणि तो उद्देश पूर्ण होताच इंग्लंडला परतण्याच्या उद्देशाने . अशा निवासस्थानाने तो 1[भारत] मध्ये अधिवास मिळवत नाही, तथापि, निवास दीर्घकाळ टिकेल.

(v) A, शेवटच्या आधीच्या चित्रात नमूद केलेल्या परिस्थितीत 1[भारत] मध्ये राहायला गेल्यानंतर, नंतर त्याचा हेतू बदलतो आणि 1[भारत] मध्ये त्याचे निश्चित निवासस्थान स्वीकारतो. A ने 1[भारत] मध्ये अधिवास मिळवला आहे.

(vi) A, ज्याचा अधिवास चंदरनागोर 3 च्या फ्रेंच सेटलमेंटमध्ये आहे, त्याला राजकीय घटनांमुळे कलकत्त्यामध्ये आश्रय घेण्यास भाग पाडले जाते, आणि अशा राजकीय बदलांच्या अपेक्षेने कलकत्त्यात अनेक वर्षांपासून राहतो ज्यामुळे तो चंदेरनागोरला सुरक्षितपणे परत येऊ शकेल. . तो अशा निवासस्थानी 1[भारत] मध्ये अधिवास मिळवत नाही.

(vii) अ, शेवटच्या आधीच्या चित्रात नमूद केलेल्या परिस्थितीत कलकत्त्याला आल्यावर, त्यानंतरही असे राजकीय बदल घडून आले की तो चंदेरनागोरला सुरक्षितपणे परत येऊ शकेल, आणि कलकत्त्यात त्याचे वास्तव्य कायमस्वरूपी असेल असा त्याचा हेतू आहे. . A, 1[भारत] मध्ये अधिवास मिळवला आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

11. भारतातील अधिवास संपादन करण्याची विशेष पद्धत.—कोणतीही व्यक्ती 1 [भारत] मध्ये अधिवास मिळवू शकते आणि 1 [भारत] मधील काही कार्यालयात जमा करून राज्य सरकारने या निमित्त नियुक्त केले आहे, त्याच्या हाताखाली लिखित स्वरूपात एक घोषणा असा अधिवास घेण्याची त्याची इच्छा; अशी घोषणा केल्याच्या लगेच आधी एक वर्षापासून तो 1[भारत] मध्ये रहिवासी आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

12. परदेशी सरकारचा प्रतिनिधी म्हणून किंवा त्याच्या कुटुंबाचा एक भाग म्हणून निवासस्थानाद्वारे अधिवास प्राप्त केला जात नाही.—एखाद्या देशाच्या सरकारने दुसर्‍या देशात राजदूत, सल्लागार किंवा इतर प्रतिनिधी म्हणून नियुक्त केलेल्या व्यक्तीला अधिवास प्राप्त होत नाही. नंतरचा देश केवळ त्याच्या नियुक्तीच्या अनुषंगाने तेथे राहण्याच्या कारणास्तव; किंवा इतर कोणतीही व्यक्ती अशा प्रथम उल्लेखित व्यक्तीसोबत त्याच्या कुटुंबाचा भाग म्हणून किंवा नोकर म्हणून राहण्याच्या कारणास्तव असा अधिवास मिळवत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

13. नवीन अधिवासाचे सातत्य.—पूर्वीचा अधिवास पुन्हा सुरू होईपर्यंत किंवा दुसरा अधिग्रहित होईपर्यंत नवीन अधिवास चालू राहतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

14. अल्पवयीन व्यक्तीचे अधिवास.—अल्पवयीन व्यक्तीचे अधिवास हे पालकांच्या अधिवासाचे अनुसरण करतात ज्यांच्याकडून त्याने मूळ अधिवास प्राप्त केला आहे.

(अपवाद) -अल्पवयीन विवाहित असल्यास, किंवा सरकारी सेवेत कोणतेही पद किंवा नोकरी धारण करत असल्यास, किंवा पालकांच्या संमतीने, कोणत्याही परिस्थितीत, अल्पवयीन मुलाचे निवासस्थान बदलत नाही. वेगळा व्यवसाय.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

15. लग्नात स्त्रीने अधिवास मिळवला.—विवाहाद्वारे स्त्रीने तिच्या पतीचे अधिवास प्राप्त केले, जर तिच्याकडे पूर्वी समान अधिवास नसेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

१६. विवाहादरम्यान पत्नीचे अधिवास.—विवाहादरम्यान पत्नीचे अधिवास तिच्या पतीच्या अधिवासाचे पालन करतात.

(अपवाद) -सक्षम न्यायालयाच्या शिक्षेने विभक्त झाल्यास किंवा पती वाहतुकीची शिक्षा भोगत असल्यास पत्नीचे अधिवास यापुढे तिच्या पतीच्या अधिवासाचे पालन करत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

17. अल्पवयीन व्यक्तीने नवीन अधिवास प्राप्त करणे.—या भागामध्ये अन्यथा प्रदान केल्याप्रमाणे येथे जतन करा, अल्पसंख्याक असताना, एखादी व्यक्ती नवीन अधिवास घेऊ शकत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

18. वेड्याचे नवीन अधिवास प्राप्त करणे.—वेडी व्यक्ती दुसर्‍या व्यक्तीच्या अधिवासानंतर त्याच्या अधिवासाशिवाय इतर कोणत्याही प्रकारे नवीन अधिवास मिळवू शकत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

19. Succession to movable property in India in absence of proof of domicile elsewhere.—If a person dies leaving moveable property in 1[India], in the absence of proof of any domicile elsewhere, succession to the property is regulated by the law of 1[India].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

20. Interests and powers not acquired nor lost by marriage.—

(1) No person shall, by marriage, acquire any interest in the property of the person whom he or she marries or become incapable of doing any act in respect of his or her own property which he or she could have done if unmarried.

(2) This section—

(a) shall not apply to any marriage contracted before the first day of January, 1866;

(b) shall not apply, and shall be deemed never to have applied, to any marriage, one or both of the parties to which professed at the time of the marriage the Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh or Jaina religion.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

21. Effect of marriage between person domiciled and one not domiciled in India.—If a person whose domicile is not in 1[India] marries in 1[India] a person whose domicile is in 1[India], neither party acquires by the marriage any rights in respect of any property of the other party not comprised in a settlement made previous to the marriage, which he or she would not acquire thereby if both were domiciled in 1[India] at the time of the marriage.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

22. Settlement of minor’s property in contemplation of marriage.—

(१) अल्पवयीन व्यक्तीच्या मालमत्तेचा विवाहाच्या विचारात सेटलमेंट केला जाऊ शकतो, जर अल्पवयीन मुलाच्या वडिलांच्या मान्यतेने, किंवा वडील मरण पावले असतील किंवा 1[भारत] च्या मान्यतेने अनुपस्थित असतील तर उच्च न्यायालय.

(२) या कलमातील किंवा कलम २१ मधील कोणतीही गोष्ट जानेवारी, १८६६ च्या पहिल्या दिवसापूर्वी झालेल्या कोणत्याही मृत्यूपत्राला किंवा कोणत्याही हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन यांच्या मालमत्तेला वसीयत किंवा मृत्युपत्राच्या उत्तराधिकारावर लागू होणार नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

22. विवाहाच्या विचारात अल्पवयीन व्यक्तीच्या मालमत्तेचा निपटारा.—

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

23. भागाचा अर्ज.—जानेवारी, 1866 च्या पहिल्या दिवसापूर्वी झालेल्या कोणत्याही मृत्युपत्राला किंवा कोणत्याही हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख, जैन किंवा कोणत्याही व्यक्तीच्या मालमत्तेवर वसीयत किंवा मृत्युपत्राच्या उत्तराधिकारावर या भागातील काहीही लागू होणार नाही. पारशी.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

24. नातेसंबंध किंवा एकसंधता.—किंड्रेड किंवा कॉन्संग्युइनिटी म्हणजे समान स्टॉक किंवा सामान्य पूर्वजांपासून आलेल्या व्यक्तींचा संबंध किंवा संबंध.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

25. रेखीय एकरूपता.—

(1) रेखीय एकसंधता म्हणजे दोन व्यक्तींमध्ये टिकून राहते, ज्यापैकी एक व्यक्ती आणि त्याचे वडील, आजोबा आणि पणजोबा यांच्यामध्ये आणि थेट चढत्या रेषेत वरच्या दिशेने दुसऱ्यापासून थेट रेषेत उतरते, किंवा एक माणूस आणि त्याचा मुलगा, नातू, नातू आणि थेट उतरत्या रेषेत खाली.

(२) प्रत्येक पिढी ही एक पदवी असते, एकतर चढत्या किंवा उतरत्या.

(३) एखाद्या व्यक्तीचे वडील त्याच्याशी प्रथम श्रेणीत संबंधित असतात आणि त्याचप्रमाणे त्याचा मुलगाही; त्याचे आजोबा आणि नातू दुसऱ्या पदवीमध्ये; त्याचे आजोबा आणि नातू तिसऱ्या पदवीमध्ये आणि असेच.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

26. संपार्श्विक एकरूपता.—

(१) संपार्श्विक एकसंधता म्हणजे जी दोन व्यक्तींमध्ये टिकून राहते जे एकाच साठा किंवा पूर्वजांचे वंशज आहेत, परंतु त्यापैकी कोणीही दुसर्‍यापासून थेट रेषेत उतरलेले नाही.

(२) मृत व्यक्तीचे नातेसंबंध किती प्रमाणात आहेत हे निश्चित करण्याच्या हेतूने, मृत व्यक्तीपासून सामान्य स्टॉकपर्यंत आणि नंतर संपार्श्विक नातेवाईकापर्यंत वरच्या दिशेने गणना करणे आवश्यक आहे, प्रत्येकासाठी एक पदवी मंजूर आहे. व्यक्ती, चढत्या आणि उतरत्या दोन्ही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

27. वारसाहक्काच्या उद्देशाने धारण केलेल्या व्यक्ती मृत व्यक्तीशी समान संबंधित आहेत.—वारसाहक्काच्या हेतूसाठी, कोणताही भेद नाही-

(a) between those who are related to a person deceased through his father; and those who are related to him through his mother; or

(b) between those who are related to a person deceased by the full blood, and those who are related to him by the half blood; or

(c) between those who were actually born in the lifetime of a person deceased, and those who at the date of his death were only conceived in the womb, but who have been subsequently born alive.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

28. Mode of computing of degrees of kindred.—Degrees of kindred are computed in the manner set forth in the table of kindred set out in Schedule I. Illustrations

(i) The person whose relatives are to be reckoned, and his cousin-german, or first cousin, are, as shown in the table, related in the fourth degree; there being one degree of ascent to the father, and another to the common ancestor, the grandfather; and from him one of descent to the uncle, and another to the cousin-german, making in all four degrees.

(ii) A grandson of the brother and a son of the uncle, i.e., a great-nephew and a cousin-german, are in equal degree, being each four degree removed.

(iii) A grandson of a cousin-german is in the same degree as the grandson of a great-uncle, for they are both in the sixth degree of kindred.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

29. Application of part.—

(1) हा भाग जानेवारी 1866 च्या पहिल्या दिवसापूर्वी होणार्‍या कोणत्याही आंतरराज्याला किंवा कोणत्याही हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन यांच्या मालमत्तेला लागू होणार नाही.

(२) उप-कलम (१) मध्ये प्रदान केल्याप्रमाणे किंवा सध्या अंमलात असलेल्या इतर कोणत्याही कायद्यानुसार, या भागाच्या तरतुदी सर्व इंटेस्टेसी प्रकरणांमध्ये 1[भारताचा] कायदा बनतील.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

30. मृत व्यक्तीने कोणती मालमत्ता मरण पावली आहे असे मानले जाते.—एखाद्या व्यक्तीने ज्या मालमत्तेची मृत्युपत्रे लागू केली नसतील अशा सर्व मालमत्तेच्या संदर्भात तो मृत्यू पावलेला मानला जातो. उदाहरणे

(i) A ने इच्छापत्र सोडले नाही. त्याच्या संपूर्ण मालमत्तेच्या बाबतीत तो मृत्यूमुखी पडला आहे.

(ii) A ने एक मृत्युपत्र सोडले आहे, ज्याद्वारे त्याने B ला त्याचा कार्यकारी नियुक्त केला आहे; परंतु मृत्युपत्रात इतर कोणतीही तरतूद नाही. A चा त्याच्या मालमत्तेच्या वाटणीच्या संदर्भात मृत्यू झाला आहे.

(iii) A ने त्याची संपूर्ण मालमत्ता बेकायदेशीर हेतूने विहित केली आहे. A चा त्याच्या मालमत्तेच्या वाटणीच्या संदर्भात मृत्यू झाला आहे.

(iv) A ने B ला 1,000 रुपये आणि C च्या मोठ्या मुलाला 1,000 रुपये मृत्युपत्र केले आहे आणि दुसरे कोणतेही मृत्युपत्र केलेले नाही; आणि 2,000 रुपये आणि इतर कोणतीही मालमत्ता सोडून मरण पावला आहे. C चा अ च्या आधी मुलगा न होता मृत्यू झाला. 1,000 रुपयांच्या वितरणाबाबत अ चा मृत्यू झाला आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

31. पारशींना लागू न करण्याचा धडा.—या प्रकरणातील काहीही पारशींना लागू होणार नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

32. अशा मालमत्तेचे देवाणघेवाण.—या प्रकरणामध्ये यापुढे दिलेल्या क्रमाने आणि नियमांनुसार वतनदाराची मालमत्ता पत्नी किंवा पतीवर किंवा मृत व्यक्तीच्या नातेवाइकांवर वितरीत होते. 1[***]

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

33. जिथे वतनदाराने विधवा आणि वंशानुगत वंशज, किंवा विधवा आणि फक्त नातेवाईक, किंवा विधवा आणि कोणतेही नातेवाईक सोडले नाहीत.—जेथे मृत्यूपत्रधारकाने विधवा सोडली आहे—

(अ) जर त्याने कोणतेही वंशज वंशज सोडले असतील तर, त्याच्या मालमत्तेचा एक तृतीयांश हिस्सा त्याच्या विधवेच्या मालकीचा असेल आणि उर्वरित दोन तृतीयांश त्याच्या वंशानुगत वंशजांना, यापुढे दिलेल्या नियमांनुसार जाईल;

(b) 1[कलम 33A द्वारे प्रदान केल्याप्रमाणे], जर त्याने कोणतेही वंशज सोडले नसतील, परंतु त्याच्या नातेवाइकांना सोडले असेल, तर त्याच्या संपत्तीचा अर्धा भाग त्याच्या विधवेच्या मालकीचा असेल आणि उर्वरित अर्धा भाग जाईल. जे त्याचे नातेवाईक आहेत त्यांना, क्रमाने आणि यापुढे दिलेल्या नियमांनुसार;

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

¹[ 33A. विशेष तरतुदी जेथे वस्तीने विधवा सोडले आहे आणि वंशज वंशज नाहीत.—

(१) जेथे वतनदाराने विधवेला सोडले असेल परंतु वंशज नसेल आणि त्याच्या मालमत्तेचे निव्वळ मूल्य पाच हजार रुपयांपेक्षा जास्त नसेल, तर त्याची संपूर्ण मालमत्ता विधवेची असेल.

(२) जेथे मालमत्तेचे निव्वळ मूल्य पाच हजार रुपयांपेक्षा जास्त असेल, विधवा तिच्या पाच हजार रुपयांसाठी पात्र असेल आणि अशा पाच हजार रुपयांच्या संपूर्ण मालमत्तेवर व्याजासह शुल्क आकारले जाईल. इंटेस्टेटच्या मृत्यूच्या तारखेपासून 4 टक्के. पेमेंट होईपर्यंत दरवर्षी.

(३) या कलमाद्वारे विधवेसाठी केलेली तरतूद वरीलप्रमाणे व्याजासह पाच हजार रुपयांची रक्कम भरल्यानंतर उरलेल्या अशा इनस्टेटच्या मालमत्तेच्या अवशेषातील तिच्या हितसंबंधात आणि त्याच्या हिताचा कोणताही पूर्वग्रह न ठेवता आणि हिस्सा असेल, आणि असे अवशेष कलम 33 च्या तरतुदींनुसार वितरीत केले जातील जणू ते अशा संपूर्ण इंस्टेटच्या मालमत्तेचे आहे.

(4) मालमत्तेचे निव्वळ मूल्य सर्व कर्जाच्या एकूण मूल्यातून आणि अंत्यसंस्कार व प्रशासनाचा सर्व खर्च आणि मालमत्ता ज्यांच्या अधीन असेल अशा इतर सर्व कायदेशीर दायित्वे आणि शुल्के वजा करून निश्चित केली जाईल.

(५) हे कलम लागू होणार नाही-

(अ) च्या मालमत्तेसाठी-

(i) कोणताही भारतीय ख्रिश्चन,

(ii) कोणत्याही पुरुष व्यक्तीचे कोणतेही मूल किंवा नातवंडे जो त्याच्या मृत्यूच्या वेळी भारतीय ख्रिश्चन आहे, किंवा

(iii) हिंदू, बौद्ध, शीख किंवा जैन धर्माचा दावा करणारी कोणतीही व्यक्ती, या कायद्याच्या तरतुदींद्वारे नियमन केलेल्या विशेष विवाह कायदा, 1872 (1872 चा 3) कलम 24 अंतर्गत कोणाच्या मालमत्तेचा वारस आहे;

(ब) जोपर्यंत मृत व्यक्ती त्याच्या सर्व मालमत्तेच्या बाबतीत मृत्युमुखी पडत नाही.]

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

34. जेथे हत्येने कोणतीही विधवा सोडली नाही आणि जेथे त्याने कोणतेही नातेवाईक सोडले नाहीत.—जेथे हत्येने कोणतीही विधवा सोडली नाही, तेथे त्याची मालमत्ता त्याच्या वंशानुगत वंशजांना किंवा त्याच्या नातेवाईकांकडे जाईल, वंशानुगत वंशज नसून. यापुढे समाविष्ट असलेल्या नियमांनुसार; आणि, जर त्याने त्याच्या नातेवाईकांना सोडले नसेल तर ते सरकारकडे जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

35. विधुराचे हक्क.—आपल्या पत्नीच्या हयात असलेल्या पतीला तिच्या मालमत्तेबाबत, जर तिचा मृत्यू झाला तर तिच्या मालमत्तेवर समान अधिकार आहेत, जसे एखाद्या विधवेला तिच्या पतीच्या मालमत्तेवर, जर तो मृत्युपत्राने मरण पावला तर.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३६. वाटणीचे नियम.—विभाग ३७ ते ४० मध्‍ये अंतर्भूत असलेल्‍या सदस्‍य वंशजांमधील (विधवेचा वाटा वजा केल्‍यानंतर, विधवेचा वाटा वजा केल्‍यानंतर) त्‍याच्‍या मालमत्तेच्‍या वाटणीचे नियम.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

37. जेथे हयातदाराने फक्त मूल किंवा मुले सोडली आहेत.—जेथे हयातदाराने त्याच्या हयात असलेले एक मूल किंवा मुले सोडली आहेत, परंतु मृत मुलाद्वारे दूरस्थ वंशज नाही, मालमत्ता त्याच्या हयात असलेल्या मुलाची असेल, जर फक्त एक असेल, किंवा त्याच्या सर्व हयात असलेल्या मुलांमध्ये समान विभागले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

38. जेथे हत्येने कोणतेही मूल सोडले नाही, परंतु नातवंडे किंवा नातवंडे.—जेथे मृत्यूमुखी पडलेल्या व्यक्तीने त्याच्या हयात असलेले कोणतेही मूल सोडले नाही परंतु मृत नातवाच्या माध्यमातून नातवंड किंवा नातवंडे सोडले आहेत आणि यापुढे दुर्गम वंशज राहिले नाहीत. मूल, मालमत्ता त्याच्या हयात असलेल्या नातवंडाची असेल, जर एखादे असेल, किंवा त्याच्या सर्व हयात असलेल्या नातवंडांमध्ये समान रीतीने विभागली जाईल. उदाहरणे

(i) A ला तीन मुले आहेत, आणि आणखी नाही, जॉन, मेरी आणि हेन्री. ते सर्व वडिलांच्या आधी मरण पावले, जॉन दोन मुले, मेरी तीन आणि हेन्री चार सोडून. त्यानंतर अ मरण पावतो, त्या नऊ नातवंडांना सोडून आणि कोणत्याही मृत नातवंडाचा वंशज नाही. त्याच्या प्रत्येक नातवंडाचा एक नववा भाग असेल.

(ii) परंतु जर हेन्री मरण पावला असेल, मूल न ठेवता, तर संपूर्ण रक्कम इस्टेटच्या पाच नातवंडांमध्ये, जॉन आणि मेरीची मुले यांच्यामध्ये समान प्रमाणात विभागली जाते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

39. जेथे इस्टेटने फक्त नातवंडे किंवा दूरच्या वंशाचे वंशज सोडले आहेत.—त्याच रीतीने मालमत्ता हयात असलेल्या वंशाच्या वंशजांकडे जाईल जे वसीयतेच्या सर्वात जवळचे आहेत, जेथे ते सर्व नातवंडांच्या पदवीमध्ये आहेत. त्याच्यासाठी, किंवा सर्व काही अधिक दूरस्थ आहेत.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

40. जिथं वतनदार वंशज सोडतो ते सर्व त्याच्या नातेवाईकांचे समान दर्जाचे नसतात आणि ज्यांच्याद्वारे अधिक दुर्गम वंशज असतात ते मृत असतात.—

(१) जर वतनदाराने वंशानुगत वंशज सोडले असतील जे सर्व त्याच्या नातेसंबंधात समान नसतील, आणि ज्या व्यक्तींद्वारे त्याच्यापासून अधिक दूरस्थ वंशज मृत झाले असतील, तर मालमत्तेची अशा समान संख्येत विभागणी केली जाईल. वतनदाराच्या वंशजांच्या संख्येशी सुसंगत असे शेअर्स जे एकतर त्याच्या मृत्यूच्या वेळी त्याच्या जवळच्या नातेवाइकांमध्ये उभे होते, किंवा त्याच्या जवळच्या नातेवाइकांच्या दर्जाचे असल्याने, त्याच्या आधी मरण पावले, वंशावळ वंशज सोडून त्याला वाचवले.

(२) अशा समभागांपैकी एक वंशजांना वाटप केले जाईल जे त्याच्या मृत्यूच्या वेळी वतनदाराच्या जवळच्या नातेसंबंधात उभे होते; आणि अशा समभागांपैकी प्रत्येक मृत वंशाच्या वंशजांना वाटप केले जाईल; आणि अशा प्रत्येक मृत रेषीय वंशजांच्या संदर्भात वाटप केलेला हिस्सा त्याच्या हयात असलेल्या मुलाचा किंवा मुलांचा किंवा अधिक दुर्गम रेषीय वंशजांचा असेल, जसे की परिस्थिती असेल; असे हयात असलेले मूल किंवा मुले किंवा अधिक दुर्गम वंशाचे वंशज नेहमी तो वाटा घेतात जे त्याचे किंवा त्यांचे पालक किंवा पालक अनुक्रमे हक्कदार असायचे जर असे पालक किंवा पालक हयातीत हयात असतील. उदाहरणे

(i) A had three children, John, Mary and Henry; John died, leaving four children, and Mary died, leaving one, and Henry alone survived the father. On the death of A, intestate, one-third is allotted to Henry, one-third to John’s four children, and the remaining third to Mary’s one child.

(ii) A left no child, but left eight grand-children, and two children of a deceased grand-child. The property is divided into nine parts, one of which is allotted to each grand-child, and the remaining one-ninth is equally divided between the two great-grand-children.

(iii) A has three children, John, Mary and Henry; John dies leaving four children; and one of John’s children dies leaving two children. Mary dies leaving one child. A afterwards dies intestate. One-third of his property is allotted to Henry, one-third to Mary’s child and one-third is divided into four parts, one of which is allotted to each of John’s three surviving children, and the remaining part is equally divided between John’s two grand-children.

(iv) A has two children, and no more, John and Mary. John dies before his father, leaving his wife pregnant. Then A dies leaving Mary surviving him, and in due time a child of John is born. A’s property is to be equally divided between Mary and the posthumous child.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

41. वितरणाचे नियम जेथे वतनदाराने कोणतेही वंशज वंशज सोडलेले नाहीत.—जेथे वतनदाराने कोणतेही वंशज सोडले नाहीत, तेथे त्याच्या मालमत्तेच्या वितरणाचे नियम (विधवेचा वाटा कापून घेतल्यावर, जर त्याने विधवा सोडली असेल तर) ते त्यात समाविष्ट असतील. कलम ४२ ते ४८.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

42. हत्येचे वडील कोठे राहतात.-जर हत्येचे वडील राहत असतील, तर तो मालमत्तेवर यशस्वी होईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

43. जेथे हत्येचे वडील मरण पावले आहेत, परंतु त्याची आई, भाऊ आणि बहिणी जिवंत आहेत.—जर हत्येचे वडील मरण पावले असतील, परंतु हत्येची आई जिवंत असेल आणि तेथे हत्येचे भाऊ किंवा बहीण देखील जिवंत असतील आणि कोणाचेही मूल जिवंत नसेल. मृत भाऊ किंवा बहीण, आई आणि प्रत्येक जिवंत भाऊ किंवा बहीण समान शेअर्समध्ये मालमत्तेत यशस्वी होईल. उदाहरण A मरण पावला, त्याची आई आणि पूर्ण रक्ताचे दोन भाऊ, जॉन आणि हेन्री आणि एक बहीण मेरी, जी त्याच्या आईची मुलगी आहे परंतु त्याच्या वडिलांची नाही. आई एक चतुर्थांश घेते, प्रत्येक भाऊ एक चतुर्थांश घेतो आणि मेरी, अर्ध्या रक्ताची बहिण एक चतुर्थांश घेते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

४४. जेथे हत्येचे वडील मरण पावले असतील आणि त्याची आई, भाऊ किंवा बहीण, आणि कोणत्याही मृत भाऊ किंवा बहिणीची मुले, जिवंत असतील.—जर हत्येचे वडील मरण पावले असतील, परंतु त्याची आई जिवंत असेल, आणि जर एखादा भाऊ किंवा बहीण आणि त्याचे मूल किंवा मुले वतनदाराच्या हयातीत मरण पावलेला कोणताही भाऊ किंवा बहीण देखील जिवंत आहे, तर आई आणि प्रत्येक जिवंत भाऊ किंवा बहीण आणि प्रत्येक मृत भाऊ किंवा बहिणीचे जिवंत मूल किंवा मुले, समान समभागांमध्ये मालमत्तेचे हक्कदार असतील, जसे की मुले (एकापेक्षा जास्त असल्यास) समान समभाग घेतात जे त्यांच्या संबंधित पालकांनी हत्येच्या मृत्यूच्या वेळी घेतले असते. उदाहरण A, इंटेस्टेट, त्याची आई, त्याचे भाऊ जॉन आणि हेन्री, तसेच मृत बहिणीचे एक मूल, मेरी, आणि जॉर्जची दोन मुले, अर्ध्या रक्ताचा मृत भाऊ जो त्याच्या वडिलांचा मुलगा होता परंतु त्याच्या आईचा नाही. आई एक-पंचमांश घेते, जॉन आणि हेन्री प्रत्येकी एक-पंचमांश घेते, मेरीच्या मुलाला एक-पंचमांश घेतो आणि जॉर्जची दोन मुले उर्वरित एक-पंचमांश त्यांच्यात समान प्रमाणात विभागतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

45. Where intestate’s father dead and his mother and children of any deceased brother or sister living.—If the intestate’s father is dead, but the intestate’s mother is living, and the brothers and sisters are all dead, but all or any of them have left children who survived the intestate, the mother and the child or children of each deceased brother or sisters shall be entitled to the property in equal shares, such children (if more than one) taking in equal shares only the shares which their respective parents would have taken if living at the intestate’s death. Illustration A, the intestate, leaves no brother or sister but leaves his mother and one child of a deceased sister, Mary and two children of a deceased brother George. The mother takes one-third, the child of Mary takes one-third, and the children of George divide the remaining one-third equally between them.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

46. Where intestate’s father dead, but his mother living and no brother, sister, nephew or niece.—If the intestate’s father is dead, but the intestate’s mother is living, and there is neither brother, nor sister, nor child of any brother or sister of the intestate, the property shall belong to the mother.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

47. Where intestate has left neither lineal descendant, nor father, nor mother.—Where the intestate has left neither lineal descendant, nor father, nor mother, the property shall be divided equally between his brothers and sisters and the child or children of such of them as may have died before him, such children (if more than one) taking in equal shares only the shares which their respective parents would have taken if living at the intestate’s death.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

48. Where intestate has left neither lineal descendant, nor parent, nor brother, nor sister.—Where the intestate has left neither lineal descendant, nor parent, nor brother, nor sister, his property shall be divided equally among those of his relatives who are in the nearest degree of kindred to him. Illustrations

(i) A, the intestate, has left a grandfather, and a grandmother and no other relative standing in the same or a nearer degree of kindred to him. They, being in the second degree, will be entitled to the property in equal shares, exclusive of any uncle or aunt of the intestate, uncles and aunts being only in the third degree.

(ii) A, the intestate, has left a great-grandfather, or a great-grandmother, and uncles and aunts, and no other relative standing in the same or a nearer degree of kindred to him. All of these being in the third degree will take equal shares.

(iii) A, the intestate, left a great-grandfather, an uncle and a nephew, but no relative standing in a nearer degree of kindred to him. All of these being in the third degree will take equal shares.

(iv) Ten children of one brother or sister of the intestate and one child of another brother or sister of the intestate, constitute the class of relatives of the nearest degree of kindred to him. They will each take one-eleventh of the property.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

49. Children’s advancements not brought into hotchpot.—Where a distributive share in the property of a person who has died intestate is claimed by a child, or any descendant of a child, of such person, no money or other property which the intestate may, during his life, have paid, given or settled to, or for the advancement of, the child by whom or by whose descendant the claim is made shall be taken into account in estimating such distributive share.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[50. General principles relating to intestate succession.—For the purpose of intestate succession among Parsis—

(a) there is no distinction between those who were actually born in the lifetime of a person deceased and those who at the date of his death were only conceived in the womb, but who have been subsequently born alive;

(b) a lineal descendant of an intestate who has died in the lifetime of the intestate without leaving a widow or widower or any lineal descendant or 2[a widow or widower of any lineal descendant] shall not be taken into account in determining the manner in which the property of which the intestate has died intestate shall be divided; and

(c) where a 3[widow or widower of any relative] of an intestate has married again in the lifetime of the intestate, 4[such widow or widower] shall not be entitled to receive any share of the property of which the intestate has died intestate, and 4[such widow or widower] shall be deemed not to be existing at the intestate’s death.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[51. Division of intestate’s property among widow, widower, children and parents.—

(1) Subject to the provisions of sub-section (2), the property of which a Parsi dies intestate shall be divided,—

(a) where such Parsi dies leaving a widow or widower and children, among the widow or widower, and children so that the widow or widower and each child receive equal shares;

(b) where such Parsi dies leaving children, but no widow or widower, among the children in equal shares.

(2) Where a Parsi dies leaving one or both parents in addition to children or widow or widower and children, the property of which such Parsi dies intestate shall be so divided that the parent or each of the parents shall receive a share equal to half the share of each child.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[51. Division of intestate’s property among widow, widower, children and parents.—

(1) Subject to the provisions of sub-section (2), the property of which a Parsi dies intestate shall be divided,—

(a) where such Parsi dies leaving a widow or widower and children, among the widow or widower, and children so that the widow or widower and each child receive equal shares;

(b) where such Parsi dies leaving children, but no widow or widower, among the children in equal shares.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

52. [Repealed.]1

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

53. Division of share of predeceased child of intestate leaving lineal descendants.—In all cases where a Parsi dies leaving any lineal descendant, if any child of such intestate has died in the lifetime of the intestate, the division of the share of the property of which the intestate has died intestate which such child would have taken if living at the intestate’s death shall be in accordance with the following rules, namely:—

(a) If such deceased child was a son, his widow and children shall take shares in accordance with the provisions of this Chapter as if he had died immediately after the intestate’s death: Provided that where such deceased son has left a widow or a widower of a lineal descendant but no lineal descendant, the residue of his share after such distribution has been made shall be divided in accordance with the provisions of this Chapter as property of which the intestate has died intestate, and in making the division of such residue the said deceased son of the intestate shall not be taken into account.

(b) If such deceased child was a daughter, her share shall be divided equally among her children.

(c) If any child of such deceased child has also died during the lifetime of the intestate, the share which he or she would have taken if living at the intestate’s death, shall be divided in like manner in accordance with clause (a) or clause (b) as the case may be.

(d) Where a remoter lineal descendant of the intestate has died during the lifetime of the intestate, the provisions of clause (c) shall apply mutatis mutandis to the division of any share to which he or she would have been entitled if living at the intestate’s death by reason of the pre-decease of all the intestate’s lineal descendants directly between him or her and the intestate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[54. Division of property where intestate leaves no lineal descendant but leaves a widow or widower or a widow or widower of any lineal descendant.—Where a Parsi dies without leaving any lineal descendant but leaving a widow or widower or a widow or widower of a lineal descendant, the property of which the intestate dies intestate shall be divided in accordance with the following rules, namely:—

(a) if the intestate leaves a widow or widower but no widow or widower of a lineal descendant, the widow or widower shall take half the said property;

(b) if the intestate leaves a widow or widower and also a widow or widower of any lineal descendant, his widow or her widower shall receive one-third of the said property and the widow or widower of any lineal decendant shall receive another one-third or if there is more than one such widow or widower of lineal descendants, the last mentioned one-third shall be divided equally among them;

(c) if the intestate leaves no widow or widower, but one widow or widower of a lineal descendant, such widow or widower of the lineal descendant shall receive one-third of the said property or, if the intestate leaves no widow or widower but more than one widow or widower of lineal descendants, two thirds of the said property shall be divided among such widows or widowers of the lineal descendants in equal shares;

(d) the residue after the division specified in clause (a), or clause (b) or clause (c) has been made shall be distributed among the relatives of the intestate in the order specified in Part I of Schedule II; and the next-of-kin standing first in Part I of that Schedule shall be preferred to those standing second, the second to the third and so on in succession, provided that the property shall be so distributed that each male and female standing in the same degree of propinquity shall recieve equal shares;

(e) if there are no relatives entitled to the residue under clause (d), the whole of the residue shall be distributed in proportion to the shares specified among the persons entitled to receive shares under this section.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

55. Division of property where intestate leaves neither lineal descendants nor a widow or widower nor a widow of any lineal descendant.—When a Parsi dies leaving neither lineal descendants nor a widow or widower nor 1[a widow or widower of any lineal descendant], his or her next-of-kin, in the order set forth in Part II of Schedule II, shall be entitled to succeed to the whole of the property of which he or she dies intestate. The next-of-kin standing first in Part II of that Schedule shall be preferred to those standing second, the second to the third, and so on in succession, provided that the property shall be so distributed that 2[each male and female standing in the same degree of propinquity shall receive equal shares].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

56. Division of property where there is no relative entitled to succeed under the other provisions of this Chapter.—Where there is no relative entitled to succeed under the other provisions of this Chapter to the property of which a Parsi has died intestate, the said property shall be divided equally among those of the intestate’s relatives who are in the nearest degree of kindred to him.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[57. ] Application of certain provisions of Part to a class of Wills made by Hindus, etc.—The provisions of this Part which are set out in Schedule III shall, subject to the restrictions and modifications specified therein, apply—

(a) to all Wills and codicils made by any Hindu, Buddhist, Sikh or Jaina on or after the first day of September, 1870, within the territories which at the said date were subject to the Lieutenant-Governor of Bengal or within the local limits of the ordinary original civil jurisdiction of the High Courts of Judicature at Madras and Bombay; and

(b) to all such Wills and codicils made outside those territories and limits so far as relates to immoveable property situate within those territories or limits; 2[and

(c) to all Wills and codicils made by any Hindu, Buddhist, Sikh or Jaina on or after the first day of January, 1927, to which those provisions are not applied by clauses (a) and (b):] Provided that marriage shall not revoke any such Will or codicil.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

58. General application of Part.—

(1) The provisions of this Part shall not apply to testamentary succession to the property of any Muhammadan nor, save as provided by section 57, to testamentary succession to the property of any Hindu, Buddhist, Sikh or Jaina; nor shall they apply to any Will made before the first day of January, 1866.

(2) Save as provided in sub-section (1) or by any other law for the time being in force, the provisions of this Part shall constitute the law of 1[India] applicable to all cases of testamentary succession.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

59. Person capable of making Wills.—Every person of sound mind not being a minor may dispose of his property by Will. Explanation 1.—A married woman may dispose by Will of any property which she could alienate by her own act during her life. Explanation 2.—Persons who are deaf or dumb or blind are not thereby incapacitated for making a Will if they are able to know what they do by it. Explanation 3.—A person who is ordinarily insane may make a Will during interval in which he is of sound mind. Explanation 4.—No person can make a Will while he, is in such a state of mind, whether arising from intoxication or from illness or from any other cause, that he does not know what he is doing. Illustrations

(i) A can perceive what is going on in his immediate neighbourhood, and can answer familiar questions, but has not a competent understanding as to the nature of his property, or the persons who are of kindred to him, or in whose favour it would be proper that he should make his Will. A cannot make a valid Will.

(ii) A executes an instrument purporting to be his Will, but he does not understand the nature of the instrument, nor the effect of its provisions. This instrument is not a valid Will.

(iii) A, being very feeble and debilitated, but capable of exercising a judgment as to the proper mode of disposing of his property makes a Will. This is a valid Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

60. Testamentary guardian.—A father, whatever his age may be, may by Will appoint a guardian or guardians for his child during minority.

61 Will obtained by fraud, coercion or importunity. —A Will or any part of a Will, the making of which has been caused by fraud or coercion, or by such importunity as takes away the free agency of the testator, is void. Illustrations

(i) A, falsely and knowingly, represents to the testator, that the testator's only child is dead, or that he has done some undutiful act and thereby induces the testator to make a will in his, A's favour; such Will has been obtained by fraud, and is invalid.

(ii) A, by fraud and deception, prevails upon the testator to bequeath a legacy to him. The bequest is void.

(iii) A, being a prisoner by lawful authority, makes his Will. The Will is not invalid by reason of the imprisonment.

(iv) A, threatens to shoot B, or to burn his house or to cause him to be arrested on a criminal charge, unless he makes a bequest in favour of C. B, in consequence, makes a bequest in favour of C. The bequest is void, the making of it having been caused by coercion.

(v) A, being of sufficient intellect, if undisturbed by the influence of others, to make a Will yet being so much under the control of B that he is not a free agent, makes a Will dictated by B. It appears that he would not have executed the Will but for fear of B. The Will is invalid.

(vi) अ, इम्पोर्ट्युनिटीचा प्रतिकार करू शकत नाही अशा आरोग्याची स्थिती इतकी कमकुवत असल्याने, एका विशिष्ट हेतूचे इच्छापत्र करण्यासाठी B द्वारे दबाव आणला जातो आणि तो केवळ शांतता खरेदी करण्यासाठी आणि B च्या अधीन राहण्यासाठी करतो. इच्छापत्र आहे. अवैध.

(vii) अ, स्वत:चा निर्णय आणि इच्छेचा वापर करण्यास सक्षम असल्‍याच्‍या प्रकृतीच्‍या अवस्‍थेत असल्‍याने, ब त्‍याच्‍याशी तातडीच्‍या मध्यस्थीचा आणि मन वळवण्‍याचा वापर करून त्‍याला एका विशिष्‍ट हेतूचे विल करण्‍यास प्रवृत्त करतो. A, मध्यस्थी आणि मन वळवण्याच्या परिणामी, परंतु त्याच्या निर्णयाच्या आणि इच्छाशक्तीच्या मुक्त वापराने B ने शिफारस केलेल्या रीतीने त्याचे इच्छापत्र बनवते. B च्या मध्यस्थीने आणि मन वळवण्याने इच्छापत्र अवैध ठरत नाही.

(viii) अ, ब कडून वारसा मिळवण्याच्या दृष्टीकोनातून, त्याच्याकडे लक्ष देतो आणि त्याची खुशामत करतो आणि त्याद्वारे त्याच्यात अ. ब बद्दल एक लहरी पक्षपातीपणा निर्माण करतो, अशा लक्ष आणि खुशामतामुळे त्याची इच्छाशक्ती तयार होते, ज्याद्वारे तो अ सोडतो. A ला वारसा. A चे लक्ष आणि खुशामत यामुळे मृत्यूपत्र अवैध ठरत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

62. इच्छापत्र रद्द केले जाऊ शकते किंवा बदलले जाऊ शकते.—एखादे मृत्युपत्र त्याच्या निर्मात्याने कधीही रद्द केले किंवा बदलले जाऊ शकते जेव्हा तो मृत्यूपत्राद्वारे त्याच्या मालमत्तेची विल्हेवाट लावण्यास सक्षम असेल.

63 विशेषाधिकार नसलेल्या विल्सची अंमलबजावणी. -प्रत्येक मृत्युपत्रकर्ता, मोहिमेत कार्यरत किंवा प्रत्यक्ष युद्धात गुंतलेला सैनिक नसून, ¹²[किंवा एरवी म्हणून कार्यरत किंवा गुंतलेला,] किंवा समुद्रातील नाविक, खालील नियमांनुसार त्याची इच्छा पूर्ण करेल:-

(अ) मृत्युपत्र करणार्‍याने मृत्युपत्रावर स्वाक्षरी करावी किंवा त्याचे चिन्ह त्यावर चिकटवावे, किंवा त्याच्या उपस्थितीत आणि त्याच्या निर्देशानुसार इतर एखाद्या व्यक्तीने स्वाक्षरी केली असेल.

(b) मृत्युपत्र करणार्‍याची स्वाक्षरी किंवा खूण, किंवा त्याच्यासाठी स्वाक्षरी करणार्‍या व्यक्तीची स्वाक्षरी अशा प्रकारे ठेवली जाईल की असे दिसून येईल की ते मृत्युपत्राच्या रूपात लिखाणावर परिणाम घडवून आणण्याच्या उद्देशाने होते.

(c) मृत्युपत्र दोन किंवा अधिक साक्षीदारांद्वारे प्रमाणित केले जाईल, ज्यांच्यापैकी प्रत्येकाने मृत्युपत्रावर स्वाक्षरी केली आहे किंवा मृत्युपत्रावर त्याचे चिन्ह चिकटवलेले आहे किंवा इतर एखाद्या व्यक्तीने मृत्युपत्रावर स्वाक्षरी करताना पाहिले आहे, त्याच्या उपस्थितीत आणि त्याच्या निर्देशानुसार, किंवा मृत्युपत्रकर्त्याकडून त्याच्या स्वाक्षरीची किंवा चिन्हाची किंवा अशा इतर व्यक्तीची स्वाक्षरीची वैयक्तिक पावती मिळाली आहे; आणि प्रत्येक साक्षीदार मृत्युपत्र करणार्‍याच्या उपस्थितीत मृत्युपत्रावर स्वाक्षरी करेल, परंतु एकाच वेळी एकापेक्षा जास्त साक्षीदार उपस्थित असणे आवश्यक नाही आणि कोणत्याही विशिष्ट स्वरूपाच्या साक्षीची आवश्यकता नाही.

64 संदर्भानुसार कागदपत्रे समाविष्ट करणे. -जर मृत्युपत्रात किंवा कोडीसिलमध्ये, विधिवत साक्षांकित केलेले, मृत्युपत्रकर्त्याने इतर कोणत्याही दस्तऐवजाचा संदर्भ दिला असेल तर तो प्रत्यक्षात त्याच्या हेतूचा कोणताही भाग व्यक्त करणारा म्हणून लिहिलेला असेल, तर असा दस्तऐवज मृत्युपत्राचा किंवा कोडीसिलचा एक भाग मानला जाईल ज्यामध्ये तो संदर्भित आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

65. विशेषाधिकारप्राप्त इच्छापत्रे.—मोहिमेत कार्यरत असलेला किंवा प्रत्यक्ष युद्धात गुंतलेला कोणताही सैनिक, 1[किंवा एरवी म्हणून कामावर असलेला किंवा गुंतलेला एक हवाईदलाचा,] किंवा समुद्रात असणारा कोणताही नाविक, त्याने वयाची अठरा वर्षे पूर्ण केली असल्यास, विल्हेवाट लावू शकतो. कलम 66 मध्ये दिलेल्या रीतीने केलेल्या मृत्युपत्राद्वारे त्याच्या मालमत्तेचा. अशा इच्छापत्रांना विशेषाधिकार प्राप्त विल्स म्हणतात. उदाहरणे

(i) A, a medical officer attached to a regiment is actually employed in an expedition. He is a soldier actually employed in an expedition, and can make a privileged Will.

(ii) A is at sea in a merchant-ship of which he is the purser. He is a mariner, and, being at sea, can make a privileged Will.

(iii) A, a soldier service in the field against insurgents, is a soldier engaged in actual warfare, and as such can make a privileged Will.

(iv) A, a mariner of a ship, in the course of a voyage, is temporarily on shore while she is lying in harbour. He is, for the purposes of this section, a mariner at sea, and can make a privileged Will.

(v) A, an admiral who commands a naval force, but who lives on shore, and only occasionally goes on board his ship, is not considered as at sea, and cannot make a privileged Will.

(vi) A, a mariner serving on a military expedition, but not being at sea, is considered as a soldier, and can make a privileged Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

66. Mode of making, and rules for executing, privileged Wills.—

(1) Privileged Wills may be in writing, or may be made by word of mouth.

(2) The execution of privileged Wills shall be governed by the following rules:—

(a) The Will may be written wholly by the testator, with his own hand. In such case it need not be signed or attested.

(b) It may be written wholly or in part by another person, and signed by the testator. In such case it need not be attested.

(c) If the instrument purporting to be a Will is written wholly or in part by another person and is not signed by the testator, it shall be deemed to be his Will, if it is shown that it was written by the testator’s directions or that he recognised it as his Will.

(d) If it appears on the face of the instrument that the execution of it in the manner intended by the testator was not completed, the instrument shall not, by reason of that circumstance, be invalid, provided that his non-execution of it can be reasonably ascribed to some cause other than the abandonment of the testamentary intentions expressed in the instrument.

(e) If the soldier, 1[airman] or mariner has written instructions for the preparation of his Will, but has died before it could be prepared and executed such instructions shall be considered to constitute his Will.

(f) If the soldier, 1[airman] or mariner has, in the presence of two witnesses, given verbal instructions for the preparation of his Will, and they have been reduced into writing in his lifetime, but he has died before the instrument could be prepared and executed, such instructions shall be considered to constitute his Will, although they may not have been reduced into writing in his presence, nor read over to him.

(g) The soldier, 1[airman] or mariner may make a Will by word of mouth by declaring his intentions before two witnesses present at the same time.

(h) A Will made by word of mouth shall be null at the expiration of one month after the testator, being still alive, has ceased to be entitled to make a privileged Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

67. Effect of gift to attesting witness.—A Will shall not be deemed to be insufficiently attested by reason of any benefit thereby given either by way of bequest or by way of appointment to any person attesting it, or to his or her wife or husband; but the bequest or appointment shall be void so far as concerns the person so attesting or the wife or husband of such person or any person claiming under either of them. Explanation.—A legatee under a Will does not lose his legacy by attesting a codicil which confirms the Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

68. Witness not disqualified by interest or by being executor.—No person, by reason of interest in, or of his being an executor of, a Will shall be disqualified as a witness to prove the execution of the Will or to prove the validity or invalidity thereof.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

69. Revocation of Will by testator’s marriage.—Every Will shall be revoked by the marriage of the maker, except a Will made in exercise of a power of appointment, when the property over which the power of appointment is exercised would not, in default of such appointment, pass to his or her executor or administrator, or to the person entitled in case of intestacy. Explanation.—Where a man is invested with power to determine the disposition of property of which he is not the owner, he is said to have power to appoint such property.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

70. Revocation of unprivileged Will or codicil.—No unprivileged Will or codicil, nor any part thereof, shall be revoked otherwise than by marriage, or by another Will or codicil, or by some writing declaring an intention to revoke the same and executed in the manner in which an unprivileged Will is hereinbefore required to be executed, or by the burning, tearing, or otherwise destroying the same by the testator or by some person in his presence and by his direction with the intention of revoking the same. Illustrations

(i) A has made an unprivileged Will. Afterwards, A makes another unprivileged Will which purports to revoke the first. This is a revocation.

(ii) A has made an unprivileged Will. Afterwards, A being entitled to make a privileged Will makes a privileged Will, which purports to revoke his unprivileged Will. This is a revocation.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

71. Effect of obliteration, interlineation or alteration in unprivileged Will.—No obliteration, interlineation or other alteration made in any unprivileged Will after the execution thereof shall have any effect, except so far as the words or meaning of the Will have been thereby rendered illegible or undiscernible, unless such alteration has been executed in like manner as hereinbefore is required for the execution of the Will: Provided that the Will, as so altered, shall be deemed to be duly executed if the signature of the testator and the subscription of the witnesses is made in the margin or on some other part of the Will opposite or near to such alteration, or at the foot or end of or opposite to a memorandum referring to such alteration, and written at the end or some other part of the Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

72. Revocation of privileged Will or codicil.—A privileged Will or codicil may be revoked by the testator by an unprivileged Will or codicil, or by any act expressing an intention to revoke it and accompanied by such formalities as would be sufficient to give validity to a privileged Will, or by the burning, tearing or otherwise destroying the same by the testator, or by some person in his presence and by his direction, with the intention of revoking the same. Explanation.—In order to the revocation of a privileged Will or codicil by an act accompanied by such formalities as would be sufficient to give validity to a privileged Will, it is not necessary that the testator should at the time of doing that act be in a situation which entitles him to make a privileged Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

73. Revival of unprivileged Will.—

(1) No unprivileged Will or codicil, nor any part thereof, which has been revoked in any manner, shall be revived otherwise than by the re-execution thereof, or by a codicil executed in manner hereinbefore required, and showing an intention to revive the same.

(2) When any Will or codicil, which has been partly revoked and afterwards wholly revoked, is revived, such revival shall not extend to so much thereof as has been revoked before the revocation of the whole thereof, unless an intention to the contrary is shown by the Will or codicil.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

74. Wording of will.—It is not necessary that any technical words or terms of art be used in a Will, but only that the wording be such that the intentions of the testator can be known therefrom.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

75. Inquiries to determine questions as to object or subject of Will.—For the purpose of determining questions as to what person or what property is denoted by any words used in a Will, a Court shall inquire into every material fact relating to the persons who claim to be interested under such Will, the property which is claimed as the subject of disposition, the circumstances of the testator and of his family, and into every fact a knowledge of which may conduct to the right application of the words which the testator has used. Illustrations

(i) A, by his Will, bequeaths 1,000 rupees to his eldest son or to his youngest grand-child, or to his cousin, Mary; a Court may make inquiry in order to ascertain to what person the description in the Will applies.

(ii) A, by his Will, leaves to B “my estate called Black Acre.” It may be necessary to take evidence in order to ascertain what is the subject-matter of the bequest; that is to say, what estate of the testator’s is called Black Acre.

(iii) A, by his Will, leaves to B “the estate which I purchased of C”. It may be necessary to take evidence in order to ascertain what estate the testator purchased of C.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

76. Misnomer or misdescription of object.—

(1) Where the words used in a Will to designate or describe a legatee or a class of legatees sufficiently show what is meant, an error in the name or description shall not prevent the legacy from taking effect.

(2) A mistake in the name of a legatee may be corrected by a description of him, and a mistake in the description of a legatee may be corrected by the name. Illustrations

(i) A bequeaths a legacy “to Thomas, the second son of my brother John”. The testator has an only brother named John, who has no son named Thomas, but has a second son whose name is William. William will have the legacy.

(ii) A bequeaths a legacy “to Thomas, the second son of my brother John”. The testator has an only brother, named John, whose first son is named Thomas and whose second son is named William. Thomas will have the legacy.

(iii) The testator bequeaths his property “to A and B, the legitimate children of C”. C has no legitimate child, but has two illegitimate children, A and B. The bequest to A and B takes effect, although they are illegitimate.

(iv) The testator gives his residuary estate to be divided among “my seven children” and, proceeding to enumerate them, mentions six names only. This omission Will not prevent the seventh child from taking a share with the others.

(v) The testator, having six grandchildren, makes a bequest to “my six grandchildren” and proceeding to mention them by their Christian names, mentions one twice over omitting another altogether. The one whose name is not mentioned will take a share with the others.

(vi) The testator bequeaths “1,000 rupees to each of the three children of A”. At the date of the Will A has four children. Each of these four children will, if he survives the testator, receive a legacy of 1,000 rupees.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

77. जेव्हा शब्दांचा पुरवठा केला जाऊ शकतो.—जेथे अर्थाच्या पूर्ण अभिव्यक्तीसाठी कोणताही शब्द साहित्य वगळण्यात आला असेल, तो संदर्भानुसार पुरवला जाऊ शकतो. उदाहरण मृत्युपत्रकर्ता त्याच्या मुलीला “पाचशे” चा वारसा देतो आणि त्याची मुलगी ब हिला “पाचशे रुपये” चा वारसा देतो. अ हा पाचशे रुपयांचा वारसा घेईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

78. विषयाच्या वर्णनातील चुकीचे तपशील नाकारणे.—जर मृत्युपत्र करणार्‍याने मृत्युपत्रात दिलेली गोष्ट पुरेशी ओळखली जाऊ शकते, परंतु वर्णनाचे काही भाग लागू होत नाहीत, तर वर्णनाचे असे भाग चुकीचे म्हणून नाकारले जाईल आणि मृत्युपत्र लागू होईल. उदाहरणे

(i) A ने B ला "L मध्ये पडलेल्या माझ्या पाणथळ जमिनी आणि X च्या ताब्यात" मृत्यूपत्र दिले. मृत्युपत्र करणार्‍याकडे L मध्‍ये पाणथळ जमिनी आहेत परंतु X च्या व्‍यवस्‍थामध्‍ये पाणथळ जमिनी नाहीत. “X च्‍या व्‍यवस्‍थामध्‍ये" हे शब्द चुकीचे म्हणून नाकारले जातील, आणि L मध्‍ये पडलेल्‍या मृत्‍युपत्र करणार्‍याच्‍या दलदलीच्‍या जमिनी पुढे जातील. मृत्युपत्र

(ii) मृत्युपत्र करणार्‍याने “माझी रामपूरची जमीनदारी” अ. त्यांची रामपूर येथे इस्टेट होती पण ती जमीनदारी नसून तालुक्याची होती. या मृत्युपत्राने तालुका पार पडतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

79. जेव्हा वर्णनाचा काही भाग चुकीचा म्हणून नाकारला जाऊ शकत नाही.—जर मृत्युपत्रात मृत्युपत्र करणार्‍याने ज्या गोष्टीचे वर्णन केले आहे त्या गोष्टीचे वर्णनात्मक म्हणून अनेक परिस्थितींचा उल्लेख केला असेल आणि त्या सर्व परिस्थितीच्या संदर्भात त्याची कोणतीही मालमत्ता असेल तर मृत्युपत्र अशा मालमत्तेपुरते मर्यादित मानले जाईल, आणि वर्णनाचा कोणताही भाग चुकीचा म्हणून नाकारणे कायदेशीर ठरणार नाही, कारण मृत्युपत्र करणार्‍याकडे इतर मालमत्ता होती ज्यावर वर्णनाचा असा भाग लागू होत नाही. स्पष्टीकरण.—एखादे प्रकरण या कलमाच्या अर्थामध्ये येते की नाही याचा निर्णय घेताना, कलम 78 अन्वये नाकारण्यास पात्र असणारे कोणतेही शब्द मृत्युपत्रातून बाहेर काढले गेले आहेत असे मानले जाईल. उदाहरणे

(i) A ने B ला "L मध्ये पडलेल्या माझ्या पाणथळ जमिनी आणि X च्या ताब्यात" मृत्यूपत्र दिले. मृत्युपत्र करणार्‍याकडे L मध्ये असलेल्या दलदलीच्या जमिनी होत्या, त्यापैकी काही X च्या ताब्यात होत्या आणि काही X च्या कब्जात नाहीत. मृत्यूपत्र L मध्ये पडलेल्या मृत्युपत्राच्या दलदलीच्या जमिनींपुरते मर्यादित मानले जाईल. X चा व्यवसाय.

(ii) A ने B ला "L मध्ये पडलेल्या माझ्या पाणथळ जमिनी आणि X च्या वहिवाटीत 1,000 बिघा जमिनीचा समावेश केलेला" मृत्यूपत्र करतो. मृत्युपत्र करणार्‍याकडे L मध्ये पाणथळ जमिनी पडल्या होत्या ज्यापैकी काही X च्या ताब्यात होत्या आणि काही X च्या ताब्यात नाहीत. मूल्यांकन कोणत्याही वर्गाच्या दलदलीच्या जमिनींना किंवा संपूर्णपणे एकत्रितपणे लागू होत नाही. हे मोजमाप मृत्युपत्रातून बाहेर पडलेले मानले जाईल आणि X च्या ताब्यात असलेल्या L मध्ये असलेल्या मृत्युपत्रकर्त्याच्या दलदलीच्या जमिनी एकट्याने मृत्युपत्राद्वारे पास केल्या जातील.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

80. पेटंटच्या संदिग्धतेच्या बाबतीत प्रवेशयोग्य पुरावा.—जेथे इच्छापत्राचे शब्द अस्पष्ट आहेत, परंतु बाह्य पुराव्यांद्वारे असे आढळून आले आहे की ते अर्ज कबूल करतात, त्यापैकी फक्त एक मृत्युपत्र करणार्‍याचा हेतू असू शकतो, बाह्य पुरावा असू शकतो. यापैकी कोणता अनुप्रयोग हेतू होता हे दर्शविण्यासाठी घेतले. उदाहरणे

(i) मेरी नावाचे दोन चुलत भाऊ असलेल्‍या एका माणसाने "माझी चुलत बहीण मेरी" हिला काही रकमेचे विवेचन केले. असे दिसते की दोन व्यक्ती आहेत, प्रत्येकजण मृत्युपत्रातील वर्णनाचे उत्तर देत आहे. हे वर्णन, म्हणून, दोन अर्जांची कबुली देते, त्यापैकी फक्त एक मृत्यूपत्र करणार्‍याचा हेतू असू शकतो. दोन अर्जांपैकी कोणता अर्ज हेतू होता हे दाखवण्यासाठी पुरावा स्वीकार्य आहे.

(ii) A, त्याच्या मृत्युपत्राने B ला "माझी सुलतानपूर खुर्द नावाची इस्टेट" सोडते. त्याच्याकडे सुलतानपूर खुर्द नावाच्या दोन इस्टेट होत्या. कोणत्या राज्याचा हेतू होता हे दर्शविण्यासाठी पुरावा स्वीकार्य आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

81. पेटंटची संदिग्धता किंवा कमतरतेच्या बाबतीत बाह्य पुरावे अग्राह्य.—जेथे इच्छापत्राच्या तोंडावर संदिग्धता किंवा कमतरता असेल, तेव्हा मृत्युपत्र करणार्‍याच्या हेतूबद्दल कोणताही बाह्य पुरावा मान्य केला जाणार नाही. उदाहरणे

(i) A man has an aunt, Caroline, and a cousin, Mary, and has no aunt of the name of Mary. By his Will he bequeaths 1,000 rupees to “my aunt, Caroline” and 1,000 rupees to “my cousin, Mary” and afterwards bequeaths 2,000 rupees to “my before-mentioned aunt, Mary”. There is no person to whom the description given in the will can apply, and evidence is not admissible to show who was meant by “my before-mentioned aunt, Mary”. The bequest is, therefore, void for uncertainty under section 89.

(ii) A bequeaths 1,000 rupees to..................leaving a blank for the name of the legatee. Evidence is not admissible to show what name the testator intended to insert.

(iii) A bequeaths to B .......................rupees, or “my estate of........................’’ Evidence is not admissible to show what sum or what estate the testator intended to insert.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

82. Meaning of clause to be collected from entire Will.—The meaning of any clause in a Will is to be collected from the entire instrument, and all its parts are to be construed with reference to each other. Illustrations

(i) The testator gives to B a specific fund or property at the death of A, and by a subsequent clause gives the whole of his property to A. The effect of the several clauses taken together is to vest the specific fund or property in A for life, and after his decease in B; it appearing from the bequest to B that the testator meant to use in a restricted sense the words in which he describes what he gives to A.

(ii) Where a testator having an estate, one part of which is called Black Acre, bequeaths the whole of his estate to A, and in another part of his will bequeaths Black Acre to B, the latter bequest is to be read as an exception out of the first as if he had said “I give Black Acre to B, and all the rest of my estate to A”.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

83. When words may be understood in restricted sense, and when in sense wider than usual.—General words may be understood in a restricted sense where it may be collected from the Will that the testator meant to use them in a restricted sense; and words may be understood in a wider sense than that which they usually bear, where it may be collected from the other words of the will that the testator meant to use them in such wider sense. Illustrations

(i) A testator gives to A “my farm in the occupation of B”, and to C “all my marsh-lands in L”. Part of the farm in the occupation of B consists of marsh-lands in L, and the testator also has other marsh-lands in L. The general words, “all my marsh-lands in L”, are restricted by the gift to A. A takes the whole of the farm in the occupation of B, including that portion of the farm which consists of marsh-lands in L.

(ii) The testator (a sailor on ship-board) bequeathed to his mother his gold ring, buttons and chest of clothes, and to his friend, A (a shipmate) his red box, clasp-knife and all things not before bequeathed. The testator’s share in a house does not pass to A under this bequest.

(iii) A, by his Will, bequeathed to B all his household furniture plate, linen, china, books, pictures and all other goods of whatever kind; and afterwards bequeathed to B a specified part of his property. Under the first bequest B is entitled only to such articles of the testator’s as are of the same nature with the articles therein enumerated.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

84. Which of two possible constructions preferred.—Where a clause is susceptible of two meanings according to one of which it has some effect, and according to the other of which it can have none, the former shall be preferred.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

85. No part rejected, if it can be reasonably construed.—No part of a Will shall be rejected as destitute of meaning if it is possible to put a reasonable construction upon it.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

86. Interpretation of words repeated in different parts of Will.—If the same words occur in different parts of the same Will, they shall be taken to have been used everywhere in the same sense, unless a contrary intention appears.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

87. Testator’s intention to be effectuated as far as possible.—The intention of the testator shall not be set aside because it cannot take effect to the full extent, but effect is to be given to it as far as possible. Illustrations The testator by a Will made on his death-bed bequeathed all his property to C.D. for life and after his decease to a certain hospital. The intention of the testator cannot take effect to its full extent because the gift to the hospital is void under section 118, but it will take effect so far as regards the gift to C.D.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

88 The last of two inconsistent clauses prevails. —Where two clauses of gifts in a Will are irreconcilable, so that they cannot possibly stand together, the last shall prevail. Illustrations

(i) The testator by the first clause of his Will leaves his estate of Ramnagar “to A ”, and by the last clause of his Will leaves it “to B and not to A ”. B will have it.

(ii) If a man, at the commencement of his Will gives his house to A, and at the close of it directs that his house shall be sold and the proceeds invested for the benefit of B, the latter disposition will prevail.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

89. Will or bequest void for uncertainty.—A Will or bequest not expressive of any definite intention is void for uncertainty. Illustration If a testator says “I bequeath goods to A”, or “I bequeath to A”, or “I leave to A all the goods mentioned in the Schedule” and no Schedule is found, or “I bequeath ‘money’, ‘wheat’, ‘oil’” or the like, without saying how much, this is void.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

90. Words describing subject refer to property answering description at testator’s death.—The description contained in a Will of property, the subject of gift, shall, unless a contrary intention appears by the Will, be deemed to refer to and comprise the property answering that description at the death of the testator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

91. Power of appointment executed by general bequest.—Unless a contrary intention appears by the Will, a bequest of the estate of the testator shall be construed to include any property which he may have power to appoint by Will to any object he may think proper, and shall operate as an execution of such power; and a bequest of property described in a general manner shall be construed to include any property to which such description may extend, which he may have power to appoint by Will to any object he may think proper, and shall operate as an execution of such power.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

92. Implied gift to objects of power in default of appointment.—Where property is bequeathed to or for the benefit of certain objects as a specified person may appoint or for the benefit of certain objects in such proportions as a specified person may appoint, and the Will does not provide for the event of no appointment being made; if the power given by the Will is not exercised, the property belongs to all the objects of the power in equal shares. Illustrations A, by his Will bequeaths a fund to his wife, for her life, and directs that at her death it shall be divided among his children in such proportions as she shall appoint. The widow dies without having made any appointment. The fund will be divided equally among the children.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

93. Bequest to “heirs”, etc., of particular person without qualifying terms.—Where a bequest is made to the “heirs” or “right heirs” or “relations” or ‘‘nearest relations’’ or “family” or “kindred” or “nearest of kin” or “next-of-kin” of a particular person without any qualifying terms, and the class so designated forms the direct and independent object of the bequest, the property bequeathed shall be distributed as if it had belonged to such person and he had died intestate in respect of it, leaving assets for the payment of his debts independently of such property. Illustrations

(i) A leaves his property “to my own nearest relations”. The property goes to those who would be entitled to it if A had died intestate, leaving assets for the payment of his debts independently of such property.

(ii) A bequeaths 10,000 rupees “to B for his life, and, after the death of B, to my own right heirs”. The legacy after B’s death belongs to those who would be entitled to it if it had formed part of A’s unbequeathed property.

(iii) A leaves his property to B; but if B dies before him, to B’s next-of kin; B dies before A; the property devolves as if it had belonged to B, and he had died intestate, leaving assets for the payment of his debts independently of such property.

(iv) A leaves 10,000 rupees “to B for his life, and after his decease to the heirs of C”. The legacy goes as if it had belonged to C, and he had died intestate, leaving assets for the payment of his debt independently of the legacy.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

94. Bequest to “representatives”, etc., of particular person.—Where a bequest is made to the “representatives” or “legal representatives” or “personal representatives” or “executors or administrators” of a particular person, and the class so designated forms the direct and independent object of the bequest, the property bequeathed shall be distributed as if it had belonged to such person and he had died intestate in respect of it. Illustration A bequest is made to the “legal representatives” of A. A has died intestate and insolvent. B is his administrator. B is entitled to receive the legacy, and will apply it in the first place to the discharge of such part of A’s debt as may remain unpaid: if there be any surplus B will pay it to those persons who at A’s death would have been entitled to receive any property of A’s which might remain after payment of his debts, or to the representatives of such persons.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

95. Bequest without words of limitation.—Where property is bequeathed to any person, he is entitled to the whole interest of the testator therein, unless it appears from the Will that only a restricted interest was intended for him.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

96. Bequest in alternative.—Where a property is bequeathed to a person with a bequest in the alternative to another person or to a class of persons, then, if a contrary intention does not appear by the Will, the legatee first named shall be entitled to the legacy if he is alive at the time when it takes effect; but if he is then dead, the person or class of persons named in the second branch of the alternative shall take the legacy. Illustrations

(i) A bequest is made to A or to B. A survives the testator. B takes nothing.

(ii) A bequest is made to A or to B. A dies after the date of the Will, and before the testator. The legacy goes to B.

(iii) A bequest is made to A or to B. A is dead at the date of the Will. The legacy goes to B.

(iv) Property is bequeathed to A or his heirs. A survives the testator. A takes the property absolutely.

(v) Property is bequeathed to A or his nearest of kin. A dies in the lifetime of the testator. Upon the death of the testator, the bequest to A’s nearest of kin takes effect.

(vi) Property is bequeathed to A for life, and after this death to B or his heirs. A and B survive the testator. B dies in A’s lifetime. Upon A’s death the bequest to the heirs of B takes effect.

(vii) Property is bequeathed to A for life, and after his death to B or his heirs. B dies in the testator’s lifetime. A survives the testator. Upon A’s death the bequest to the heirs of B takes effect.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

97. Effect of words describing a class added to bequest to person.—Where property is bequeathed to a person, and words are added which describe a class of persons but do not denote them as direct objects of a distinct and independent gift, such person is entitled to the whole interest of the testator therein, unless a contrary intention appears by the Will. Illustrations

(i) A bequest is made— to A and his children, to A and his children by his present wife, to A and his heirs, to A and the heirs of his body, to A and the heirs male of his body, to A and the heirs female of his body, to A and his issue, to A and his family, to A and his descendants, to A and his representatives, to A and his personal representatives, to A, his executors and administrators. In each of these cases, A takes the whole interest which the testator had in the property.

(ii) A bequest is made to A and his brothers. A and his brothers are jointly entitled to the legacy.

(iii) A bequest is made to A for life and after his death to his issue. At the death of A the property belongs in equal shares to all persons who then answer the description of issue of A.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

98. Bequest to class of persons under general description only.—Where a bequest is made to a class of persons under a general description only, no one to whom the words of the description are not in their ordinary sense applicable shall take the legacy.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

99. Construction of terms.—In a Will—

(a) the word “children” applies only to lineal descendants in the first degree of the person whose “children” are spoken of;

(b) the word “grand-children” applies only to lineal descendants in the second degree of the person whose “grand-children” are spoken of;

(d) the words “cousins”, or “first cousins”, or “cousins-german”, apply only to children of brothers or of sisters of the father or mother of the person whose “cousins”, or “first cousins”, or “cousins-german”, are spoken of;

(e) the words “first cousins once removed” apply only to children of cousins-german, or to cousins-german of a parent of the person whose “first cousins once removed” are spoken of;

(f) the words “second cousins” apply only to grand-children of brothers or of sisters of the grandfather or grandmother of the person whose “second cousins” are spoken of;

(g) the words “issue” and “descendants” apply to all lineal descendants whatever of the person whose “issue” or “descendants” are spoken of;

(h) words expressive of collateral relationship apply alike to relatives of full and of half blood; and

(i) all words expressive of relationship apply to a child in the womb who is afterwards born alive.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

100. Words expressing relationship denote only legitimate relatives or failing such relatives reputed legitimate.—In the absence of any intimation to the contrary in a Will, the word “child”, the word “son”, the word “daughter” or any word which expresses relationship, is to be understood as denoting only a legitimate relative, or, where there is no such legitimate relative, a person who has acquired, at the date of the Will, the reputation of being such relative. Illustrations

(i) A having three children, B, C and D, of whom B and C are legitimate and D is illegitimate leaves his property to be equally divided among “my children”. The property belongs to B and C in equal shares, to the exclusion of D.

(ii) A, having a niece of illegitimate birth, who has acquired the reputation of being his neice and having no legitimate niece, bequeaths a sum of money to his niece. The illegitimate niece is entitled to the legacy.

(iii) A, having in his Will enumerated his children, and named as one of them B, who is illegitimate, leaves a legacy to “my said children”. B will take a share in the legacy alongwith the legitimate children.

(iv) A leaves a legacy to “the children of B”. B is dead and has left none but illegitimate children. All those who had at the date of the Will acquired the reputation of being the children of B are objects of the gift.

(v) A bequeaths a legacy to “the children of B”. B never had any legitimate child. C and D had, at the date of the Will, acquired the reputation of being children of B. After the date of the Will and before the death of the testator, E and F were born, and acquired the reputation of being children of B. Only C and D are objects of the bequest.

(vi) A makes a bequest in favour of his child by a certain woman, not his wife. B had acquired at the date of the Will the reputation of being the child of A by the woman designated. B takes the legacy.

(vii) A makes a bequest in favour of his child to be born of a woman who never becomes his wife. The bequest is void.

(viii) A makes a bequest in favour of the child of which a certain woman, not married to him, is pregnant. The bequest is void.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

101. Rules of construction where Will purports to make two bequests to same person.—Where a Will purports to make two bequests to the same person, and a question arises whether the testator intended to make the second bequest instead of or in addition to the first; if there is nothing in the Will to show what he intended, the following rules shall have effect in determining the construction to be put upon the Will:—

(a) If the same specific thing is bequeathed twice to the same legatee in the same Will or in the Will and again in the codicil, he is entitled to receive that specific thing only.

(b) Where one and the same Will or one and the same codicil purports to make, in two places, a bequest to the same person of the same quantity or amount of anything, he shall be entitled to one such legacy only.

(c) Where two legacies of unequal amount are given to the same person in the same Will, or in the same codicil, the legatee is entitled to both.

(d) Where two legacies, whether equal or unequal in amount, are given to the same legatee, one by a Will and the other by a codicil, or each by a different codicil, the legatee is entitled to both legacies. Explanation.—In clauses (a) to (d) of this section, the word “Will” does not include a codicil. Illustrations

(i) A, having ten shares, and no more, in the Imperial Bank of India, made his Will, which contains near its commencement the words “I bequeath my ten shares in the Imperial Bank of India to B”. After other bequests, the Will concludes with the words “and I bequeath my ten shares in the Imperial Bank of India to B”. B is entitled simply to receive A’s ten shares in the Imperial Bank of India.

(ii) A, having one diamond ring, which was given to him by B, bequeaths to C the diamond ring which was given by B. A afterwards made a codicil to his Will, and thereby, after giving other legacies, he bequeathed to C the diamond ring which was given to him by B. C can claim nothing except the diamond ring which was given to A by B.

(iii) A, by his Will, bequeaths to B the sum of 5,000 rupees and afterwards in the same Will repeats the bequest in the same words. B is entitled to one legacy of 5,000 rupees only.

(iv) A, by his Will, bequeaths to B the sum of 5,000 rupees and afterwards in the same Will bequeaths to B the sum of 6,000 rupees. B is entitled to receive 11,000 rupees.

(v) A, by his Will, bequeaths to B 5,000 rupees and by a codicil to the Will he bequeaths to him 5,000 rupees. B is entitled to receive 10,000 rupees.

(vi) A, by one codicil to his Will, bequeaths to B 5,000 rupees and by another codicil bequeaths to him, 6,000 rupees. B is entitled to receive 11,000 rupees.

(vii) A, by his Will, bequeaths “500 rupees to B because she was my nurse”, and in another part of the Will bequeaths 500 rupees to B “because she went to England with my children”. B is entitled to receive 1,000 rupees.

(viii) A, by his Will, bequeaths to B the sum of 5,000 rupees and also, in another part of the Will, an annuity of 400 rupees. B is entitled to both legacies.

(ix) A, by his Will, bequeaths to B the sum of 5,000 rupees and also bequeaths to him the sum of 5,000 rupees if he shall attain the age of 18. B is entitled absolutely to one sum of 5,000 rupees, and takes a contingent interest in another sum of 5,000 rupees.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

102. Constitution of residuary legatee.—A residuary legatee may be constituted by any words that show an intention on the part of the testator that the person designated shall take the surplus or residue of his property. Illustrations

(i) A makes her Will, consisting of several testamentary papers, in one of which are contained the following words:—‘‘I think there will be something left, after all funeral expenses, etc., to give to B, now at school, towards equipping him to any profession he may hereafter be appointed to”. B is constituted residuary legatee.

(ii) A makes his Will, with the following passage at the end of it:—‘‘I believe there will be found sufficient in my banker’s hands to defray and discharge my debts, which I hereby, desire B to do, and keep the residue for her own use and pleasure”. B is constituted the residuary legatee.

(iii) A bequeaths all his property to B, except certain stocks and funds, which he bequeath to C. B is the residuary legatee.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

103. ज्या मालमत्तेवर अवशिष्ट वारसा हक्क आहे.—अवशिष्ट मृत्युपत्रांतर्गत, वारसदार मृत्यूच्या वेळी मृत्युपत्रकर्त्याच्या मालकीच्या सर्व मालमत्तेचा हक्कदार असतो, ज्यापैकी त्याने अमलात आणण्यास सक्षम असा कोणताही अन्य मृत्युपत्र केलेला नाही. त्याच्या मृत्युपत्राद्वारे केलेले उदाहरण A हे काही वारसा देते, ज्यापैकी एक कलम 118 अंतर्गत रद्दबातल ठरतो आणि दुसरा वारसाच्या मृत्यूमुळे संपतो. तो त्याच्या मालमत्तेचा अवशेष B ला देतो. त्याच्या मृत्युपत्राच्या तारखेनंतर अ त्याच्या मृत्यूच्या वेळी त्याच्या मालकीची जमीनदारी खरेदी करतो. B ला अवशेषांचा भाग म्हणून दोन वारसा आणि जमीनदारीचा हक्क आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

104. सामान्य अटींमध्ये वारसा निहित करण्याची वेळ.—जर वारसा सामान्य अटींमध्ये दिला गेला असेल, तो केव्हा द्यावयाचा आहे हे निर्दिष्ट न करता, वारसा देणाऱ्याच्या मृत्यूच्या दिवसापासून त्यामध्ये निहित हित आहे, आणि , तो न मिळाल्यास तो मरण पावला तर तो त्याच्या प्रतिनिधींकडे जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

105. कोणत्या बाबतीत वारसा संपतो.—

(१) जर वारसदार मृत्युपत्र करणार्‍यापासून हयात नसेल, तर वारसा लागू होऊ शकत नाही, परंतु मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मालमत्तेच्या अवशेषाचा भाग संपुष्टात येईल आणि तो भाग होईल, जोपर्यंत इच्छापत्राद्वारे असे दिसून येत नाही की ते इतर व्यक्तीकडे जावे. .

(२) वारसाच्या प्रतिनिधींना वारसा मिळण्याचा हक्क मिळण्यासाठी, तो मृत्युपत्रकर्त्यापासून वाचला हे सिद्ध करणे आवश्यक आहे. उदाहरणे

(i) मृत्युपत्र करणार्‍याने B ला "500 रुपये जे B ने देणे आहे" असे मृत्युपत्र केले. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या आधी बी मरण पावला; वारसा संपतो.

(ii) A आणि त्याच्या मुलांना मृत्यूपत्र केले जाते. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या आधी मृत्यू होतो, किंवा मृत्यूपत्र तयार झाल्यावर मृत होतो. A आणि त्याच्या मुलांचा वारसा संपला.

(iii) A ला वारसा दिला जातो आणि, मृत्युपत्रकर्त्याच्या आधी त्याचा मृत्यू झाल्यास, B ला. A मृत्युपत्रकर्त्याच्या आधी मरण पावतो. वारसा बी कडे जातो.

(iv) एक रक्कम A ला आयुष्यभरासाठी मृत्युपत्र दिले जाते आणि त्याच्या मृत्यूनंतर A मृत्युपत्रकर्त्याच्या हयातीत मरण पावतो; बी मृत्युपत्र करणार्‍यापासून वाचतो. बी ला केलेले मृत्युपत्र लागू होते.

(v) अ ला त्याचे अठरावे वर्ष पूर्ण केल्यावर काही रक्कम विपुल केली जाते, आणि जर त्याने त्याचे अठरावे वर्ष पूर्ण होण्यापूर्वी मरण पावले असेल तर, ब ला. अ त्याचे अठरावे वर्ष पूर्ण करेल आणि मृत्यूपत्रकर्त्याच्या हयातीत मरण पावेल. A ला दिलेला वारसा संपुष्टात येतो आणि B ला केलेले मृत्युपत्र प्रभावी होत नाही.

(vi) एकाच जहाजाच्या दुर्घटनेत मृत्युपत्र करणारा आणि वारसदाराचा मृत्यू झाला. कोणाचा पहिला मृत्यू झाला हे दाखविणारा कोणताही पुरावा नाही. वारसा संपतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

106. जर दोन संयुक्त वारसदारांपैकी एकाचा मृत्यू मृत्युपत्रकर्त्याच्या आधी मृत्यू झाला तर वारसा संपत नाही.—जर दोन व्यक्तींना संयुक्तपणे वारसा दिला गेला आणि त्यापैकी एकाचा मृत्यू मृत्यूपत्रकर्त्याच्या आधी झाला, तर दुसरा वारस पूर्ण घेतो. उदाहरण वारसा फक्त A आणि B ला आहे. A मृत्युपत्रकर्त्याच्या आधी मरण पावतो. बी वारसा घेतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

107. विशिष्ट समभाग देण्याचा मृत्युपत्रकर्त्याचा हेतू दर्शविणाऱ्या शब्दांचा प्रभाव.—जर वारसाला वारसाला शब्दात दिलेला वारसा असे दर्शवितो की मृत्युपत्रकाराने त्यांना त्यातील वेगळे समभाग द्यायचे होते, तर, मृत्युपत्रकर्त्याच्या आधी कोणताही वारस मरण पावल्यास, त्याच्यासाठी अभिप्रेत असलेला वारसा मृत्युपत्रकर्त्याच्या मालमत्तेच्या अवशेषांमध्ये येईल. उदाहरण अ, ब आणि क यांना पैसे दिले आहेत, त्यांच्यामध्ये समान प्रमाणात विभागले जावे. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या आधी A मरण पावतो. B आणि C फक्त इतकेच घेतील जेवढे A ते मृत्युपत्र करणार्‍यापासून वाचले असते तर.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

108. जेव्हा लॅप्स्ड शेअरचा निपटारा न केला जातो.—जेथे चुकलेला हिस्सा हा मृत्युपत्राद्वारे दिलेल्या सामान्य अवशेषांचा एक भाग असतो, तेव्हा तो वाटा निपटारा न केलेला म्हणून जाईल. उदाहरण मृत्युपत्रकर्ता त्याच्या इस्टेटचे अवशेष A, B आणि C ला देतो, त्यांच्यामध्ये समान रीतीने विभागले जावे. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या आधी A मरण पावतो. त्याच्या अवशेषांपैकी एक तृतीयांश अविघटनित म्हणून जातो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

109. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मुलाला किंवा वंशाच्या वंशजांना मृत्युपत्र केल्यावर मृत्युपत्र करणार्‍याच्या हयातीत त्याचा मृत्यू होत नाही.—जेथे मृत्युपत्र करणार्‍याच्या हयातीत कोणत्याही मुलाला किंवा इतर वंशजांना मृत्युपत्र केले गेले असेल आणि वारसाचा मृत्यू झाला असेल, परंतु त्‍याच्‍या वंशजाचा कोणताही वंशज मृत्‍युपत्र करणार्‍यापासून हयात असेल तर, मृत्‍युपत्र संपुष्टात येणार नाही, परंतु मृत्‍युपत्र करणार्‍याच्‍या मृत्‍यूनंतर ताबडतोब वारसदाराचा मृत्‍यू झाला असल्‍याप्रमाणे तो अंमलात येईल, जोपर्यंत मृत्‍युपत्राच्‍या विरुद्ध हेतू दिसून येत नाही. उदाहरण A त्याचे मृत्युपत्र बनवते, ज्याद्वारे तो त्याच्या मुलाला, B ला त्याच्या स्वत:च्या निरपेक्ष वापरासाठी आणि फायद्यासाठी पैसे देतो. A च्या आधी B मरण पावतो, एक मुलगा सोडून C, जो A हयात आहे, आणि त्याने त्याची सर्व संपत्ती त्याच्या विधवेला, D ला मृत्युपत्र करून त्याचे मृत्युपत्र केले आहे. पैसा D कडे जातो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

110. ब च्या फायद्यासाठी A ला केलेले मृत्युपत्र A च्या मृत्यूने संपत नाही.—जेथे एका व्यक्तीला दुसर्‍याच्या फायद्यासाठी मृत्युपत्र केले जाते, त्या व्यक्तीच्या मृत्यूने, मृत्युपत्रकर्त्याच्या हयातीत, वारसा संपत नाही. मृत्युपत्र केले आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

111 वर्णित वर्गास मृत्युपत्राच्या बाबतीत सर्व्हायव्हरशिप. -जेथे केवळ वर्णित वर्गातील व्यक्तींना मृत्यूपत्र केले जाते, तेव्हा मृत्युपत्र केलेल्या व्यक्तीच्या मृत्यूनंतर जिवंत असलेल्यांनाच मृत्युपत्र दिले जाते.

(अपवाद) - जर एखाद्या विशिष्ट व्यक्तीच्या नातेवाइकांच्या विशिष्ट श्रेणीत उभ्या असल्याचे वर्णन केलेल्या व्यक्तींच्या वर्गाला मालमत्तेचे मृत्यूपत्र दिले असेल, परंतु त्यांचा ताबा पूर्व मृत्यूपत्राच्या कारणास्तव मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या काही काळापर्यंत पुढे ढकलला जाईल. किंवा अन्यथा, मालमत्ता त्या वेळी त्यांच्यापैकी जे जिवंत आहेत त्यांच्याकडे आणि मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर मरण पावलेल्या त्यांच्यापैकी कोणत्याही प्रतिनिधीकडे जाईल. उदाहरणे

(i) A 1,000 रुपये “B च्या मुलांना” त्यांच्यामध्ये कधी वाटले जातील हे न सांगता मृत्यूपत्र करतो. मृत्युपत्राच्या तारखेच्या आधी ब मरण पावला होता, C, D आणि E E चा मृत्यू झाल्याची तीन मुले होती, परंतु A च्या मृत्यूपूर्वी C आणि D जिवंत राहतात. वारसा C चा असेल आणि डी, ई च्या प्रतिनिधींना वगळून.

(ii) घराचा वर्षांसाठीचा भाडेपट्टा, A ला त्याच्या आयुष्यासाठी आणि त्याच्या मृत्यूनंतर B च्या मुलांना मृत्यूपत्र दिले होते. मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर, B ला C आणि D ही दोन मुले राहत होती आणि त्याला कधीही नव्हते. इतर कोणतेही मूल. त्यानंतर, A, C च्या हयातीत, E, त्याचा कार्यवाहक सोडून मरण पावला. D हयात आहे A, D आणि E संयुक्तपणे लीजहोल्ड टर्मच्या एवढ्या हकदार आहेत जे कालबाह्य राहिले आहेत.

(iii) ए ला तिच्या आयुष्यासाठी, आणि तिच्या मृत्यूनंतर ब च्या मुलांसाठी पैसे दिले गेले. मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर, ब ला दोन मुले होती, C आणि D, आणि त्या घटनेनंतर, दोन मुले E आणि F, B C ला जन्मले आणि E चा मृत्यू A, C च्या हयातीत झाला आणि E चा मृत्यू झाला नाही. A मरण पावला आहे, D आणि F तिच्यापासून वाचले आहे. वारसा चार समान भागांमध्ये विभागायचा आहे, त्यापैकी एक C च्या निर्वाहकाला, एक D ला, एक E च्या प्रशासकाला आणि एक F ला द्यायचा आहे.

(iv) अ ने त्याच्या आयुष्यासाठी एक तृतीयांश जमीन B ला आणि त्याच्या मृत्यूनंतर B च्या बहिणींना दिले. मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर, B ला दोन बहिणी C आणि D राहत होत्या आणि त्या घटनेनंतर दुसरी बहीण E जन्म झाला. B च्या हयातीत C मरण पावला, D आणि E B हयात आहेत. A च्या जमिनीचा एक तृतीयांश भाग D, E आणि C च्या प्रतिनिधींच्या समान वाट्याने आहे.

(v) A मृत्यूपत्र, 1,000 रुपये ब ला आयुष्यभर आणि त्याच्या मृत्यूनंतर C च्या मुलांमध्ये समान आहेत. B च्या मृत्यूपर्यंत, C ला मूल नव्हते. बी च्या मृत्यूनंतरचे मृत्युपत्र रद्दबातल ठरते.

(vi) A bequeaths 1,000 rupees to “all the children born or to be born” of B to be divided among them at the death of C. At the death of the testator, B has two children living, D and E. After the death of the testator, but in the lifetime of C, two other children, F and G, are born to B. After the death of C, another child is born to B. The legacy belongs to D,E,F and G to the exclusion of the after-born child of B.

(vii) A bequeaths a fund to the children of B, to be divided among them when the eldest shall attain majority. At the testator's death, B had one child living, named C. He afterwards had two other children, named D and E. E died, but C and D were living when C attained majority. The fund belongs to C, D and the representatives of E, to the exclusion of any child who may be born to B after C's attaining majority.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

112. Bequest to person by particular description, who is not in existence at testator’s death.—Where a bequest is made to a person by a particular description, and there is no person in existence at the testator’s death who answers the description, the bequest is void.

(Exception) —If property is bequeathed to a person described as standing in a particular degree of kindred to a specified individual, but his possession of it is deferred until a time later than the death of the testator, by reason of a prior bequest or otherwise; and if a person answering the description is alive at the death of the testator, or comes into existence between that event, and such later time, the property shall, at such later time, go to that person, or, if he is dead, to his representatives. Illustrations

(i) A bequeaths 1,000 rupees to the eldest son of B. At the death of the testator, B has no son. The bequest is void.

(ii) A bequeaths 1,000 rupees to B for life, and after his death to the eldest son of C. At the death of the testator, C had no son. Afterwards, during the life of B, a son is born to C. Upon B’s death the legacy goes to C’s son.

(iii) A bequeaths 1,000 rupees to B for life, and after his death to the eldest son of C. At the death of the testator, C had no son. Afterwards, during the life of B, a son, named D, is born to C. D dies, then B dies. The legacy goes to the representative of D.

(iv) A bequeaths his estate of Green Acre to B for life, and at his decease, to the eldest son of C. Up to the death of B, C has had no son. The bequest to C’s eldest son is void.

(v) A bequeaths 1,000 rupees to the eldest son of C, to be paid to him after the death of B. At the death of the testator C has no son, but a son is afterwards born to him during the life of B and is alive at B’s death. C’s son is entitled to the 1,000 rupees.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

113. Bequest to person not in existence at testator’s death subject to prior bequest.—Where a bequest is made to a person not in existence at the time of the testator’s death, subject to a prior bequest contained in the Will, the later bequest shall be void, unless it comprises the whole of the remaining interest of the testator in the thing bequeathed. Illustrations

(i) Property is bequeathed to A for his life, and after his death to his eldest son for life, and after the death of the latter to his eldest son. At the time of the testator’s death, A has no son. Here the bequest to A’s eldest son is a bequest to a person not in existence at the testator’s death. It is not a bequest of the whole interest that remains to the testator. The bequest to A’s eldest son for his life is void.

(ii) A fund is bequeathed to A for his life, and after his death to his daughters. A survives the testator. A has daughters some of whom were not in existence at the testator’s death. The bequest to A’s daughters comprises the whole interest that remains to the testator in the thing bequeathed. The bequest to A’s daughters is valid.

(iii) A fund is bequeathed to A for his life, and after his death to his daughters, with a direction that, if any of them marries under the age of eighteen, her portion shall be settled so that it may belong to herself for life and may be divisible among her children after her death. A has no daughters living at the time of the testator’s death, but has daughters born afterwards who survive him. Here the direction for a settlement has the effect in the case of each daughter who marries under eighteen of substituting for the absolute bequest to her a bequest to her merely for her life; that is to say, a bequest to a person not in existence at the time of the testator’s death of something which is less than the whole interest that remains to the testator in the thing bequeathed. The direction to settle the fund is void.

(iv) A bequeaths a sum of money to B for life, and directs that upon the death of B the fund shall be settled upon his daughters, so that the portion of each daughter may belong to herself for life, and may be divided among her children after death. B has no daughter living at the time of the testator’s death. In this case the only bequest to the daughters of B is contained in the direction to settle the fund, and this direction amounts to a bequest to persons not yet born, of a life-interest in the fund, that is to say, of something which is less than the whole interest that remains to the testator in the thing bequeathed. The direction to settle the fund upon the daughters of B is void.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

(iv) A ने जीवनभरासाठी ब ला काही रकमेचे विवेचन केले आणि निर्देश दिले की ब च्या मृत्यूनंतर हा निधी त्याच्या मुलींवर सेटल केला जाईल, जेणेकरून प्रत्येक मुलीचा भाग आयुष्यभरासाठी स्वतःचा असेल आणि दोघांमध्ये विभागला जाईल मृत्यूनंतर तिची मुले. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मृत्यूच्या वेळी B ला जिवंत मुलगी नाही. या प्रकरणात B च्या मुलींना दिलेला एकमात्र मृत्यूपत्र निधीची पुर्तता करण्याच्या दिशेने आहे, आणि ही दिशा अद्याप जन्मलेल्या व्यक्तींना, निधीमध्ये जीवनाच्या स्वारस्याच्या, म्हणजे एखाद्या गोष्टीचे, मृत्यूपत्र आहे. जे मृत्युपत्र केलेल्या गोष्टीत मृत्युपत्रकर्त्याला राहिलेल्या संपूर्ण व्याजापेक्षा कमी आहे. B च्या मुलींवर निधी सेटल करण्याची दिशा निरर्थक आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

114. शाश्वततेच्या विरुद्ध नियम.—कोणतेही मृत्युपत्र वैध नाही ज्याद्वारे मृत्युपत्र केलेल्या वस्तूचे निहित एक किंवा अधिक व्यक्तींच्या जीवनकाळापर्यंत आणि मुदत संपल्यावर अस्तित्वात असलेल्या काही व्यक्तींच्या अल्पसंख्याकांच्या जीवनकाळापर्यंत विलंब होऊ शकतो. त्या कालावधीचा, आणि जर तो पूर्ण वयाचा झाला तर कोणाच्या मालकीची आहे. उदाहरणे

(i) एक निधी A ला त्याच्या जीवनासाठी आणि त्याच्या मृत्यूनंतर B ला त्याच्या जीवनासाठी दिला जातो; आणि B च्या मृत्यूनंतर B च्या मुलांपैकी जे प्रथम 25 वर्षांचे असतील. येथे B चा मुलगा जो प्रथम 25 वर्षांचा होईल तो मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर जन्मलेला मुलगा असू शकतो; A आणि B च्या दीर्घ यकृताच्या मृत्यूपासून 18 वर्षांहून अधिक काळ पूर्ण होईपर्यंत असा मुलगा 25 वर्षांचा होऊ शकत नाही; आणि अशा प्रकारे निधीचे निहित अ आणि ब आणि ब च्या मुलांचे अल्पसंख्याक यांच्या हयातीत विलंब होऊ शकतो. ब च्या मृत्यूनंतर केलेले मृत्युपत्र निरर्थक आहे.

(ii) एक निधी A ला त्याच्या आयुष्यासाठी, आणि त्याच्या मृत्यूनंतर B ला त्याच्या जीवनासाठी, आणि B च्या मृत्यूनंतर ब च्या मुलांपैकी ज्यांना प्रथम वयाची 25 वर्षे पूर्ण होतील त्यांना मृत्युपत्र दिले जाते. ब मृत्युपत्रकर्त्याच्या हयातीत मरण पावतो, एक किंवा अधिक मुलगे सोडून. या प्रकरणात B चे मुलगे मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या वेळी जिवंत व्यक्ती आहेत आणि त्यांच्यापैकी कोणीही 25 गाठेल तेव्हा त्याच्या स्वतःच्या हयातीतच असेल. मृत्युपत्र वैध आहे.

(iii) एक निधी A ला त्याच्या आयुष्यासाठी आणि त्याच्या मृत्यूनंतर B ला त्याच्या जीवनासाठी, ब च्या मृत्यूनंतर तो 18 वर्षे वयाच्या B च्या मुलांमध्ये विभागला जाईल अशा निर्देशासह दिलेला आहे, परंतु, जर ब चे कोणतेही मूल त्या वयापर्यंत पोहोचले नाही, तर निधी C कडे जाईल. येथे निधीच्या विभाजनाची वेळ मृत्यूच्या 18 वर्षांच्या समाप्तीनंतर, मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या वेळी राहणाऱ्या व्यक्तीच्या मृत्यूनंतर आली पाहिजे. . सर्व मृत्युपत्र वैध आहेत.

(iv) मृत्युपत्रकर्त्याच्या मुलींच्या फायद्यासाठी विश्वस्तांना एक निधी दिला जातो, ज्यामध्ये असे निर्देश दिले जातात की, त्यांच्यापैकी कोणीही कमी वयात विवाह केल्यास, तिच्या मृत्यूनंतर तिच्या मुलांवर खर्च करण्यासाठी निधीतील तिचा हिस्सा निश्चित केला जाईल. 18 वर्षे वयापर्यंत पोहोचेल. मृत्युपत्र करणार्‍या व्यक्तीची कोणतीही मुलगी, ज्याला निर्देश लागू होतो, तो त्याच्या मृत्यूच्या वेळी अस्तित्वात असला पाहिजे, आणि निधीचा कोणताही भाग जो शेवटी निर्देशानुसार सेटल केला जाऊ शकतो तो त्याच्या मृत्यूच्या 18 वर्षांपेक्षा जास्त नसावा. ज्या मुलींचा वाटा होता. या सर्व तरतुदी वैध आहेत.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

115. कलम 113 आणि 114 मधील काही नियमांखाली येऊ शकतात अशा वर्गाला मृत्यूपत्र.—जर कलम 113 किंवा कलम 114 च्या तरतुदींमुळे काही व्यक्तींच्या संदर्भात ते निष्क्रीय आहे अशा वर्गाला मृत्यूपत्र केले जाते. , असे मृत्युपत्र 1 [फक्त त्या व्यक्तींच्या संदर्भात रद्दबातल असेल, आणि संपूर्ण वर्गाच्या संदर्भात नाही]. उदाहरणे

(i) एक निधी A ला आयुष्यभरासाठी आणि त्याच्या मृत्यूनंतर 25 वर्षे वयाच्या त्याच्या सर्व मुलांसाठी मृत्यूपत्र दिले जाते. A मृत्युपत्र करणार्‍यापासून जिवंत आहे आणि मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर काही मुले जिवंत आहेत. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मृत्यूच्या वेळी अ च्या जिवंत असलेल्या प्रत्येक मुलाने मृत्युपत्रासाठी परवानगी दिलेल्या मर्यादेत 25 (असल्यास) वय पूर्ण करणे आवश्यक आहे. परंतु मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मृत्यूनंतर अ ला मुले होऊ शकतात, त्यापैकी काही अ च्या मृत्यूनंतर 18 वर्षांहून अधिक काळ पूर्ण होईपर्यंत 25 वर्षांचे होऊ शकत नाहीत. मृत्युपत्रकर्त्याचा मृत्यू; 2[आणि ज्यांना A च्या मृत्यूनंतर 18 वर्षांच्या आत 25 वर्षे पूर्ण होत नाहीत, परंतु A च्या इतर मुलांच्या बाबतीत ते कार्यरत आहेत].

(ii) A fund is bequeathed to A for his life, and after his death to B, C, D and all other children of A who shall attain the age of 25. B,C,D are children of A living at the testator’s decease. In all other respects the case is the same as that supposed in Illustration (i). 2[Although the mention of B,C and D does not prevent the bequest from being regarded as a bequest to a class, it is not wholly void. It is operative as regards any of the children B, C or D, who attains the age of 25 within 18 years after A’s death.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

²⁰[ 116. पूर्व मृत्यूपत्र अयशस्वी झाल्यामुळे अंमलात आणण्यासाठी मृत्युपत्र.—जेथे कलम 113 आणि 114 मध्ये समाविष्ट असलेल्या कोणत्याही नियमांमुळे, एखाद्या व्यक्तीच्या किंवा व्यक्तींच्या वर्गाच्या नावे केलेले कोणतेही मृत्युपत्र अशा व्यक्तीच्या संदर्भात रद्दबातल ठरते. किंवा अशा वर्गातील संपूर्ण, त्याच मृत्युपत्रात समाविष्ट असलेले आणि असे पूर्वीचे मृत्युपत्र पूर्ण झाल्यानंतर किंवा अयशस्वी झाल्यानंतर लागू होण्याच्या उद्देशाने केलेले कोणतेही मृत्युपत्र देखील निरर्थक आहे.] उदाहरणे

(i) एक निधी अ ला त्याच्या जीवनासाठी, आणि त्याच्या मृत्यूनंतर त्याच्या 25 वर्षांच्या मुलासाठी, त्याच्या आयुष्यासाठी, आणि अशा मुलाच्या मृत्यूनंतर ब. अ आणि ब जिवंत राहतील. मृत्युपत्र करणारा ब ला केलेले मृत्युपत्र अ च्या मुलगे ज्यांना प्रथम वयाची 25 वर्षे पूर्ण होतील त्यांना मृत्युपत्र केल्यानंतर अंमलात आणण्याचा हेतू आहे, जे कलम 114 नुसार रद्दबातल ठरते. ब ला केलेले मृत्युपत्र निरर्थक आहे.

(ii) एक निधी A ला त्याच्या आयुष्यासाठी आणि त्याच्या मृत्यूनंतर त्याच्या मुलांपैकी ज्यांना प्रथम वयाची 25 वर्षे पूर्ण होतील, आणि A चा मुलगा ते वय पूर्ण करू शकला नाही, तर B ला. A आणि B जिवंत राहतील. मृत्युपत्र करणारा ब ला केलेले मृत्युपत्र अ च्या मुलगे 25 वर्षांचे झाल्यावर अयशस्वी झाल्यानंतर अंमलात आणण्याचा हेतू आहे, जो मृत्यूपत्र कलम 114 नुसार रद्दबातल ठरेल. ब ला केलेले मृत्युपत्र निरर्थक आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

²¹[ 117. जमा होण्याच्या दिशेचा प्रभाव.—

(१) जेथे मृत्युपत्राच्या अटी असे निर्देश देतात की कोणत्याही मालमत्तेतून उत्पन्न होणारे उत्पन्न संपूर्णपणे किंवा अंशतः मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून अठरा वर्षांपेक्षा जास्त कालावधीत जमा केले जावे, असे निर्देश यापुढे प्रदान केल्याप्रमाणे असतील. , ज्या कालावधीत संचयन निर्देशित केले आहे तो वरील कालावधी ओलांडतो त्या मर्यादेपर्यंत रद्द करा आणि अठरा वर्षांच्या अशा कालावधीच्या शेवटी मालमत्ता आणि त्यावरील उत्पन्नाची विल्हेवाट लावली जाईल जणू काही त्या कालावधीत जमा केले गेले आहे. करण्याचे निर्देश दिले गेले होते.

(२) या कलमाच्या उद्देशाने जमा होण्याच्या कोणत्याही दिशेवर परिणाम होणार नाही-

(i) मृत्युपत्र करणार्‍याच्या किंवा मृत्युपत्रांतर्गत कोणतेही व्याज घेणार्‍या इतर कोणत्याही व्यक्तीच्या कर्जाचा भरणा, किंवा

(ii) मुलांसाठी भागांची तरतूद किंवा मृत्युपत्र करणार्‍याच्या किंवा मृत्युपत्रांतर्गत कोणतेही स्वारस्य घेणार्‍या इतर कोणत्याही व्यक्तीचे रिमोटर इश्यू, किंवा

(iii) मृत्युपत्रात दिलेल्या कोणत्याही मालमत्तेचे जतन किंवा देखभाल, आणि त्यानुसार अशी दिशा दिली जाऊ शकते.]

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

118. धार्मिक किंवा धर्मादाय वापरासाठी मृत्युपत्र.—पुतण्या किंवा भाची किंवा जवळचा नातेवाईक असलेल्या कोणत्याही व्यक्तीला त्याच्या मृत्यूच्या बारा महिन्यांपूर्वी अंमलात आणलेल्या मृत्युपत्राशिवाय आणि सहा आत जमा केल्याशिवाय कोणतीही मालमत्ता धार्मिक किंवा धर्मादाय वापरासाठी मृत्युपत्र करण्याचा अधिकार असणार नाही. जिवंत व्यक्तींच्या इच्छापत्रांच्या सुरक्षित कस्टडीसाठी कायद्याने प्रदान केलेल्या एखाद्या ठिकाणी त्याची अंमलबजावणी झाल्यापासून महिने: 1 [परंतु या कलमातील कोणतीही गोष्ट पारशीला लागू होणार नाही.] उदाहरणे A भाच्याने मृत्युपत्र केले असून त्याची अंमलबजावणी केली जाणार नाही. गरजेनुसार जमा - गरीब लोकांच्या मदतीसाठी; आजारी सैनिकांच्या देखभालीसाठी; रुग्णालयाच्या उभारणीसाठी किंवा समर्थनासाठी; अनाथांच्या शिक्षण आणि प्राधान्यासाठी; विद्वानांच्या समर्थनासाठी; शाळेच्या उभारणीसाठी किंवा समर्थनासाठी; पुलाची इमारत आणि दुरुस्तीसाठी; रस्ते तयार करण्यासाठी; चर्चच्या उभारणीसाठी किंवा समर्थनासाठी; चर्चच्या दुरुस्तीसाठी; धर्माच्या मंत्र्यांच्या फायद्यासाठी; सार्वजनिक बागेच्या निर्मितीसाठी किंवा समर्थनासाठी; हे सर्व मृत्युपत्र निरर्थक आहेत. टिप्पणी कलम 118 भारतीय राज्यघटनेच्या कलम 14 आणि 15 च्या कक्षेत येते आणि म्हणूनच, सर्व मृत्युपत्रकर्त्यांना समान कार्यपद्धती लागू करणे आवश्यक आहे. एकट्या ख्रिश्चन मृत्युपत्र करणार्‍यांवर असा कोणताही भार असू शकत नाही जेव्हा इतर सर्व मृत्युपत्रकर्ते, समान धर्मादाय संस्था आणि तत्सम धार्मिक हेतूंसाठी समान मृत्यूपत्रे अशा प्रक्रियेच्या अधीन नसतात. त्यामुळे कलम 118 हे विसंगत, भेदभाव करणारे आणि घटनेच्या कलम 14, 15, 25 आणि 26 चे उल्लंघन करणारे आहे. न्यायालय आपल्या अधिकारक्षेत्राचा वापर करून आणि मूलभूत हक्कांच्या उल्लंघनावर उपाय म्हणून, हे कलम अवैध आणि असंवैधानिक म्हणून घोषित केले; जॉन वल्लामट्टम वि. युनियन ऑफ इंडिया, (2003) 6 SCC 611.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

119. Date of vesting of legacy when payment or possession postponed.—Where by the terms of a bequest the legatee is not entitled to immediate possession of the thing bequeathed, a right to receive it at the proper time shall, unless a contrary intention appears by the Will, become vested in the legatee on the testator’s death, and shall pass to the legatee’s representatives if he dies before that time and without having received the legacy, and in such cases the legacy is from the testator’s death said to be vested in interest. Explanation.—An intention that a legacy to any person shall not become vested in interest in him is not to be inferred merely from a provision whereby the payment or possession of the thing bequeathed is postponed, or whereby a prior interest therein is bequeathed to some other person, or whereby the income arising from the fund bequeathed is directed to be accumulated until the time of payment arrives, or from a provision that, if a particular event shall happen, the legacy shall go over to another person. Illustrations

(i) A bequeaths to B 100 rupees, to be paid to him at the death of C. On A’s death the legacy becomes vested in interest in B, and if he dies before C, his representatives are entitled to the legacy.

(ii) A bequeaths to B 100 rupees, to be paid to him upon his attaining the age of 18. On A’s death the legacy becomes vested in interest in B.

(iii) A fund is bequeathed to A for life, and after his death to B. On the testator’s death the legacy to B becomes vested in interest in B.

(iv) A fund is bequeathed to A until B attains the age of 18 and then to B. The legacy to B is vested in interest from the testator’s death.

(v) A bequeaths the whole of his property to B upon trust to pay certain debts out of the income and then to make over the fund to C. At A’s death the gift to C becomes vested in interest in him.

(vi) A fund is bequeathed to A, B and C in equal shares to be paid to them on their attaining the age of 18, respectively, with a proviso that, if all of them die under the age of 18, the legacy shall devolve upon D. On the death of the testator, the shares vested in interest in A, B and C, subject to be divested in case A, B and C shall all die under 18 and, upon the death of any of them (except the last survivor) under the age of 18, his vested interest passes, so subject, to his representatives.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

120. Date of vesting when legacy contingent upon specified uncertain event.—

(1) A legacy bequeathed in case a specified uncertain event shall happen does not vest until that event happens.

(2) A legacy bequeathed in case a specified uncertain event shall not happen does not vest until the happening of that event becomes impossible.

(3) In either case, until the condition has been fulfilled, the interest of the legatee is called contingent.

(Exception) —Where a fund is bequeathed to any person upon his attaining a particular age, and the Will also gives to him absolutely the income to arise from the fund before he reaches that age, or directs the income, or so much of it as may be necessary, to be applied for his benefit, the bequest of the fund is not contingent. Illustrations

(i) A legacy is bequeathed to D in case A, B and C shall all die under the age of 18. D has a contingent interest in the legacy until A, B and C all die under 18, or one of them attains that age.

(ii) A sum of money is bequeathed to A “in case he shall attain the age of 18”, or “when he shall attain the age of 18”. A’s interest in the legacy is contingent until the condition is fulfilled by his attaining that age.

(iii) An estate is bequeathed to A for life, and after his death to B if B shall then be living; but if B shall not be then living to C. A, B and C survive the testator. B and C each take a contingent interest in the estate until the event which is to vest it in one or in the other has happened.

(iv) An estate is bequeathed as in the case last supposed. B dies in the lifetime of A and C. Upon the death of B, C acquires a vested right to obtain possession of the estate upon A’s death.

(v) A legacy is bequeathed to A when she shall attain the age of 18, or shall marry under that age with the consent of B, with a proviso that if she neither attains 18 nor marries under that age with B’s consent, the legacy shall go to C. A and C each take a contingent interest in the legacy. A attains the age of 18. A becomes absolutely entitled to the legacy although she may have married under 18 without the consent of B.

(vi) An estate is bequeathed to A until he shall marry and after that event to B. B’s interest in the bequest is contingent until the condition is fulfilled by A’s marrying.

(vii) An estate is bequeathed to A until he shall take advantage of any law for the relief of insolvent debtors, and after that event to B. B’s interest in the bequest is contingent until A takes advantage of such a law.

(viii) An estate is bequeathed to A if he shall pay 500 rupees to B. A’s interest in the bequest is contingent until he has paid 500 rupees to B.

(ix) A leaves his farm of Sultanpur Khurd to B, if B shall convey his own farm of Sultanpur Buzurg to C. B’s interest in the bequest is contingent until he has conveyed the latter farm to C.

(x) A fund is bequeathed to A if B shall not marry C within five years after the testator’s death. A’s interest in the legacy is contingent until the condition is fulfilled by the expiration of the five years without B’s having married C, or by the occurrence within that period of an event which makes the fulfilment of the condition impossible.

(xi) A fund is bequeathed to A if B shall not make any provision for him by Will. The legacy is contingent until B’s death.

(xii) A bequeaths to B 500 rupees a year upon his attaining the age of 18, and directs that the interest, or a competent part thereof, shall be applied for his benefit until he reaches that age. The legacy is vested.

(xiii) A bequeaths to B 500 rupees when he shall attain the age of 18 and directs that a certain sum, out of another fund, shall be applied for his maintenance until he arrives at that age. The legacy is contingent.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

121. Vesting of interest in bequest to such members of a class as shall have attained particular age.—Where a bequest is made only to such members of a class as shall have attained a particular age, a person who has not attained that age cannot have a vested interest in the legacy. Illustration A fund is bequeathed to such of the children of A as shall attain the age of 18, with a direction that, while any child of A shall be under the age of 18, the income of the share, to which it may be presumed he will be eventually entitled, shall be applied for his maintenance and education. No child of A who is under the age of 18 has a vested interest in the bequest.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

122. Onerous bequests.—Where a bequest imposes an obligation on the legatee, he can take nothing by it unless he accepts it fully. Illustration A, having shares in (X), a prosperous joint stock company and also shares in (Y), a joint stock company in difficulties, in respect of which shares heavy calls are expected to be made, bequeaths to B all his shares in joint stock companies; B refuses to accept the shares in (Y). He forfeits the shares in (X).

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

123. One of two separate and independent bequests to same person may be accepted, and other refused.—Where a Will contains two separate and independent bequests to the same person, the legatee is at liberty to accept one of them and refuse the other, although the former may be beneficial and the latter onerous. Illustration A, having a lease for a term of years of a house at a rent which he and his representatives are bound to pay during the term, and which is higher than the house can be let for, bequeaths to B the lease and a sum of money. B refuses to accept the lease. He will not by this refusal forfeit the money.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

124. Bequest contingent upon specified uncertain event, no time being mentioned for its occurrence.—Where a legacy is given if a specified uncertain event shall happen and no time is mentioned in the will for the occurrence of that event, the legacy cannot take effect, unless such event happens before the period when the fund bequeathed is payable or distributable. Illustrations

(i) A legacy is bequeathed to A, and, in case of his death, to B. If A survives the testator, the legacy to B does not take effect.

(ii) A legacy is bequeathed to A, and in case of his death without children, to B. If A survives the testator or dies in his lifetime leaving a child, the legacy to B does not take effect.

(iii) A legacy is bequeathed to A when and if he attains the age of 18, and, in case of his death, to B. A attains the age of 18. The legacy to B does not take effect.

(iv) A legacy is bequeathed to A for life, and, after his death to B, and, “in case of B’s death without children”, to C. The words “in case of B’s death without children” are to be understood as meaning in case B dies without children during the lifetime of A.

(v) A legacy is bequeathed to A for life, and, after his death to B, and, “in case of B’s death” to C. The words “in case of B’s death” are to be considered as meaning “in case B dies in the lifetime of A”.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

125. Bequest to such of certain persons as shall be surviving at some period not specified.—Where a bequest is made to such of certain persons as shall be surviving at some period, but the exact period is not specified, the legacy shall go to such of them as are alive at the time of payment or distribution, unless a contrary intention appears by the will. Illustrations

(i) Property is bequeathed to A and B to be equally divided between them, or to the survivor of them. If both A and B survive the testator, the legacy is equally divided between them. If A dies before the testator, and B survives the testator, it goes to B.

(ii) Property is bequeathed to A for life, and, after his death, to B and C, to be equally divided between them, or to the survivor of them. B dies during the life of A; C survives A. At A’s death the legacy goes to C.

(iii) Property is bequeathed to A for life, and after his death to B and C, or the survivor, with a direction that, if B should not survive the testator, his children are to stand in his place. C dies during the life of the testator; B survives the testator, but dies in the lifetime of A. The legacy goes to the representative of B.

(iv) Property is bequeathed to A for life, and, after his death, to B and C, with a direction that, in case either of them dies in the lifetime of A, the whole shall go to the survivor. B dies in the lifetime of A. Afterwards C dies in the lifetime of A. The legacy goes to the representative of C.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

126. Bequest upon impossible condition.—A bequest upon an impossible condition is void. Illustrations

(i) An estate is bequeathed to A on condition that he shall walk 100 miles in an hour. The bequest is void.

(ii) A bequeaths 500 rupees to B on condition that he shall marry A’s daughter. A’s daughter was dead at the date of the Will. The bequest is void.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

127. Bequest upon illegal or immoral condition.—A bequest upon a condition, the fulfilment of which would be contrary to law or to morality is void. Illustrations

(i) A bequeaths 500 rupees to B on condition that he shall murder C. The bequest is void.

(ii) A bequeaths 5,000 rupees to his niece if she will desert her husband. The bequest is void.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

128. Fulfilment of condition precedent to vesting of legacy.—Where a Will imposes a condition to be fulfilled before the legatee can take a vested interest in the thing bequeathed, the condition shall be considered to have been fulfilled if it has been substantially complied with. Illustrations

(i) A legacy is bequeathed to A on condition that he shall marry with the consent to B, C, D and E. A marries with the written consent of B. C is present at the marriage. D sends a present to A previous to the marriage. E has been personally informed by A of his intentions, and has made no objection. A has fulfilled the condition.

(ii) A legacy is bequeathed to A on condition that he shall marry with the consent of B, C and D. D dies. A marries with the consent of B and C. A has fulfilled the condition.

(iii) A legacy is bequeathed to A on condition that he shall marry with the consent of B, C and D. A marries in the lifetime of B, C and D, with the consent of B and C only. A has not fulfilled the condition.

(iv) A legacy is bequeathed to A on condition that he shall marry with the consent of B, C and D. A obtains the unconditional assent of B, C and D to his marriage with E. Afterwards B, C and D capriciously retract their consent. A marries E. A has fulfilled the condition.

(v) A legacy is bequeathed to A on condition that he shall marry with the consent of B, C and D. A marries without the consent of B, C and D, but obtains their consent after the marriage. A has not fulfilled the condition.

(vi) A makes his Will whereby he bequeaths a sum of money to B if B shall marry with the consent of A’s executors. B marries during the lifetime of A, and A afterwards expresses his approbation of the marriage. A dies. The bequest to B takes effect.

(vii) A legacy is bequeathed to A if he executes a certain document within a time specified in the Will. The document is executed by A within a reasonable time, but not within the time specified in the Will. A has not performed the condition, and is not entitled to receive the legacy.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

129. Bequest to A and on failure of prior bequest to B.—Where there is a bequest to one person and a bequest of the same thing to another, if the prior bequest shall fail, the second bequest shall take effect upon the failure of the prior bequest although the failure may not have occurred in the manner contemplated by the testator. Illustrations

(i) A bequeaths a sum of money to his own children surviving him, and, if they all die under 18, to B. A dies without having ever had a child. The bequest to B takes effect.

(ii) A bequeaths a sum of money to B, on condition that he shall execute a certain document within three months after A’s death and, if he should neglect to do so, to C. B dies in the testator’s life-time. The bequest to C takes effect.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

130. When second bequest not to take effect on failure of first.—Where the Will shows an intention that the second bequest shall take effect only in the event of the first bequest failing in a particular manner, the second bequest shall not take effect, unless the prior bequest fails in that particular manner. Illustration A makes a bequest to his wife, but in case she should die in his lifetime, bequeaths to B that which he had bequeathed to her. A and his wife perish together, under circumstances which make it impossible to prove that she died before him, the bequest to B does not take effect.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

131. Bequest over conditional upon happening or not happening of specified uncertain event.—

(1) A bequest may be made to any person with the condition super-added that, in case a specified uncertain event shall happen, the thing bequeathed shall go to another person, or that in case a specified uncertain event shall not happen, the thing bequeathed shall go over to another person.

(2) In each case the ulterior bequest is subject to the rules contained in sections 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 129 and 130. Illustrations

(i) A sum of money is bequeathed to A, to be paid to him at the age of 18, and if he shall die before he attains that age, to B. A takes a vested interest in the legacy, subject to be divested and to go to B in case A dies under 18.

(ii) An estate is bequeathed to A with a proviso that if A shall dispute the competency of the testator to make a Will, the estate shall go to B. A disputes the competency of the testator to make a Will. The estate goes to B.

(iii) A sum of money is bequeathed to A for life, and, after his death, to B, but if B shall then be dead leaving a son, such son is to stand in the place of B. B takes a vested interest in the legacy, subject to be divested if he dies leaving a son in A’s lifetime.

(iv) A sum of money is bequeathed to A and B, and if either should die during the life of C, then to the survivor living at the death of C. A and B die before C. The gift over cannot take effect, but the representative of A takes one-half of the money, and the representative of B takes the other half.

(v) A bequeaths to B the interest of a fund for life, and directs the fund to be divided at her death equally among her three children, or such of them as shall be living at her death. All the children of B die in B’s lifetime. The bequest over cannot take effect, but the interests of the children pass to their representatives.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

132. Condition must be strictly fulfilled.—An ulterior bequest of the kind contemplated by section 131 cannot take effect, unless the condition is strictly fulfilled. Illustrations

(i) A legacy is bequeathed to A, with a proviso that, if he marries without the consent of B, C and D, the legacy shall go to E. D dies. Even if A marries without the consent of B and C, the gift of E does not take effect.

(ii) A legacy is bequeathed to A, with a proviso that, if he marries without the consent of B, the legacy shall go to C. A marries with the consent of B. He afterwards becomes a widower and marries again without the consent of B. The bequest to C does not take effect.

(iii) A legacy is bequeathed to A, to be paid at 18, or marriage, with a proviso that, if A dies under 18 or marries without the consent of B, the legacy shall go to C. A marries under 18, without the consent of B. The bequest to C takes effect.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

133. Original bequest not affected by invalidity of second.—If the ulterior bequest be not valid the original bequest is not affected by it. Illustrations

(i) An estate is bequeathed to A for his life with condition super-added that, if he shall not on a given day walk 100 miles in an hour, the estate shall go to B. The condition being void, A retains his estate as if no condition had been inserted in the Will.

(ii) An estate is bequeathed to A for her life and, if she does not desert her husband, to B. A is entitled to the estate during her life as if no condition had been inserted in the Will.

(iii) An estate is bequeathed to A for life, and, if he marries, to the eldest son of B for life. B at the date of the testator’s death, has not had a son. The bequest over is void under section 105, and A is entitled to the estate during his life.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

134. विशिष्ठ अनिश्चित घटना घडल्यास किंवा न घडल्यास ती प्रभावी होणार नाही अशी अट घालण्यात आली आहे.—विशिष्ट अनिश्चित घटना घडल्यास ती प्रभावी होणार नाही अशा अटीसह मृत्युपत्र केले जाऊ शकते. घडते, किंवा निर्दिष्ट अनिश्चित घटना घडणार नाही. उदाहरणे

(i) एक इस्टेट A ला त्याच्या आयुष्यासाठी मृत्युपत्र दिले जाते, अशा तरतुदीसह की, त्याने विशिष्ट लाकूड तोडल्यास, मृत्युपत्राचा कोणताही परिणाम होणार नाही. A लाकूड तोडतो. तो इस्टेटमधील त्याचे जीवन-स्वार गमावतो.

(ii) इस्टेट A ला दिलेली आहे, जर त्याने मृत्युपत्रात नाव असलेल्या निष्पादकांच्या संमतीशिवाय 25 वर्षाखालील विवाह केल्यास, इस्टेट त्याच्या मालकीची नाहीशी होईल. एक्झिक्युटर्सच्या संमतीशिवाय 25 वर्षाखालील विवाह करतो. इस्टेट त्याच्या मालकीची राहते.

(iii) इस्टेट A ला दिलेली आहे, जर तो मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर तीन वर्षांच्या आत इंग्लंडला गेला नाही तर, इस्टेटमधील त्याचे स्वारस्य संपुष्टात येईल. अ विहित वेळेत इंग्लंडला जात नाही. त्याचा इस्टेटमधील रस संपतो.

(iv) एखादी इस्टेट A ला दिली जाते, जर ती नन झाली तर तिला इस्टेटमध्ये कोणतेही स्वारस्य नाहीसे होईल. A एक नन बनते. इच्छेखाली ती तिची स्वारस्य गमावते.

(v) एक निधी A ला आयुष्यभरासाठी, आणि, त्याच्या मृत्यूनंतर, B ला, जर B नंतर जिवंत असेल, अशा तरतुदीसह, ब नन बनल्यास, तिच्या मृत्यूपत्राचा कोणताही परिणाम होणार नाही अशा तरतुदीसह मृत्यूपत्र दिले जाते. . A च्या हयातीत B एक नन बनते. त्यामुळे तिचा निधीमधील आकस्मिक स्वारस्य कमी होते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

135. कलम 120 अंतर्गत अशी अट अवैध असू नये.—विश्वासाची अंमलबजावणी थांबवण्याची अट वैध राहण्यासाठी, ती घटना ज्याशी संबंधित आहे ती अशी असणे आवश्यक आहे जी कायदेशीररीत्या अट तयार करू शकते. कलम १२० द्वारे विचार केल्याप्रमाणे मृत्युपत्र.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

136. वारसदाराने अशक्य किंवा अनिश्चित काळासाठी पुढे ढकलल्याचा परिणाम ज्यासाठी कोणताही वेळ निर्दिष्ट केलेला नाही आणि कोणत्या विषयावर कार्य न केल्यामुळे, ज्याच्यावर पुढे जावे लागेल. एखादी विशिष्ट कृती, मृत्युपत्राचा विषय दुसर्‍या व्यक्तीकडे जाईल, किंवा मृत्यूपत्राचा प्रभाव थांबेल परंतु त्या कायद्याच्या अंमलबजावणीसाठी वेळ निर्दिष्ट केलेली नाही; जर वारसदाराने असे कोणतेही पाऊल उचलले जे अशक्य करते किंवा आवश्यक कृतीची कामगिरी अनिश्चित काळासाठी पुढे ढकलते, तर वारसा असा जाईल की जणू अशी कृती न करता वारसाचा मृत्यू झाला. उदाहरणे

(i) A ला एक मृत्यूपत्र केले जाते की, जोपर्यंत तो सैन्यात प्रवेश करत नाही तोपर्यंत वारसा B कडे जाईल. A पवित्र आदेश घेतो, आणि त्याद्वारे त्याने अट पूर्ण करणे अशक्य होते. बी हा वारसा मिळण्याचा अधिकार आहे.

(ii) A ला मृत्युपत्र केले जाते, जर त्याने B च्या मुलीशी लग्न केले नाही तर त्याचा कोणताही परिणाम होणार नाही अशा तरतुदीसह. एक अनोळखी व्यक्तीशी लग्न करतो आणि त्याद्वारे अटींची पूर्तता अनिश्चित काळासाठी पुढे ढकलतो. मृत्युपत्राचा परिणाम होणे बंद होते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

137. विशिष्ट वेळेत स्थिती, पूर्व किंवा त्यानंतरची कामगिरी. फसवणुकीच्या बाबतीत पुढे.—जेथे मृत्युपत्राने वारसा भोगण्यापूर्वी पूर्ण करण्याची अट म्हणून, किंवा ज्याची पूर्तता न केल्याची अट म्हणून, विशिष्ट वेळेत वारसदाराने एक कृती करणे आवश्यक आहे. मृत्युपत्राचा विषय दुसर्‍या व्यक्तीकडे जाणे किंवा मृत्यूपत्राचा प्रभाव थांबवणे हा आहे, कृती निर्दिष्ट केलेल्या वेळेत पूर्ण करणे आवश्यक आहे, जोपर्यंत त्याची कामगिरी फसवणूक रोखली जात नाही, अशा परिस्थितीत पुढील वेळ अशा फसवणुकीमुळे झालेल्या विलंबाची भरपाई करण्यासाठी आवश्यक असेल त्याप्रमाणे परवानगी दिली जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

138. Direction that fund be employed in particular manner following absolute bequest of same to or for benefit of any person.—Where a fund is bequeathed absolutely to or for the benefit of any person, but the Will contains a direction that it shall be applied or enjoyed in a particular manner, the legatee shall be entitled to receive the fund as if the Will had contained no such direction. Illustration A sum of money is bequeathed towards purchasing a country residence for A, or to purchase an annuity for A or to place A in any business. A choses to receive the legacy in money. He is entitled to do so.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

139. Direction that mode of enjoyment of absolute bequest is to be restricted, to secure specified benefit for legatee.—Where a testator absolutely bequeaths a fund, so as to sever it from his own estate, but directs that the mode of enjoyment of it by the legatee shall be restricted so as to secure a specified benefit for the legatee; if that benefit cannot be obtained for the legatee, the fund belongs to him as if the Will had contained no such direction. Illustrations

(i) A bequeaths the residue of his property to be divided equally among his daughters, and directs that the shares of the daughters shall be settled upon themselves respectively for life and be paid to their children after their death. All the daughters die unmarried. The representatives of each daughter are entitled to her share of the residue.

(ii) A directs his trustees to raise a sum of money for his daughter, and he then directs that they shall invest the fund and pay the income arising from it to her during her life, and divide the principal among her children after her death. The daughter dies without having ever had a child. Her representatives are entitled to the fund.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

140. Bequest of fund for certain purposes, some of which cannot be fulfilled.—Where a testator does not absolutely bequeath a fund, so as to sever it from his own estate, but gives it for certain purposes, and part of those purposes cannot be fulfilled, the fund, or so much of it as has not been exhausted upon the objects contemplated by the will, remains a part of the estate of the testator. Illustrations

(i) A directs that his trustees shall invest a sum of money in a particular way, and shall pay the interest to his son for life, and at his death shall divide the principal among his children. The son dies without having ever had a child. The fund, after the son’s death, belongs to the estate of the testator.

(ii) A bequeaths the residue of his estate, to be divided equally among his daughters, with a direction that they are to have the interest only during their lives, and that at their decease the fund shall go to their children. The daughters have no children. The fund belongs to the estate of the testator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

141. Legatee named as executor cannot take unless he shows intention to act as executor.—If a legacy is bequeathed to a person who is named an executor of the Will, he shall not take the legacy, unless he proves the will or otherwise manifests an intention to act as executor. Illustration A legacy is given to A, who is named an executor. A orders the funeral according to the directions contained in the Will, and dies a few days after the testator,without having proved the Will. A has manifested an intention to act as executor.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

142. Specific legacy defined.—Where a testator bequeaths to any person a specified part of his property, which is distinguished from all other parts of his property, the legacy is said to be specific. Illustrations

(i) A bequeaths to B— “the diamond ring presented to me by C”; “my gold chain”; “a certain bale of wool”; “a certain piece of cloth”; “all my household goods which shall be in or about my dwelling house in M. Street, in Calcutta, at time of my death”; “the sum of 1,000 rupees in a certain chest”; “the debt which B owes me”; “all my bills, bonds and securities belonging to me lying in my lodging in Calcutta”; “all my furniture in my house in Calcutta”; “all my goods on board a certain ship now lying in the river Hughli”; “2,000 rupees which I have in the hands of C”; “the money due to me on the bond of D”; “my mortgage on the Rampur factory”; “one-half of the money owing to me on my mortgage of Rampur factory”; “1,000 rupees, being part of a debt due to me from C”; “my capital stock of 1,000£ in East India Stock”; “my promissory notes of the Central Government for 10,000 rupees in their 4 per cent. loan”; “all such sums of money as my executors may, after my death, receive in respect of the debt due to me from the insolvent firm of D and Company”; “all the wine which I may have in my cellar at the time of my death”; “such of my horses as B may select”; “all my shares in the Imperial Bank of India”; “all my shares in the Imperial Bank of India which I may possess at the time of my death”; “all the money which I have in the 5½ per cent. loan of the Central Government”; “all the Government securities I shall be entitled to at the time of my decease”; Each of these legacies is specific.

(ii) A, having Government promissory notes for 10,000 rupees, bequeaths to his executors “Government promissory notes for 10,000 rupees in trust to sell” for the benefit of B. The legacy is specific.

(iii) A, having property at Benares, and also in other places, bequeaths to B all his property at Benares. The legacy is specific.

(iv) A bequeaths to B— his house in Calcutta; his zamindari of Rampur; his taluq of Ramnagar; his lease of the indigo-factory of Salkya; an annuity of 500 rupees out of the rents of his zamindari of W. A directs his zamindari of X to be sold, and the proceeds to be invested for the benefit of B. Each of these bequests is specific.

(v) A by his Will charges his zamindari of Y with an annuity of 1,000 rupees to C during his life, and subject to this charge he bequeaths the zamindari to D. Each of these bequests is specific.

(vi) A bequeaths a sum of money— to buy a house in Calcutta for B; to buy an estate in zila Faridpur for B; to buy a diamond ring for B; to buy a horse for B; to be invested in shares in the Imperial Bank of India for B; to be invested in Government securities for B. A bequeaths to B— “a diamond ring”; “a horse”; “10,000 rupees worth of Government securities”; “an annuity of 500 rupees”; “2,000 rupees to be paid in cash”; “so much money as will produce 5,000 rupees four per cent. Government securities”. These bequests are not specific.

(vii) A, having property in England and property in India, bequeaths a legacy to B, and directs that it shall be paid out of the property which he may leave in India. He also bequeaths a legacy to C, and directs that it shall be paid out of property which he may leave in England. No one of these legacies is specific.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

143. Bequest of certain sum where stocks, etc., in which invested are described.—Where a certain sum is bequeathed, the legacy is not specific merely because the stock, funds or securities in which it is invested are described in the will. Illustration A bequeaths to B— “10,000 rupees of my funded property”; “10,000 rupees of my property now invested in shares of the East Indian Railway Company”; “10,000 rupees, at present secured by mortgage of Rampur factory”. None of these legacies is specific.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

144. Bequest of stock where testator had, at date of will, equal or greater amount of stock of same kind.—Where a bequest is made in general terms of a certain amount of any kind of stock, the legacy is not specific merely because the testator was, at the date of his will, possessed of stock of the specified kind, to an equal or greater amount than the amount bequeathed. Illustration A bequeaths to B 5,000 rupees five per cent. Government securities. A had at the date of the will five per cent. Government securities for 5,000 rupees. The legacy is not specific.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

145. Bequest of money where not payable until part of testator’s property disposed of in certain way.—A money legacy is not specific merely because the will directs its payment to be postponed until some part of the property of the testator has been reduced to a certain form, or remitted to a certain place. Illustration A bequeaths to B 10,000 rupees and directs that this legacy shall be paid as soon as A’s property in India shall be realised in England. The legacy is not specific.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

146. When enumerated articles not deemed specifically bequeathed.—Where a Will contains a bequest of the residue of the testator’s property along with an enumeration of some items of property not previously bequeathed, the articles enumerated shall not be deemed to be specifically bequeathed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

147. Retention, in form, of specific bequest to several persons in succession.—Where property is specifically bequeathed to two or more persons in succession, it shall be retained in the form in which the testator left it, although it may be of such a nature that its value is continually decreasing. Illustrations

(i) A, having lease of a house for a term of years, fifteen of which were unexpired at the time of his death, has bequeathed the lease to B for his life, and after B’s death to C. B is to enjoy the property as A left it, although, if B lives for fifteen years, C can take nothing under the bequest.

(ii) A, having an annuity during the life of B, bequeaths it to C, for his life, and, after C’s death, to D. C is to enjoy the annuity as A left it, although, if B dies before D, D can take nothing under the bequest.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

148. Sale and investment of proceeds of property bequeathed to two or more persons in succession.—Where property comprised in a bequest to two or more persons in succession is not specifically bequeathed, it shall, in the absence of any direction to the contrary, be sold, and the proceeds of the sale shall be invested in such securities as the High Court may by any general rule authorise or direct, and the fund thus constituted shall be enjoyed by the successive legatees according to the terms of the Will. Illustration A, having a lease for a term of years, bequeaths all his property to B for life, and, after B’s death to C. The lease must be sold, the proceeds invested as stated in this section and the annual income arising from the fund is to be paid to B for life. At B’s death the capital of the fund is to be paid to C.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

149. Where deficiency of assets to pay legacies, specific legacy not to abate with general legacies.—If there is a deficiency of assets to pay legacies, a specific legacy is not liable to abate with the general legacies.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

150. Demonstrative legacy defined.—Where a testator bequeaths a certain sum of money, or a certain quantity of any other commodity, and refers to a particular fund or stock so as to constitute the same the primary fund or stock out of which payment is to be made, the legacy is said to be demonstrative. Explanation.—The distinction between a specific legacy and a demonstrative legacy consists in this, that— where specified property is given to the legatee, the legacy is specific; where the legacy is directed to be paid out of specified property, it is demonstrative. Illustrations

(i) A bequeaths to B 1,000 rupees, being part of a debt due to him from W. He also bequeaths to C 1,000 rupees to be paid out of the debt due to him from W. The legacy to B is specific, the legacy to C is demonstrative.

(ii) A bequeaths to B— “ten bushels of the corn which shall grow in my field of Green Acre”; “80 chests of the indigo which shall be made at my factory of Rampur”; “10,000 rupees out of my five per cent. promissory notes of the Central Government”; an annuity of 500 rupees “from my funded property”; “1,000 rupees out of the sum of 2,000 rupees due to me by C”; an annuity, and directs it to be paid “out of the rents arising from my taluq of Ramnagar”.

(iii) A bequeaths to B— “10,000 rupees out of my estate at Ramnagar”, or charges it on his estate at Ramnagar; “10,000 rupees, being my share of the capital embarked in a certain business”. Each of these bequests is demonstrative.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

151. Order of payment when legacy directed to be paid out of fund the subject of specific legacy.—Where a portion of a fund is specifically bequeathed and a legacy is directed to be paid out of the same fund, the portion specifically bequeathed shall first be paid to the legatee, and the demonstrative legacy shall be paid out of the residue of the fund and, so far as the residue shall be deficient, out of the general assets of the testator. Illustration A bequeaths to B 1,000 rupees, being part of a debt due to him from W. He also bequeaths to C 1,000 rupees to be paid out of the debt due to him from W. The debt due to A from W is only 1,500 rupees; of these 1,500 rupees, 1,000 rupees belong to B, and 500 rupees are to be paid to C. C is also to receive 500 rupees out of the general assets of the testator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

152. Ademption explained.—If any thing which has been specifically bequeathed does not belong to the testator at the time of his death, or has been converted into property of a different kind, the legacy is adeemed; that is, it cannot take effect, by reason of the subject-matter having been withdrawn from the operation of the Will. Illustrations

(i) A bequeaths to B— “the diamond ring presented to me by C”; “my gold chain”; “a certain bale of wool”; “a certain piece of cloth”; “all my household goods which shall be in or about my dwelling-house in M. Street in Calcutta, at the time of my death”. A in his life-time,— sells or gives away the ring; converts the chain into a cup; converts the wool into cloth; makes the cloth into a garment; takes another house into which he removes all his goods. Each of these legacies is adeemed.

(ii) A bequeaths to B— “the sum of 1,000 rupees, in a certain chest”; “all my horses in my stable”. At the death of A, no money is found in the chest, and no horses in the stable. The legacies are adeemed.

(iii) A bequeaths to B certain bales of goods. A takes the goods with him on a voyage. The ship and goods are lost at sea, and A is drowned. The legacy is adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

153. Non-ademption of demonstrative legacy.—A demonstrative legacy is not adeemed by reason that the property on which it is charged by the Will does not exist at the time of the death of the testator, or has been converted into property of a different kind,but it shall in such case be paid out of the general assets of the testator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

154. Ademption of specific bequest of right to receive something from third party.—Where the thing specifically bequeathed is the right to receive something of value from a third party, and the testator himself receives it, the bequest is adeemed. Illustrations

(i) A bequeaths to B— “the debt which C owes me”; “2,000 rupees which I have in the hands of D”; “the money due to me on the bond of E”; “my mortgage on the Rampur factory”. All these debts are extinguished in A’s lifetime, some with and some without his consent. All the legacies are adeemed.

(ii) A bequeaths to B his interest in certain policies of life assurance. A in his lifetime receives the amount of the policies. The legacy is adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

155. Ademption pro tanto by testator’s receipt of part of entire thing specifically bequeathed.—The receipt by the testator of a part of an entire thing specifically bequeathed shall operate as an ademption of the legacy to the extent of the sum so received. Illustration A bequeaths to B “the debt due to me by C”. The debt amounts to 10,000 rupees. C pays to A 5,000 rupees the one-half of the debt. The legacy is revoked by ademption, so far as regards the 5,000 rupees received by A.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

156. Ademption pro tanto by testator’s receipt of portion of entire fund of which portion has been specifically bequeathed.—If a portion of an entire fund or stock is specifically bequeathed, the receipt by the testator of a portion of the fund or stock shall operate as an ademption only to the extent of the amount so received; and the residue of the fund or stock shall be applicable to the discharge of the specific legacy. Illustration A bequeaths to B one-half of the sum of 10,000 rupees due to him from W. A in his lifetime receives 6,000 rupees, part of the 10,000 rupees. The 4,000 rupees which are due from W to A at the time of his death belong to B under the specific bequest.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

157. Order of payment where portion of fund specifically bequeathed to one legatee, and legacy charged on same fund to another, and testator having received portion of that fund, remainder insufficient to pay both legacies.—Where a portion of a fund is specifically bequeathed to one legatee, and a legacy charged on the same fund is bequeathed to another legatee, then, if the testator receives a portion of that fund, and the remainder of the fund is insufficient to pay both the specific and the demonstrative legacy, the specific legacy shall be paid first, and the residue (if any) of the fund shall be applied so far as it will extent in payment of the demonstrative legacy, and the rest of the demonstrative legacy shall be paid out of the general assets of the testator. Illustration A bequeaths to B 1,000 rupees, part of the debt of 2,000 rupees due to him from W. He also bequeaths to C 1,000 rupees to be paid out of the debt due to him from W. A afterwards receives 1[500] rupees, part of that debt, and dies leaving only 1,500 rupees due to him from W. Of these 1,500 rupees, 1,000 rupees belong to B, and 500 rupees are to be paid to C. C is also to receive 500 rupees out of the general assets of the testator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

158. Ademption where stock, specifically bequeathed, does not exist at testator’s death.—Where stock which has been specifically bequeathed does not exist at the testator’s death, the legacy is adeemed. Illustration A bequeaths to B— “my capital stock of 1,000l. in East India Stock”; “my promissory notes of the Central Government for 10,000 rupees in their 4 per cent. loan”. A sells the stock and the notes. The legacies are adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

159. Ademption pro tanto where stock specifically bequeathed, exists in part only at testator’s death.—Where stock which has been specifically bequeathed exists only in part at the testator’s death, the legacy is adeemed so far as regards that part of the stock which has ceased to exist. Illustration A bequeaths to B his 10,000 rupees in the 5½ per cent. loan of the Central Government. A sells one-half of his 10,000 rupees in the loan in question. One-half of the legacy is adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

160. Non-ademption of specific bequest of goods described as connected with certain place, by reason of removal.—A specific bequest of goods under a description connecting them with a certain place is not adeemed by reason that they have been removed from such place from any temporary cause, or by fraud, or without the knowledge or sanction of the testator. Illustrations

(i) A bequeaths to B “all my household goods which shall be in or about my dwelling-house in Calcutta at the time of my death”. The goods are removed from the house to save them from fire. A dies before they are brought back.

(ii) A bequeaths to B “all my household goods which shall be in or about my dwelling-house in Calcutta at the time of my death”. During A’s absence upon a journey, the whole of the goods are removed from the house. A dies without having sanctioned their removal. Neither of these legacies is adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

161. When removal of thing bequeathed does not constitute ademption.—The removal of the thing bequeathed from the place in which it is stated in the Will to be situated does not constitute an ademption, where the place is only referred to in order to complete the description of what the testator meant to bequeath. Illustrations

(i) A bequeaths to B “all the bills, bonds and other securities for money belonging to me now lying in my lodgings in Calcutta”. At the time of his death these effects had been removed from his lodgings in Calcutta.

(ii) A bequeaths to B all his furniture then in his house in Calcutta. The testator has a house at Calcutta and another at Chinsurah, in which he lives alternately, being possessed of one set of furniture only which he removes with himself to each house. At the time of his death the furniture is in the house at Chinsurah.

(iii) A bequeaths to B all his goods on board a certain ship then lying in the river Hughli. The goods are removed by A’s directions to a warehouse, in which they remain at the time of A’s death. No one of these legacies is revoked by ademption.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

162. When thing bequeathed is a valuable to be received by testator from third person; and testator himself, or his representative, receives it.—Where the thing bequeathed is not the right to receive something of value from a third person, but the money or other commodity which may be received from the third person by the testator himself or by his representatives, the receipt of such sum of money or other commodity by the testator shall not constitute an ademption, but if he mixes it up with the general mass of his property, the legacy is adeemed. Illustration A bequeaths to B whatever sum may be received from his claim on C. A receives the whole of his claim on C, and sets it apart from the general mass of his property. The legacy is not adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

163. Change by operation of law of subject of specific bequest between date of will and testator’s death.—Where a thing specifically bequeathed undergoes a change between the date of the Will and the testator’s death, and the change takes place by operation of law, or in the course of execution of the provisions of any legal instrument under which the thing bequeathed was held, the legacy is not adeemed by reason of such change. Illustrations

(i) A bequeaths to B “all the money which I have in the 5½ per cent. loan of the Central Government”. The securities for the 5½ per cent. loan are converted during A’s lifetime into 5 per cent. stock.

(ii) A bequeaths to B the sum of 2,000£ invested in Consolsin the names of trustees for A. The sum of 2,000£ is transferred by the trustees into A’s own name.

(iii) A bequeaths to B the sum of 10,000 rupees in promissory notes of the Central Government which he has power under his marriage settlement to dispose of by Will. Afterwards, in A’s lifetime, the fund is converted into Consols by virtue of an authority contained in the settlement. No one of these legacies has been adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

164. Change of subject without testator’s knowledge.—Where a thing specifically bequeathed undergoes a change between the date of the Will and the testator’s death, and the change takes place without the knowledge or sanction of the testator, the legacy is not adeemed. Illustration A bequeaths to B “all my 3 per cent. Consols”. The Consols are, without A’s knowledge sold by his agent, and the proceeds converted into East India Stock. This legacy is not adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

165. Stock specifically bequeathed lent to third party on condition that it be replaced.—Where stock which has been specifically bequeathed is lent to a third party on condition that it shall be replaced, and it is replaced accordingly, the legacy is not adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

166. Stock specifically bequeathed sold but replaced, and belonging to testator at his death.—Where stock specifically bequeathed is sold, and an equal quantity of the same stock is afterwards purchased and belongs to the testator at his death, the legacy is not adeemed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

167. Non-liability of executor to exonerate specific legatees.—

(1) Where property specifically bequeathed is subject at the death of the testator to any pledge, lien or incumbrance created by the testator himself or by any person under whom he claims, then, unless a contrary intention appears by the Will, the legatee, if he accepts the bequest, shall accept it subject to such pledge or incumbrance, and shall (as between himself and the testator’s estate) be liable to make good the amount of such pledge or incumbrance.

(2) A contrary intention shall not be inferred from any direction which the Will may contain for the payment of the testator’s debts generally. Explanation.—A periodical payment in the nature of land-revenue or in the nature of rent is not such an incumbrance as is contemplated by this section. Illustrations

(i) A bequeaths to B the diamond ring given to him by C. At A’s death the ring is held in pawn by D to whom it has been pledged by A. It is the duty of A’s executor, if the state of the testator’s assets will allow them, to allow B to redeem the ring.

(ii) A bequeaths to B a zamindari which at A’s death is subject to a mortgage for 10,000 rupees; and the whole of the principal sum, together with interest to the amount of 1,000 rupees, is due at A’s death. B, if he accepts the bequest, accepts it subject to this charge, and is liable, as between himself and A’s estate, to pay the sum of 11,000 rupees thus due.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

168. Completion of testator’s title to things bequeathed to be at cost of his estate.—Where anything is to be done to complete the testator’s title to the thing bequeathed, it is to be done at the cost of the testator’s estate. Illustrations

(i) A, having contracted in general terms for the purchase of a piece of land at a certain price, bequeaths to B, and dies before he has paid the purchase-money. The purchase-money must be made good out of A’s assets.

(ii) A, having contracted for the purchase of a piece of land for a certain sum of money, one-half of which is to be paid down and the other half secured by mortgage of the land, bequeaths it to B, and dies before he has paid or secured any part of the purchase-money. One-half of the purchase-money must be paid out of A’s assets.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

169. Exoneration of legatee’s immovable property for which land-revenue or rent payable periodically.—Where there is a bequest of any interest in immovable property in respect of which payment in the nature of land-revenue or in the nature of rent has to be made periodically, the estate of the testator shall (as between such estate and the legatee) make good such payments or a proportion of them, as the case may be, up to the day of his death. Illustration A bequeaths to B a house, in respect of which 365 rupees are payable annually by way of rent. A pays his rent at the usual time, and dies 25 days after. A’s estate will make good 25 rupees in respect of the rent.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

170. Exoneration of specific legatee’s stock in joint stock company.—In the absence of any direction in the Will, where there is a specific bequest of stock in a joint-stock company, if any call or other payment is due from the testator at the time of his death in respect of the stock, such call or payment shall, as between the testator’s estate and the legatee, be borne by the estate; but, if any call or other payment becomes due in respect of such stock after the testator’s death, the same shall, as between the testator’s estate and the legatee, be borne by the legatee if he accepts the bequest. Illustrations

(i) अ विशिष्ट रेल्वेमध्ये त्याचा हिस्सा ब ला मृत्युपत्र करतो. A च्या मृत्यूच्या वेळी त्याच्याकडून प्रत्येक शेअरच्या संदर्भात 100 रुपये देय होते, ती रीतसर केलेल्या कॉलची रक्कम आणि प्रत्येक शेअरच्या संदर्भात पाच रुपये, जमा झालेल्या व्याजाची रक्कम. कॉलच्या संदर्भात देय. ही देयके A च्या इस्टेटने भरली पाहिजेत.

(ii) A ने इच्छित जॉइंट-स्टॉक कंपनीत 50 शेअर्स घेण्याचे मान्य केले आहे, आणि प्रत्येक शेअरच्या संदर्भात 100 रुपये देण्याचे करार केले आहे, ज्याची रक्कम त्याच्या समभागांचे शीर्षक पूर्ण होण्यापूर्वी भरणे आवश्यक आहे. A हे समभाग B ला देतो. A च्या इस्टेटने A चे शीर्षक पूर्ण करण्यासाठी आवश्यक असलेली देयके चांगली करणे आवश्यक आहे.

(iii) A विशिष्ट रेल्वेमध्ये B ला त्याचे शेअर्स मृत्युपत्र करतो. बी वारसा स्वीकारतो. A च्या मृत्यूनंतर शेअर्सच्या संदर्भात कॉल केला जातो. B ने कॉल भरणे आवश्यक आहे.

(iv) अ जॉइंट-स्टॉक कंपनीतील त्याचे शेअर्स B ला मृत्युपत्र करतो. बी मृत्युपत्र स्वीकारतो. त्यानंतर कंपनीचे व्यवहार संपुष्टात येतात आणि प्रत्येक भागधारकाला योगदानासाठी बोलावले जाते. योगदानाची रक्कम वारसदाराने भरली पाहिजे.

(v) A हा रेल्वे कंपनीतील दहा शेअर्सचा मालक आहे. त्यांच्या हयातीत झालेल्या मीटिंगमध्ये पन्नास रुपये प्रति शेअर कॉल केला जातो, तीन हप्त्यांमध्ये देय. A त्याचे शेअर्स B ला देतो, आणि पहिल्या हप्त्यासाठी निश्चित केलेल्या दिवसाच्या दरम्यान आणि दुसऱ्या हप्त्याच्या पेमेंटसाठी निश्चित केलेल्या दिवसाच्या दरम्यान आणि पहिला हप्ता न भरता त्याचा मृत्यू होतो. A च्या इस्टेटने पहिला हप्ता भरला पाहिजे आणि B, जर त्याने वारसा स्वीकारला तर, उर्वरित हप्ते भरले पाहिजेत.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

170. संयुक्त स्टॉक कंपनीमधील विशिष्ट वारसाच्या स्टॉकची मुक्तता.—विलमध्ये कोणत्याही निर्देशाच्या अनुपस्थितीत, जेथे संयुक्त स्टॉक कंपनीमध्ये स्टॉकचे विशिष्ट मृत्यूपत्र आहे, जर येथे मृत्युपत्र करणार्‍याकडून कोणताही कॉल किंवा इतर पेमेंट देय असेल तर स्टॉकच्या संदर्भात त्याच्या मृत्यूच्या वेळेस, असा कॉल किंवा पेमेंट, मृत्युपत्रकर्त्याची इस्टेट आणि वारस यांच्या दरम्यान, इस्टेटद्वारे वहन केले जाईल; परंतु, मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर अशा साठ्याच्या संदर्भात कोणताही कॉल किंवा अन्य देय देय झाल्यास, मृत्युपत्र स्वीकारल्यास, मृत्युपत्रकर्त्याची इस्टेट आणि वारस यांच्यातील समान रक्कम, वारसदाराने स्वीकारली असेल. उदाहरणे

(v) A is the owner of ten shares in a railway company. At a meeting held during his lifetime a call is made of fifty rupees per share, payable by three instalments. A bequeaths his shares to B, and dies between the day fixed for the payment of the first and the day fixed for the payment of the second instalment, and without having paid the first instalment. A’s estate must pay the first instalment, and B, if he accepts the legacy, must pay the remaining instalments.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

171. Bequest of thing described in general terms.—If there is a bequest of something described in general terms the executor must purchase for the legatee what may reasonably be considered to answer the description. Illustrations

(i) A bequesths to B a pair of carriage-horses or a diamond ring. The executor must provide the legatee with such articles if the state of the assets will allow it.

(ii) A bequeaths to B “my pair of carriage-horses”. A had no carriage-horses at the time of his death. The legacy fails.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

172. Bequest of interest or produce of fund.—Where the interest or produce of a fund is bequeathed to any person, and the Will affords no indication of an intention that the enjoyment of the bequest should be of limited duration, the principal, as well as the interest, shall belong to the legatee. Illustrations

(i) A bequeaths to B the interest of his 5 per cent. promissory notes of the Central Government. There is no other clause in the Will affecting those securities. B is entitled to A’s 5 per cent. promissory notes of the Central Government.

(ii) A bequeaths the interest of his 5½ per cent. promissory notes of the Central Government to B for his life, and after his death to C. B is entitled to the interest of the notes during his life and C is entitled to the notes upon B’s death.

(iii) A bequeaths to B the rents of his lands at X. B is entitled to the lands.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

173. Annuity created by Will payable for life only unless contrary intention appears by Will.—Where an annuity is created by Will, the legatee is entitled to receive it for his life only, unless a contrary intention appears by the Will, notwithstanding that the annuity is directed to be paid out of the property generally, or that a sum of money is bequeathed to be invested in the purchase of it. Illustrations

(i) A bequeaths to B 500 rupees a year. B is entitled during his life to receive the annual sum of 500 rupees.

(ii) A bequeaths to B the sum of 500 rupees monthly. B is entitled during his life to receive the sum of 500 rupees every month.

(iii) A bequeaths an annuity of 500 rupees to B for life, and on B’s death to C. B is entitled to an annuity of 500 rupees during his life. C, if he survives B, is entitled to an annuity of 500 rupees from B’s death until his own death.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

174. वेस्टिंगचा कालावधी जेथे विल मालमत्तेच्या उत्पन्नातून किंवा सामान्यतः मालमत्तेतून वार्षिकी प्रदान करण्याचे निर्देश देते, किंवा जेथे वार्षिकी खरेदीमध्ये गुंतवण्‍यासाठी पैसे गुंतवण्‍याचे निर्देश दिले जातात. मालमत्तेच्या कमाईतून, किंवा सामान्यतः मालमत्तेतून, किंवा कोणत्याही व्यक्तीसाठी कोणत्याही वार्षिकी खरेदीमध्ये गुंतवण्‍यासाठी पैसे गुंतवण्‍यात आलेल्‍यावर, मृत्युपत्र करणार्‍याच्‍या मृत्‍यूनंतर, वारसा वारसाधारकाला हितसंबंधित करण्‍याचा अधिकार आहे आणि तो त्याच्यासाठी अॅन्युइटी खरेदी करण्याचा किंवा इच्छापत्राद्वारे त्या हेतूसाठी विनियोजन केलेले पैसे प्राप्त करण्याचा त्याचा पर्याय. उदाहरणे

(i) A ने त्याच्या मृत्युपत्राद्वारे असे निर्देश दिले की त्याच्या निष्पादकांनी, त्याच्या मालमत्तेतून, B साठी 1,000 रुपयांची वार्षिकी खरेदी करावी. ब त्याच्यासाठी खरेदी केलेल्या त्याच्या आयुष्यासाठी 1,000 रुपयांची वार्षिकी मिळविण्याचा किंवा अशा प्राप्तीसाठी त्याच्या पर्यायावर पात्र आहे. अशा अॅन्युइटीच्या खरेदीसाठी पुरेशी रक्कम.

(ii) अ ने ब ला त्याच्या जीवनासाठी एक निधी दिला, आणि निर्देश दिला की B च्या मृत्यूनंतर, तो C साठी वार्षिकी खरेदी करताना दिला जाईल. B च्या हयातीत C चा मृत्यू होतो. ब च्या मृत्यूनंतर निधी C च्या प्रतिनिधीचा आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

175. अॅन्युइटी कमी करणे.—जेथे अॅन्युइटी मृत्युपत्र केले जाते, परंतु मृत्युपत्राने दिलेल्या सर्व वारसा भरण्यासाठी मृत्युपत्रकर्त्याची मालमत्ता पुरेशी नसते, तेव्हा वार्षिकी मृत्युपत्राने दिलेल्या इतर आर्थिक वारसांप्रमाणेच कमी होईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

176. जेथे वार्षिकी भेटवस्तू आणि अवशिष्ट भेटवस्तू, संपूर्ण वार्षिकी प्रथम समाधानी असणे आवश्यक आहे.—जेथे वार्षिकी आणि अवशिष्ट भेटवस्तूची भेट आहे, तेथे अवशेषांचा कोणताही भाग देय होण्यापूर्वी संपूर्ण वार्षिकी समाधानी असणे आवश्यक आहे. अवशिष्ट वारसदार, आणि आवश्यक असल्यास, मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मालमत्तेचे भांडवल त्या उद्देशासाठी लागू केले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

177. कर्जदार प्रथमदर्शनी वारसा तसेच कर्जासाठी पात्र आहे.—जेथे कर्जदाराने त्याच्या कर्जदाराला वारसा दिला आणि वारसा कर्जाचे समाधान म्हणून आहे असे मृत्युपत्रातून दिसून येत नाही, तर कर्जदारास हक्क असेल वारसा, तसेच कर्जाची रक्कम.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

178. मूल प्रथमदर्शनी वारसा तसेच भागाचा हक्क आहे.—जेथे एखादा पालक, जो मुलासाठी भाग प्रदान करण्याच्या करारानुसार बंधनकारक असतो, तो असे करण्यात अयशस्वी ठरतो, आणि नंतर मुलाला वारसा देतो, आणि जवळीक करत नाही त्याच्या इच्छेनुसार वारसा म्हणजे भागाचे समाधान म्हणून, मुलाला वारसा, तसेच भाग मिळण्याचा हक्क असेल. इलस्ट्रेशन अ, ब सोबतच्या त्याच्या लग्नाच्या चिंतनातील लेखांद्वारे करार केला की तो इच्छित लग्नाच्या प्रत्येक मुलीला तिच्या लग्नासाठी 20,000 रुपयांचा भाग देईल. हा करार मोडला गेला आहे. अ स्वत:च्या आणि ब च्या विवाहित मुलींना प्रत्येकी 20,000 रुपये मृत्युपत्र देतो. वारसांना त्यांच्या भागाव्यतिरिक्त या मृत्युपत्राचा लाभ मिळण्यास पात्र आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

179. वारसासाठी त्यानंतरच्या तरतुदीद्वारे कोणतीही वसुली नाही.-कोणतेही मृत्युपत्र पूर्ण किंवा अंशत: नंतरच्या तरतुदीद्वारे किंवा अन्यथा वारसासाठी स्वीकारले जाणार नाही. उदाहरणे

(i) A आपल्या मुलाला 20,000 रुपये देतो. नंतर तो B ला 20,000 रुपये देतो. वारसा त्याद्वारे स्वीकारला जात नाही.

(ii) A ने B ला 40,000 रुपये दिले, त्याची अनाथ भाची जिला त्याने लहानपणापासून वाढवले होते. त्यानंतर, B च्या लग्नाच्या निमित्ताने, A तिच्यावर 30,000 रुपयांची रक्कम सेटल करतो. त्यामुळे वारसा कमी होत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

180. Circumstances in which election takes place.—Where a person, by his will professes to dispose of some thing which he has no right to dispose of, the person to whom the thing belongs shall elect either to confirm such disposition or to dissent from it, and, in the latter case, he shall give up any benefit which may have been provided for him by the Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

181. Devolution of interest relinquished by owner.—An interest relinquished in the circumstances stated in section 180 shall devolve as if it had not been disposed of by the Will in favour of the legatee, subject, nevertheless, to the charge of making good to the disappointed legatee the amount or value of the gift attempted to be given to him by the Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

182. Testator’s belief as to his ownership immaterial.—The provisions of sections 180 and 181 apply whether the testator does or does not believe that which he professes to dispose of by his Will to be his own. Illustrations

(i) The farm of Sultanpur was the property of C. A bequeathed it to B, giving a legacy of 1,000 rupees to C. C has elected to retain his farm of Sultanpur, which is worth 800 rupees. C forefeits his legacy of 1,000 rupees, of which 800 rupees goes to B, and the remaining 200 rupees falls into the residuary bequest, or devolves according to the rules of intestate succession, as the case may be.

(ii) A bequeaths an estate to B in case B’s elder brother (who is married and has children) shall leave no issue living at his death. A also bequeaths to C a jewel, which belongs to B. B must elect to give up the jewel or to lose the estate.

(iii) A bequeaths to B 1,000 rupees, and to C an estate which will, under a settlement, belong to B if his elder brother (who is married and has children) shall leave no issue living at his death. B must elect to give up the estate or to lose the legacy.

(iv) A, a person of the age of 18, domiciled in 1[India] but owning real property in England, to which C is heir at law, bequeaths a legacy to C and, subject thereto, devises and bequeaths to B “all my property whatsoever and wheresoever”, and dies under 21. The real property in England does not pass by the Will. C may claim his legacy without giving up the real property in England.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

(iii) A ने B ला 1,000 रुपये, आणि C ला एक इस्टेट, जी, समझोत्या अंतर्गत, B च्या मालकीची असेल, जर त्याचा मोठा भाऊ (जो विवाहित आहे आणि त्याला मुले आहेत) त्याच्या मृत्यूनंतर जगण्यासाठी कोणतीही समस्या सोडणार नाही. B ने इस्टेट सोडण्यासाठी किंवा वारसा गमावण्यासाठी निवडले पाहिजे.

(iv) A, 18 वर्षे वयाची व्यक्ती, 1[भारत] मध्ये राहते परंतु इंग्लंडमध्ये वास्तविक मालमत्तेची मालकी असते, ज्याचा C कायद्याने वारस असतो, C ला वारसा देतो आणि त्या अधीन राहून, B ला तयार करतो आणि मृत्यूपत्र देतो " माझी सर्व मालमत्ता काहीही असो आणि कुठेही असो”, आणि 21 वर्षाखाली मरण पावते. इंग्लंडमधील खरी मालमत्ता मृत्युपत्राद्वारे जात नाही. इंग्लंडमधील खरी संपत्ती न सोडता सी त्याच्या वारशावर दावा करू शकतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

183. माणसाच्या फायद्यासाठी मृत्यूपत्र हे निवडणुकीच्या उद्देशासाठी किती मानले जाते.— एखाद्या व्यक्तीच्या फायद्यासाठी मृत्यूपत्र म्हणजे, निवडणुकीच्या उद्देशाने, स्वतःला केलेल्या मृत्यूपत्राप्रमाणेच. उदाहरण सुलतानपूर खुर्दची शेतजमीन ब, अ ने क ची मालमत्ता आहे; आणि सुलतानपूर बुजुर्ग नावाचे दुसरे शेत स्वत:च्या अधिकार्‍यांना दिले आणि ते विकले जावे आणि त्यातून मिळणारी रक्कम ब'च्या कर्जाच्या भरपाईसाठी लागू करावी. बी ने निवडणे आवश्यक आहे की तो मृत्युपत्राचे पालन करेल किंवा सुलतानपूर खुर्दचे त्याचे शेत त्यास विरोध करेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

184. अप्रत्यक्षपणे लाभ मिळविणारी व्यक्ती निवडून येत नाही.—एखादी व्यक्ती मृत्युपत्राअंतर्गत प्रत्यक्षपणे कोणताही लाभ घेत नाही, परंतु त्या अंतर्गत अप्रत्यक्षपणे लाभ मिळविते, त्याला निवडून दिले जात नाही. उदाहरण सुलतानपूरच्या जमिनी C वर आयुष्यभर स्थायिक झाल्या आहेत आणि त्याच्या मृत्यूनंतर D वर, त्याचा एकुलता एक मुलगा. A ने सुलतानपूरची जमीन B ला दिली आणि C ला 1,000 रुपये दिले D, C कडे प्रशासन घेतो आणि प्रशासक म्हणून C च्या इस्टेटच्या वतीने इच्छापत्राखाली घेण्यास निवडतो. त्या क्षमतेनुसार त्याला 1,000 रुपयांचा वारसा मिळतो आणि सुलतानपूरच्या जमिनींच्या भाड्याचा हिशेब तो सुलतानपूरच्या जमिनीच्या भाड्यासाठी जमा करतो जो मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर आणि C च्या मृत्यूपूर्वी जमा झाला होता. त्याच्या वैयक्तिक वर्णानुसार त्याने सुलतानपूरच्या जमिनीच्या विरोधात सुलतानपूरच्या जमिनी राखून ठेवल्या. इच्छापत्र

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

185. इच्छापत्राखाली वैयक्तिक क्षमता घेणारी व्यक्ती इतर पात्रात विरोधात घेण्यास निवडू शकते.—जो व्यक्ती त्याच्या वैयक्तिक क्षमतेने मृत्युपत्राखाली लाभ घेते, दुसर्‍या पात्रात, इच्छापत्राच्या विरोधात भूमिका घेण्याची निवड करू शकते. उदाहरण सुलतानपूरची इस्टेट A वर आयुष्यभरासाठी सेटल केली जाते आणि त्याच्या मृत्यूनंतर, B वर. A ने सुलतानपूरची इस्टेट D ला सोडली आणि B ला 2,000 रुपये आणि C ला 1,000 रुपये दिले, जो B चा एकुलता एक मुलगा आहे. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या काही काळानंतर, कोणतीही निवडणूक न करता, B चा मृत्यू झाला. C, B कडे प्रशासन घेतो आणि प्रशासक म्हणून सुलतानपूरची इस्टेट मृत्युपत्राच्या विरोधात ठेवण्यासाठी आणि 2,000 रुपयांचा वारसा सोडून देण्याची निवड करतो. सी हे करू शकतो, आणि तरीही मृत्यूपत्रांतर्गत त्याच्या 1,000 रुपयांच्या वारसावर दावा करू शकतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

186. Exception to provisions of last six sections.—Notwithstanding anything contained in sections 180 to 185, where a particular gift is expressed in the Will to be in lieu of something belonging to the legatee which is also in terms disposed of by the Will, then, if the legatee claims that thing, he must relinquish the particular gift, but he is not bound to relinquish any other benefit given to him by the Will. Illustration Under A’s marriage-settlement his wife is entitled, if she survives him, to the enjoyment of the estate of Sultanpur during her life. A by his Will bequeaths to his wife an annuity of 200 rupees during her life, in lieu of her interest in the estate of Sultanpur, which estate he bequeaths to his son. He also gives his wife a legacy of 1,000 rupees. The widow elects to take what she is entitled to under the settlement. She is bound to relinquish the annuity but not the legacy of 1,000 rupees.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

187. When acceptance of benefit given by Will constitutes election to take under Will.—Acceptance of a benefit given by a Will constitutes an election by the legatee to take under the Will, if he had knowledge of his right to elect and of those circumstances which would influence the judgment of a reasonable man in making an election, or if he waives inquiry into the circumstances. Illustrations

(i) A is owner of an estate called Sultanpur Khurd, and has a life interest in another estate called Sultanpur Buzurg to which upon his death his son B will be absolutely entitled. The Will of A gives the estate of Sultanpur Khurd to B and the estate of Sultanpur Buzurg to C. B, in ignorance of his own right to the estate of Sultanpur Buzurg, allows C to take possession of it, and enters into possession of the estate of Sultanpur Khurd. B has not confirmed the bequest of Sultanpur Buzurg to C.

(ii) B, the eldest son of A, is the possessor of an estate called Sultanpur. A bequeaths Sultanpur to C and to B the residue of A’s property. B having been informed by A’s executors that the residue will amount to 5,000 rupees, allows C to take possession of Sultanpur. He afterwards discovers that the residue does not amount to more than 500 rupees. B has not confirmed the bequest of the estate of Sultanpur to C.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

188. Circumstances in which knowledge or waiver is presumed or inferred.—

(1) Such knowledge or waiver of inquiry shall, in the absence of evidence to the contrary, be presumed if the legatee has enjoyed for two years the benefits provided for him by the Will without doing any act to express dissent.

(2) Such knowledge or waiver of inquiry may be inferred from any act of the legatee which renders it impossible to place the persons interested in the subject-matter of the bequest in the same condition as if such act had not been done. Illustration A bequeaths to B an estate to which C is entitled, and to C a coal mine. C takes possession of the mine and exhausts it. He has thereby confirmed the bequest of the estate to B.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

189. When testator’s representatives may call upon legatee to elect.—If the legatee does not, within one year after the death of the testator signify to the testator’s representatives his intention to confirm or to dissent from, the Will, the representatives shall, upon the expiration of that period, require him to make his election; and, if he does not comply with such requisition within a reasonable time after he has received it, he shall be deemed to have elected to confirm the Will.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

190. Postponement of election in case of disability.—In case of disability the election shall be postponed until the disability ceases, or until the election is made by some competent authority.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

191. Property transferable by gift made in contemplation of death.—

(1) A man may dispose, by gift made in contemplation of death, of any movable property which he could dispose of by Will.

(2) A gift is said to be made in contemplation of death where a man, who is ill and expects to die shortly of his illness, delivers, to another the possession of any movable property to keep as a gift in case the donor shall die of that illness.

(3) Such a gift may be resumed by the giver; and shall not take effect if he recovers from the illness during which it was made; nor if he survives the person to whom it was made. Illustrations

(i) A, being ill, and in expectation of death, delivers to B, to be retained by him in case of A’s death,— a watch; a bond granted by C to A; a bank-note; a promissory note of the Central Government endorsed in blank; a bill of exchange endorsed in blank; certain mortgage-deeds. A dies of the illness during which he delivered these articles. B is entitled to— the watch; the debt secured by C’s bond; the bank-note; the promissory note of the Central Government; the bill of exchange; the money secured by the mortgage-deeds.

(ii) A, being ill, and in expectation of death, delivers to B the key of a trunk or the key of a warehouse in which goods of bulk belonging to A are deposited, with the intention of giving him the control over the contents of the trunk, or over the deposited goods, and desires him to keep them in case of A’s death. A dies of the illness during which he delivered these articles. B is entitled to the trunk and its contents or to A’s goods of bulk in the warehouse.

(iii) A, being ill, and in expectation of death, puts aside certain articles in separate parcel and marks upon the parcels respectively the names of B and C. The parcels are not delivered during the life of A. A dies of the illness during which he set aside the parcels. B and C are not entitled to the contents of the parcels.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

192. Person claiming right by succession to property of deceased may appply for relief against wrongful possession.—

(1) If any person dies leaving property, moveable or immoveable, any person claiming a right by succession thereto, or to any portion thereof, may make application to the District Judge of the district where any part of the property is found or situate for relief, either after actual possession has been taken by another person, or when forcible means of seizing possession are apprehended.

(2) Any agent, relative or near friend, or the Court of Wards in cases within their cognizance, may, in the event of any minor, or any disqualified or absent person being entitled by succession to such property as aforesaid, make the like application for relief.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

193. Inquiry made by Judge.—The District Judge to whom such application is made shall, in the first place, examine the applicant on oath, and may make such further inquiry, if any, as he thinks necessary as to whether there is sufficient ground for believing that the party in possession or taking forcible means for seizing possession has no lawful title, and that the applicant, or the person on whose behalf he applies is really entitled and is likely to be materially prejudiced if left to the ordinary remedy of a suit, and that the application is made bona fide.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

194. Procedure.—If the District Judge is satisfied that there is sufficient ground for believing as aforesaid but not otherwise, he shall summon the party complained of, and give notice of vacant or disturbed possession by publication, and, after the expiration of a reasonable time, shall determine summarily the right to possession (subject to a suit as hereinafter provided) and shall deliver possession accordingly: Provided that the Judge shall have the power to appoint an officer who shall take an inventory of effects, and seal or otherwise secure the same, upon being applied to for the purpose, without delay, whether he shall have concluded the inquiry necessary for summoning the party complained of or not.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

195. Appointment of curator pending determination of proceeding.—If it further appears upon such inquiry as aforesaid that danger is to be apprehended of the misappropriation or waste of the property before the summary proceeding can be determined, and that the delay in obtaining security from the party in possession or the insufficiency thereof is likely to expose the party out of possession to considerable risk, provided he is the lawful owner, the District Judge may appoint one or more curators whose authority shall continue according to the terms of his or their respective appointment, and in no case beyond the determination of the summary proceeding and the confirmation or delivery of possession in consequence thereof: Provided that, in the case of land, the Judge may delegate to the Collector, or to any officer subordinate to the Collector, the powers of a curator: Provided further, that every appointment of a curator in respect of any property shall be duly published.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

196. Powers conferrable on curator.—The District Judge may authorise the curator to take possession of the property either generally, or until security is given by the party in possession, or until inventories of the property have been made, or for any other purpose necessary for securing the property from misappropriation or waste by the party in possession: Provided that it shall be in the discretion of the Judge to allow the party in possession to continue in such possession on giving security or not, and any continuance in possession shall be subject to such orders as the Judge may issue touching inventories, or the securing of deeds or other effects.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

197. Prohibition of exercise of certain powers by curators.—

(1) Where a certificate has been granted under Part X or under the Succession Certificate Act, 18891 (7 of 1889), or a grant of probate or letters of administration has been made, a curator appointed under this Part shall not exercise any authority lawfully belonging to the holder of the certificate or to the executor or administrator.

(2) Payment of debts, etc., to curators.—All persons who have paid debts or rents to a curator authorised by a Court to receive them shall be indemnified, and the curator shall be responsible for the payment thereof to the person who has obtained the certificate, probate or letters of administration, as the case may be.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

198. Curator to give security and may receive remuneration.—

(1) The District Judge shall take from the curator security for the faithful discharge of his trust, and for rendering satisfactory accounts of the same as hereinafter provided, and may authorise him to receive out of the property such remuneration in no case exceeding five per centum on the moveable property and on the annual profits of the immoveable property, as the District Judge thinks reasonable.

(2) All surplus money realized by the curator shall be paid into Court, and invested in public securities for the benefit of the persons entitled thereto upon adjudication of the summary proceeding.

(3) Security shall be required from the curator with all reasonable despatch, and where it is practicable, shall be taken generally to answer all cases for which the person may be afterwards appointed curator; but no delay in the taking of security shall prevent the Judge from immediately investing the curator with the powers of his office.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

199. Report from Collector where estate includes revenue-paying land.—

(1) Where the estate of the deceased person consists wholly or in part of land paying revenue to Government, in all matters regarding the propriety of summoning the party in possession, of appointing a curator, or of nominating individuals to that appointment, the District Judge shall demand a report from the Collector, and the Collector shall thereupon furnish the same: Provided that in cases of urgency the Judge may proceed, in the first instance, without such report.

(2) The Judge shall not be obliged to act in conformity with any such report, but, in case of his acting otherwise than according to such report, he shall immediately forward a statement of his reasons to the High Court, and the High Court, if it is dissatisfied with such reasons, shall direct the Judge to proceed conformably to the report of the Collector.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

200. Institution and defence of suits.—The curator shall be subject to all orders of the District Judge regarding the institution or the defence of suits, and all suits may be instituted or defended in the name of the curator on behalf of the estate: Provided that an express authority shall be requisite in the order of the curator’s appointment for the collection of debts or rents; but such express authority shall enable the curator to give a full acquittance for any sums of money received by virtue thereof.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

201. क्युरेटरद्वारे प्रलंबित असलेल्या उघड मालकांना भत्ते.-क्युरेटरद्वारे मालमत्तेचा ताबा प्रलंबित राहिल्यास, जिल्हा न्यायाधीश पक्षकारांचे अधिकार आणि परिस्थिती यांच्या सारांश तपासणीनुसार प्रथमदर्शनी असलेल्या पक्षांना असे भत्ते देऊ शकतात. त्याला स्वारस्य असणे आवश्यक आहे असे वाटते, आणि, त्याच्या विवेकबुद्धीनुसार, त्याच्या परतफेडीसाठी, व्याजासह, पक्ष सापडल्यास, सारांश कार्यवाहीच्या निर्णयावर, त्यावर हक्क नसावा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

202. क्युरेटरने दाखल करावयाची खाती.—क्युरेटरने मासिक हिशेब अमूर्त स्वरूपात भरावेत, आणि तीन महिन्यांच्या प्रत्येक कालावधीच्या समाप्तीनंतर, जर त्याचा कारभार इतका काळ टिकला असेल, आणि मालमत्तेचा ताबा सोडल्यानंतर, जिल्हा न्यायाधीशांच्या समाधानासाठी त्याच्या कारभाराचा तपशीलवार लेखाजोखा दाखल करा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

203. खात्यांची तपासणी आणि डुप्लिकेट ठेवण्याचा इच्छुक पक्षाचा अधिकार.—

(1) क्युरेटरची खाती सर्व इच्छुक पक्षांच्या तपासणीसाठी खुली असतील; आणि अशा कोणत्याही इच्छुक पक्षाला क्युरेटरद्वारे सर्व पावत्या आणि पेमेंटचे डुप्लिकेट खाते ठेवण्यासाठी स्वतंत्र व्यक्ती नियुक्त करणे सक्षम असेल.

(२) क्युरेटरचे हिशेब थकबाकीदार आहेत, किंवा ते चुकीचे किंवा अपूर्ण आहेत असे आढळून आल्यास, किंवा जिल्हा न्यायाधीशाने असे करण्याचा आदेश दिल्यावर क्युरेटरने ते सादर केले नाही, तर तो शिक्षेस पात्र होईल. अशा प्रत्येक डिफॉल्टसाठी एक हजार रुपयांपेक्षा जास्त नाही दंड.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

204. त्याच मालमत्तेसाठी दुसऱ्या क्युरेटरची नियुक्ती करण्यास प्रतिबंध.—जर कोणत्याही जिल्ह्याच्या न्यायाधीशाने मृत व्यक्तीच्या संपूर्ण मालमत्तेच्या संदर्भात क्युरेटरची नियुक्ती केली असेल, तर अशा नियुक्तीमुळे त्याच राज्यातील इतर कोणत्याही जिल्ह्याच्या न्यायाधीशांना प्रतिबंधित केले जाईल. इतर कोणत्याही क्युरेटरची नियुक्ती करणे, परंतु मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेच्या एका भागाच्या संदर्भात क्युरेटरची नियुक्ती, त्याच राज्यातील इतर क्युरेटरच्या अवशेषांच्या किंवा त्याच्या कोणत्याही भागाच्या संदर्भात नियुक्ती प्रतिबंधित करणार नाही: परंतु कोणत्याही न्यायाधीशाची नियुक्ती करणार नाही क्युरेटर किंवा मालमत्तेच्या संदर्भात सारांश कार्यवाहीचे मनोरंजन करणे जे या भागांतर्गत यापूर्वी दुसर्‍या न्यायाधीशासमोर स्थापन केलेल्या सारांश कार्यवाहीचा विषय आहे: परंतु, पुढे, जर एखाद्या इस्टेटच्या अनेक भागांसाठी दोन किंवा अधिक क्यूरेटर वेगवेगळ्या न्यायाधीशांद्वारे नियुक्त केले गेले असतील तर,उच्च न्यायालय संपूर्ण मालमत्तेच्या एका क्युरेटरच्या नियुक्तीसाठी योग्य वाटेल असे आदेश देऊ शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

205. क्युरेटरसाठी अर्ज करण्यासाठी वेळेची मर्यादा.—या भागांतर्गत जिल्हा न्यायाधीशांकडे अर्ज ज्या मालकाच्या मालमत्तेवर उत्तराधिकाराने हक्क सांगितला असेल त्याच्या मृत्यूनंतर सहा महिन्यांच्या आत अर्ज करणे आवश्यक आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

206. मृत व्यक्तीद्वारे सार्वजनिक सेटलमेंट किंवा कायदेशीर निर्देशांविरुद्ध भागाची अंमलबजावणी करण्यास प्रतिबंध.—या भागातील कोणतीही गोष्ट सेटलमेंटच्या कोणत्याही सार्वजनिक कृतीचे किंवा कोणत्याही मालमत्तेच्या मृत मालकाने ताब्यात घेण्यासाठी दिलेल्या कायदेशीर निर्देशांचे उल्लंघन करण्यास अधिकृत मानले जाणार नाही. अल्पसंख्याक किंवा अन्यथा त्याच्या मृत्यूनंतरच्या त्याच्या मालमत्तेचा, आणि अशा प्रत्येक प्रकरणात, मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेवर अधिकार क्षेत्र असलेले न्यायाधीश अशा निर्देशांच्या अस्तित्वाबद्दल समाधानी होताच, तो त्याची अंमलबजावणी करेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

207. Court of Wards to be made curator in case of minors having property subject to its jurisdiction.—Nothing in this Part shall be deemed to authorise any disturbance of the possession of a Court of Wards of any property; and in case of a minor, or other disqualified person whose property is subject to the Court of Wards, is the party on whose behalf application is made under this Part, the District Judge, if he determines to summon the party in possession and to appoint a curator, shall invest the Court of Wards with the curatorship of the estate pending the proceeding without taking security as aforesaid; and if the minor or other disqualified person, upon the adjudication of the summary proceeding, appears to be entitled to the property, possession shall be delivered to the Court of Wards.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

208. Saving of right to bring suit.—Nothing contained in this Part shall be any impediment to the bringing of a suit either by the party whose application may have been rejected before or after the summoning of the party in possession, or by the party who may have been evicted from the possession under this Part.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

209. Effect of decision of summary proceeding.—The decision of a District Judge in a summary proceeding under this Part shall have no other effect than that of settling the actual possession; but for this purpose it shall be final, and shall not be subject to any appeal or review.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

210. Appointment of public curators.—The State Government may appoint public curators for any district or number of districts; and the District Judge having jurisdiction shall nominate such public curators in all cases where the choice of a curator is left discretionary with him under this Part.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

211. Character and property of executor or administrator as such.—

(1) The executor or administrator, as the case may be, of a deceased person is his legal representative for all purposes, and all the property of the deceased person vests in him as such.

(2) When the deceased was a Hindu, Muhammadan, Buddhist, 1[Sikh, Jaina or Parsi] or an exempted person, nothing herein contained shall vest in an executor or administrator any property of the deceased person which would otherwise have passed by survivorship to some other person.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

212. Right to intestate’s property.—

(1) No right to any part of the property of a person who has died intestate can be established in any Court of Justice, unless letters of administration have first been granted by a Court of competent jurisdiction.

(2) This section shall not apply in the case of the intestacy of a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh, Jaina, 1[Indian Christian or Parsi].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

212. Right to intestate’s property.—

(2) This section shall not apply in the case of the intestacy of a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh, Jaina, 1[Indian Christian or Parsi].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

213. Right as executor or legatee when established.—

(1) No right as executor or legatee can be established in any Court of Justice, unless a Court of competent jurisdiction in 1[India] has granted probate of the Will under which the right is claimed, or has granted letters of administration with the Will or with a copy of an authenticated copy of the Will annexed. 2[(2) This section shall not apply in the case of Wills made by Muhammadans 3[or Indian Christians], or and shall only apply—

(i) in the case of Wills made by any Hindu, Buddhist, Sikh or Jaina where such Wills are of the classes specified in clauses (a) and (b) of section 57; and

(ii) in the case of Wills made by any Parsi dying, after the commencement of the Indian Succession (Amendment) Act, 1962 (16 of 1962), where such Wills are made within the local limits of the 4[ordinary original civil jurisdiction] of the High Courts at Calcutta, Madras and Bombay, and where such Wills are made outside those limits, in so far as they relate to immoveable property situated within those limits.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

214. Proof of representative title a condition precedent to recovery through the Courts of debts from debtors of deceased persons.—

(1) No Court shall—

(a) pass a decree against a debtor of a deceased person for payment of his debt to a person claiming on succession to be entitled to the effect of the deceased person or to any part thereof, or

(b) proceed, upon an application of a person claiming to be so entitled, to execute against such a debtor a decree or order for the payment of his debt, except on the production, by the person so claiming of—

(i) a probate or letters of administration evidencing the grant to him of administration to the estate of the deceased, or

(ii) a certificate granted under section 31 or section 32 of the Administrator- General’s Act, 1913 (3 of 1913), and having the debt mentioned therein, or

(iii) भाग X अंतर्गत मंजूर केलेले उत्तराधिकार प्रमाणपत्र आणि त्यामध्ये कर्ज निर्दिष्ट केलेले आहे, किंवा

(iv) उत्तराधिकार प्रमाणपत्र कायदा, 18891 (1889 चा 7) अंतर्गत मंजूर केलेले प्रमाणपत्र, किंवा

(v) 1827 च्या बॉम्बे रेग्युलेशन क्र. VIII अंतर्गत मंजूर केलेले प्रमाणपत्र आणि, मे, 1889 च्या पहिल्या दिवसानंतर दिलेले कर्ज त्यात नमूद केलेले असल्यास.

(2) पोट-कलम (1) मधील ''कर्ज'' या शब्दामध्ये शेती प्रयोजनासाठी वापरल्या जाणार्‍या जमिनीच्या संदर्भात देय असलेले भाडे, महसूल किंवा नफा वगळता इतर कोणत्याही कर्जाचा समावेश होतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

215. त्यानंतरच्या प्रोबेटच्या प्रमाणपत्रावर किंवा प्रशासनाच्या पत्रांवर परिणाम.—

(१) इस्टेटच्या संदर्भात प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे हे भाग X अंतर्गत किंवा उत्तराधिकार प्रमाणपत्र कायदा, १८८९ (७ चा १८८९)१, किंवा बॉम्बे रेग्युलेशन क्र. VIII अंतर्गत यापूर्वी मंजूर केलेल्या कोणत्याही प्रमाणपत्राची जागा घेतील असे मानले जाईल. 1827, इस्टेटमध्ये समाविष्ट असलेल्या कोणत्याही कर्ज किंवा सिक्युरिटीजच्या संदर्भात.

(२) जेव्हा प्रोबेट किंवा पत्र धारकाने असे कोणतेही कर्ज किंवा तारण संबंधित प्रमाणपत्र धारकाने स्थापन केलेला कोणताही खटला किंवा इतर कार्यवाही प्रलंबित असेल, तेव्हा ज्या व्यक्तीला अनुदान दिले जाते ती व्यक्ती, अर्ज केल्यावर ज्या न्यायालयात खटला किंवा कार्यवाही प्रलंबित आहे, त्या न्यायालयात दाव्यात किंवा कार्यवाहीमध्ये प्रमाणपत्र धारकाची जागा घेण्यास पात्र असेल: परंतु, जेव्हा या कलमाखाली कोणतेही प्रमाणपत्र रद्द केले जाते, तेव्हा अशा प्रमाणपत्राच्या धारकास दिलेली सर्व देयके प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांखालील दाव्यांच्या विरूद्ध अशा अतिक्रमणाच्या अज्ञानात चांगले मानले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

216. एकट्याने खटला दाखल करण्यासाठी प्रोबेट किंवा प्रशासनाची परवानगी, जोपर्यंत ती रद्द केली जात नाही.—कोणत्याही प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रानंतर, ज्या व्यक्तीला हे मंजूर केले गेले असेल त्या व्यक्तीशिवाय इतर कोणासही खटला चालवण्याचा किंवा खटला चालवण्याचा अधिकार असणार नाही. खटला, किंवा अन्यथा मृत व्यक्तीचे प्रतिनिधी म्हणून कार्य, संपूर्ण राज्यात, ज्यामध्ये असे प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे परत मागवली किंवा रद्द केली जात नाहीत तोपर्यंत ते मंजूर केले गेले असतील.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

217. भागाचा अर्ज.—या कायद्याद्वारे किंवा सध्या लागू असलेल्या इतर कोणत्याही कायद्याद्वारे अन्यथा प्रदान केल्याप्रमाणे जतन करा, प्रॉबेटचे सर्व अनुदान आणि मृत्यूपत्रासह प्रशासनाची पत्रे आणि प्रकरणांमध्ये मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे प्रशासन या भागाच्या तरतुदींच्या अनुषंगाने, यथास्थिती, वतनदार उत्तराधिकारी केले जातील किंवा केले जातील.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

218. ज्याला प्रशासन मंजूर केले जाऊ शकते, जेथे मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख, जैन किंवा मुक्त व्यक्ती आहे.—

(१) जर मृत व्यक्तीचा मृत्यू झाला असेल आणि तो हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती असेल, तर त्याच्या इस्टेटचे प्रशासन कोणत्याही व्यक्तीला दिले जाऊ शकते जी, इस्टेटच्या वितरणासाठी लागू असलेल्या नियमांनुसार अशा मृत व्यक्तीच्या बाबतीत, अशा मृत व्यक्तीच्या संपत्तीच्या संपूर्ण किंवा कोणत्याही भागावर हक्क असेल.

(२) जेव्हा अशा अनेक व्यक्तींनी अशा प्रशासनासाठी अर्ज केला, तेव्हा त्यांच्यापैकी एकाला किंवा अनेकांना ते मंजूर करणे न्यायालयाच्या विवेकबुद्धीनुसार असेल.

(३) जेव्हा अशी कोणतीही व्यक्ती अर्ज करत नाही, तेव्हा ती मृत व्यक्तीच्या कर्जदाराला दिली जाऊ शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

219. Where deceased is not a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh, Jaina or exempted person.—If the deceased has died intestate and was not a person belonging to any of the classes referred to in section 218, those who are connected with him, either by marriage or by consanguinity, are entitled to obtain letters of administration of his estate and effects in the order and according to the rules hereinafter stated, namely:—

(a) If the deceased has left a widow, administration shall be granted to the widow, unless the Court sees cause to exclude her, either on the ground of some personal disqualification, or because she has no interest in the estate of the deceased. Illustrations

(i) The widow is a lunatic or has committed adultery or has been barred by her marriage settlement of all interest in her husband’s estate. There is cause for excluding her from the administration.

(ii) The widow has married again since the decease of her husband. This is not good cause for her exclusion.

(b) If the Judge thinks proper, he may associate any person or persons with the widow in the administration who would be entitled solely to the administration if there were no widow.

(c) If there is no widow, or if the Court sees cause to exclude the widow, it shall commit the administration to the person or persons who would be beneficially entitled to the estate according to the rules for the distribution of an intestate’s estate: Provided that, when the mother of the deceased is one of the class of persons so entitled, she shall be solely entitled to administration.

(d) Those who stand in equal degree of kindred to the deceased are equally entitled to administration.

(e) The husband surviving his wife has the same right of administration of her estate as the widow has in respect of the estate of her husband.

(f) When there is no person connected with the deceased by marriage or consanguinity who is entitled to letters of administration and willing to act, they may be granted to a creditor.

(g) Where the deceased has left property in 1[India], letters of administration shall be granted according to the foregoing rules, notwithstanding that he had his domicile in a country in which the law relating to estate and intestate succession differs from the law of 1[India].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

220. Effect of letters of administration.—Letters of administration entitle the administrator to all rights belonging to the intestate as effectually as if the administration had been granted at the moment after his death.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

221. Acts not validated by administration.—Letters of administration do not render valid any intermediate acts of the administrator tending to the diminution or damage of the intestate’s estate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

222. Probate only to appointed executor.—

(1) Probate shall be granted only to an executor appointed by the Will.

(2) The appointment may be expressed or by necessary implication. Illustrations

(i) A Wills that C be his executor if B will not. B is appointed executor by implication.

(ii) A gives a legacy to B and several legacies to other persons among the rest to his daughter-in-law C, and adds “but should the within-named C be not living I do constitute and appoint B my whole and sole executrix”. C is appointed executrix by implication.

(iii) A appoints several persons executors of his will and codicils and his nephew residuary legatee, and in another codicil are these words,—“I appoint my nephew my residuary legatee to discharge all lawful demands against my Will and codicils signed of different dates”. The nephew is appointed an executor by implication.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

223. Persons to whom probate cannot be granted.—Probate cannot be granted to any person who is a minor or is of unsound mind 1[nor to any association of individuals unless it is a company which satisfies the conditions prescribed by rules to be made 2[by notification in the Official Gazette,] by the 3[State Government], in this behalf].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

224. Grant of probate to several executors simultaneously or at different times.—When several executors are appointed, probate may be granted to them all simultaneously or at different times. Illustration A is an executor of B’s will by express appointment and C an executor of it by implication. Probate may be granted to A and C at the same time or to A first and then to C, or to C first and then to A.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

225. Separate probate of codicil discovered after grant of probate.—

(1) If a codicil is discovered after the grant of probate, a separate probate of that codicil may be granted to the executor, if it in no way repeals the appointment of executors made by the Will.

(2) If different executors are appointed by the codicil, the probate of the Will shall be revoked, and a new probate granted of the Will and the codicil together.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

226. Accrual of representation to surviving executor.—When probate has been granted to several executors, and one of them dies the entire representation of the testator accrues to the surviving executor or executors.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

227. Effect of probate.—Probate of a Will when granted establishes the Will from the death of the testator, and renders valid all intermediate acts of the executor as such.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

228. Administration, with copy annexed, of authenticated copy of Will proved abroad.—When a Will has been proved and deposited in a Court of competent jurisdiction situated beyond the limits of the State, whether within or beyond the limits of 1[India], and a properly authenticated copy of the Will is produced, letters of administration may be granted with a copy of such copy annexed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

229. Grant of administration where executor has not renounced.—When a person appointed an executor has not renounced the executorship, letters of administration shall not be granted to any other person until a citation has been issued, calling upon the executor to accept or renounce his executorship: Provided that, when one or more of several executors have proved a Will, the Court may, on the death of the survivor of those who have proved, grant letters of administration without citing those who have not proved.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

230. Form and effect of renunciation of executorship.—The renunciation may be made orally in the presence of the Judge, or by a writing signed by the person renouncing, and when made shall preclude him from ever thereafter applying for probate of the Will appointing him executor.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

231. Procedure where executor renounces or fails to accept within time limited.—If an executor renounces or fails to accept an executorship within the time limited for the acceptance or refusal thereof, the Will may be proved and letters of administration, with a copy of the Will annexed, may be granted to the person who would be entitled to administration in case of intestacy.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

232. Grant of administration of universal or residuary legatees.—When—

(a) the deceased has made a Will, but has not appointed an executor, or

(b) the deceased has appointed an executor who is legally incapable or refuses to act, or who has died before the testator or before he has proved the Will, or

(c) the executor dies after having proved the will, but before he has administered all the estate of the deceased, a universal or a residuary legatee may be admitted to prove the Will, and letters of administration with the Will annexed may be granted to him of the whole estate, or of so much thereof as may be unadministered.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

233. Right to administration of representative of deceased residuary legatees.—When a residuary legatee who has a beneficial interest survives the testator, but dies before the estate has been fully administered, his representative has the same right to administration with the Will annexed as such residuary legatee.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

234. Grant of administration where no executor, nor residuary legatee, nor representative of such legatee.—When there is no executor and no residuary legatee or representative of a residuary legatee, or he declines or is incapable to act, or cannot be found, the person or persons who would be entitled to the administration of the estate of the deceased if he had died intestate, or any other legatee having a beneficial interest, or a creditor, may be admitted to prove the Will, and letters of administration may be granted to him or them accordingly.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

235. Citation before grant of administration to legatee other than universal or residuary.—Letters of administration with the Will annexed shall not be granted to any legatee other than a universal or a residuary legatee, until a citation has been issued and published in the manner hereinafter mentioned, calling on the next-of-kin to accept or refuse letters of administration.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

236. To whom administration may not be granted.—Letters of administration cannot be granted to any person who is a minor or is of unsound mind, 1[nor to any association of individuals unless it is a company which satisfies the conditions prescribed by rules to be made 2[by notification in the Official Gazette,] by the 3[State Government] in this behalf].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[236A. Laying of rules before State Legislature.—Every rule made by the State Government under section 223 and section 236 shall be laid, as soon as it is made, before the State Legislature.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

237. Probate of copy or draft of lost Will.—When a Will has been lost or mislaid since the testator’s death, or has been destroyed by wrong or accident and not by any act of the testator, and a copy or the draft of the Will has been preserved, probate may be granted of such copy or draft, limited until the original or a properly authenticated copy of it is produced.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

238. Probate of contents of lost or destroyed Will.—When a Will has been lost or destroyed and no copy has been made nor the draft preserved, probate may be granted of its contents if they can be established by evidence.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

239. Probate of copy where original exists.—When the Will is in the possession of a person residing out of the state in which application for probate is made, who has refused or neglected to deliver it up, but a copy has been transmitted to the executor, and it is necessary for the interests of the estate that probate should be granted without waiting for the arrival of the original, probate may be granted of the copy so transmitted, limited until the Will or an authenticated copy of it is produced.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

240. Administration until Will produced.—Where no Will of the deceased is forthcoming, but there is reason to believe that there is a Will in existence, letters of administration may be granted, limited until the Will or an authenticated copy of it is produced.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

241. Administration, with Will annexed, to attorney of absent executor.—When any executor is absent from the State in which application is made, and there is no executor within the State willing to act, letters of administration, with the Will annexed, may be granted to the attorney or agent of the absent executor, for the use and benefit of his principal, limited until he shall obtain probate or letters of administration granted to himself.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

242. Administration, with Will annexed, to attorney of absent person who, if present, would be entitled to administer.—When any person to whom, if present, letters of administration, with the will annexed, might be granted, is absent from the State, letters of administration, with the will annexed may be granted to his attorney or agent, limited as mentioned in section 241.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

243. Administration, to attorney of absent person entitled to administer in case of intestacy.—When a person entitled to administration in case of intestacy is absent from the State, and no person equally entitled is willing to act, letters of administration may be granted to the attorney or agent of the absent person, limited as mentioned in section 241.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

244. Administration, during minority of sole executor or residuary legatee.—When a minor is sole executor or sole residuary legatee, letters of administration, with the Will annexed, may be granted to the legal guardian of such minor or to such other person as the Court may think fit until the minor has attained his majority at which period, and not before, probate of the Will shall be granted to him.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

245. Administration, during minority of several executors or residuary legatees.—When there are two or more minor executors and no executor who has attained majority, or two or more residuary legatees and no residuary legatee who has attained majority, the grant shall be limited until one of them shall have attained his majority.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

246. Administration, for use and benefit of lunatic or minor.—If a sole executor or a sole universal or residuary legatee, or a person who would be solely entitled to the estate of the intestate according to the rule for the distribution of intestate’s estates applicable in the case of the deceased, is a minor or lunatic, letters of administration, with or without the Will annexed, as the case may be, shall be granted to the person to whom the care of his estate has been committed by competent authority, or, if there is no such person, to such other person as the Court may think fit to appoint, for the use and benefit of the minor or lunatic until he attains majority or becomes of sound mind, as the case may be.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

247. Administration, pendente lite.—Pending any suit touching the validity of the Will of a deceased person or for obtaining or revoking any probate or any grant of letters of administration the Court may appoint an administrator of the estate of such deceased person, who shall have all the rights and powers of a general administrator, other than the right of distributing such estate, and every such administrator shall be subject to the immediate control of the Court and shall act under its direction.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

248. Probate limited to purpose specified in Will.—If an executor is appointed for any limited purpose specified in the Will, the probate shall be limited to that purpose, and if he should appoint an attorney or agent to take administration on his behalf, the letters of administration, with the Will annexed, shall be limited accordingly.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

249. Administration, with Will annexed, limited to particular purpose.—If an executor appointed generally gives an authority to an attorney or agent to prove a Will on his behalf, and the authority is limited to a particular purpose, the letters of administration, with the Will annexed, shall be limited accordingly.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

250. Administration, limited to property in which person has beneficial interest.—Where a person dies, leaving property of which he was the sole or surviving trustee, or in which he had no beneficial interest on his own account and leaves no general representative, or one who is unable or unwilling to act as such, letters of administration, limited to such property, may be granted to the beneficiary, or to some other person on his behalf.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

251. Administration limited to suit.—When it is necessary that the representative of a person deceased be made a party to a pending suit, and the executor, or person entitled to administration is unable or unwilling to act, letters of administration may be granted to the nominee of a party in such suit, limited for the purpose of representing the deceased in the said suit, or in any other cause or suit which may be commenced in the same or in any other Court between the parties, or any other parties, touching the matters at issue in the said cause or suit, and until a final decree shall be made therein and carried into complete execution.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

252. Administration limited to purpose of becoming party to suit to be brought against administrator.—If, at the expiration of twelve months from the date of any probate or letters of administration, the executor or administrator to whom the same has been granted is absent from the State within which the Court which has granted the probate or letters of administration exercises jurisdiction, the court may grant, to any person whom it may think fit, letters of administration limited to the purpose of becoming and being made a party to a suit to be brought against the executor or administrator, and carrying the decree which may be made therein into effect.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

253. Administration limited to collection and preservation of deceased’s property.—In any case in which it appears necessary for preserving the property of a deceased person, the Court within whose jurisdiction any of the property is situate may grant to any person, whom such Court may think fit, letters of administration limited to the collection and preservation of the property of the deceased and to the giving of discharges for debts due to his estate, subject to the directions of the Court.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

254. Appointment, as administrator, of person other than one who, in ordinary circumstances, would be entitled to administration.—

(1) When a person has died intestate, or leaving a Will of which there is no executor willing and competent to act or where the executor is, at the time of the death of such person, resident out of the State, and it appears to the Court to be necessary or convenient to appoint some person to administer the estate or any part thereof, other than the person who, in ordinary circumstances, would be entitled to a grant of administration, the Court may, in its discretion, having regard to consanguinity, amount of interest, the safety of the estate and probability that it will be properly administered, appoint such person as it thinks fit to be an administrator.

(2) In every such case letters of administration may be limited or not as the Court thinks fit.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

255. Probate or administration, with Will annexed, subject to exception.—Whenever the nature of the case requires that an exception be made probate of a Will, or letters of administration with the Will annexed, shall be granted subject to such exception.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

256. Administration with exception.—Whenever the nature of the case requires that an exception be made, letters of administration shall be granted subject to such exception.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

257. Probate or administration of rest.—Whenever a grant with exception of probate, or of letters of administration with or without the Will annexed, has been made, the person entitled to probate or administration of the remainder of the deceased’s estate may take a grant of probate or letters of administration as the case may be, of the rest of the deceased’s estate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

258. Grant of effects unadministered.—If an executor to whom probate has been granted has died, leaving a part of the testator’s estate unadministered, a new representative may be appointed for the purpose of administering such part of the estate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

259. अप्रशासित प्रभाव मंजूर करण्याचे नियम.-संपूर्णपणे प्रशासित नसलेल्या इस्टेटच्या प्रशासनाची पत्रे देताना, न्यायालयाला मूळ अनुदानांना लागू असलेल्या नियमांद्वारे मार्गदर्शन केले जाईल आणि ज्यांना फक्त त्या व्यक्तींना प्रशासनाची पत्रे दिली जातील. मूळ अनुदान दिले गेले असावे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

260. प्रशासन जेव्हा मर्यादित अनुदान कालबाह्य झाले आणि इस्टेटचा काही भाग अद्याप अप्रशासित आहे.—जेव्हा मर्यादित अनुदान कालबाह्य झाले असेल, वेळेच्या प्रवाहाने, किंवा घटना किंवा आकस्मिकता ज्यावर ती मर्यादित होती, आणि अजूनही काही भाग आहे. मृत व्यक्तीची इस्टेट अप्रशासित, ज्यांना मूळ अनुदान दिले गेले असेल अशा व्यक्तींना प्रशासनाची पत्रे दिली जातील.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

261. न्यायालयाद्वारे कोणत्या चुका दुरुस्त केल्या जाऊ शकतात.—नावे आणि वर्णनांमधील त्रुटी, किंवा मृत व्यक्तीच्या मृत्यूची वेळ आणि ठिकाण किंवा मर्यादित अनुदानातील उद्देश सांगताना, न्यायालयाद्वारे सुधारित केले जाऊ शकते आणि प्रोबेट किंवा पत्रे मंजूर केली जाऊ शकतात. प्रशासनात त्यानुसार बदल आणि सुधारणा केल्या जाऊ शकतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

262. विल संलग्नीकरणासह प्रशासन मंजूर झाल्यानंतर कोडीसिल शोधण्यात आलेली प्रक्रिया.—जर, विल संलग्न प्रशासनाची पत्रे दिल्यानंतर, कोडीसिल सापडला, तर ते योग्य पुरावा आणि ओळखपत्रावर अनुदानात जोडले जाऊ शकते आणि अनुदान त्यानुसार बदल आणि सुधारणा केल्या जाऊ शकतात.

263 केवळ कारणासाठी रद्द करणे किंवा रद्द करणे. -प्रोबेटचे अनुदान किंवा प्रशासनाची पत्रे न्याय्य कारणासाठी रद्द किंवा रद्द केली जाऊ शकतात. स्पष्टीकरण. -जेथे कारण अस्तित्वात आहे असे मानले जाईल-

(अ) अनुदान मिळविण्याची कार्यवाही सदोष होती; किंवा

(b) अनुदान फसवणूक करून खोटी सूचना देऊन किंवा न्यायालयापासून प्रकरणाशी संबंधित काहीतरी लपवून मिळवले होते; किंवा

(c) अनुदानाचे औचित्य सिद्ध करण्यासाठी कायद्याच्या दृष्टीने आवश्यक असलेल्या तथ्याच्या असत्य आरोपाद्वारे अनुदान प्राप्त झाले, जरी असा आरोप अज्ञानाने किंवा अनवधानाने करण्यात आला होता; किंवा

(d) अनुदान परिस्थितीमुळे निरुपयोगी आणि निष्क्रिय झाले आहे; किंवा

(ई) ज्या व्यक्तीला अनुदान देण्यात आले आहे त्या व्यक्तीने या भागाच्या प्रकरण VII च्या तरतुदींनुसार एखादी यादी किंवा खाते प्रदर्शित करणे जाणूनबुजून आणि वाजवी कारणाशिवाय वगळले आहे, किंवा त्या प्रकरणांतर्गत एखादी यादी किंवा खाते प्रदर्शित केले आहे जे चुकीचे आहे. भौतिक आदर.

उदाहरणे

(i) ज्या न्यायालयाद्वारे अनुदान दिले गेले त्या न्यायालयाला कोणतेही अधिकार क्षेत्र नव्हते.

(ii) ज्या पक्षांना उद्धृत करणे आवश्यक आहे त्यांचा उल्लेख न करता अनुदान देण्यात आले.

(iii) ज्या इच्छापत्राची प्रोबेट मिळवली होती ती खोटी किंवा रद्द करण्यात आली होती.

(iv) त्याची विधवा म्हणून B च्या इस्टेटला प्रशासनाची पत्रे प्राप्त झाली, परंतु तेव्हापासून असे दिसून आले की तिने त्याच्याशी कधीही लग्न केले नाही.

(v) A ने ब च्या इस्टेटवर प्रशासन नेले आहे जणू काही तो मृत्यूमुखी पडला होता, परंतु त्यानंतर मृत्यूपत्र सापडले आहे.

(vi) प्रोबेट मंजूर झाल्यापासून, नंतरचे विल शोधण्यात आले आहे.

(vii) प्रोबेट मंजूर झाल्यापासून, एक कोडीसिल शोधला गेला आहे जो मृत्युपत्रांतर्गत एक्झिक्युटर्सची नियुक्ती रद्द करतो किंवा जोडतो.

(viii) ज्‍या व्‍यक्‍तीला प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे दिली गेली होती, ती व्‍यक्‍ती नंतर अस्वस्थ मनाची झाली आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

264. प्रोबेट्स मंजूर करणे आणि रद्द करणे इ.चे जिल्हा न्यायाधीशांचे अधिकार क्षेत्र.

(1) जिल्हा न्यायाधीशांना त्याच्या जिल्ह्यातील सर्व प्रकरणांमध्ये प्रोबेट आणि प्रशासनाची पत्रे मंजूर करणे आणि रद्द करण्याचे अधिकार असतील.

(२) कलम ५७ लागू होणारी प्रकरणे वगळता, कलकत्ता, मद्रास आणि बॉम्बे शहरांच्या मर्यादेपलीकडे कोणत्याही स्थानिक भागात कोणतेही न्यायालय, १[***], जेथे मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती, राज्य सरकारने, अधिकृत राजपत्रातील अधिसूचनेद्वारे, तसे करण्यास अधिकृत करेपर्यंत, प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांसाठी अर्ज प्राप्त करतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

265. वादविवाद नसलेल्या खटल्यांचा निपटारा करण्यासाठी जिल्हा न्यायाधीशांच्या प्रतिनिधीची नियुक्ती करण्याचा अधिकार.—

(१) उच्च न्यायालय अशा न्यायिक अधिकार्‍यांची कोणत्याही जिल्ह्यात नियुक्ती करू शकते कारण जिल्हा न्यायाधीशांना ते विहित केलेल्या स्थानिक मर्यादेत, गैर-विवादग्रस्त प्रकरणांमध्ये प्रोबेट आणि प्रशासनाची पत्रे मंजूर करण्यासाठी प्रतिनिधी म्हणून कार्य करण्यास योग्य वाटेल: परंतु , रॉयल चार्टरद्वारे स्थापन न केलेल्या उच्च न्यायालयांच्या बाबतीत अशा नियुक्त्या राज्य सरकारच्या पूर्वीच्या मंजुरीशिवाय होणार नाहीत.

(२) अशा प्रकारे नियुक्त केलेल्या व्यक्तींना "जिल्हा प्रतिनिधी" म्हटले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

266. प्रोबेट आणि प्रशासन मंजूर करण्याचे जिल्हा न्यायाधीशांचे अधिकार.—जिल्हा न्यायाधीशांना प्रोबेट आणि प्रशासनाची पत्रे आणि त्याच्याशी संबंधित सर्व बाबी, कायद्याने त्याच्याकडे निहित असलेल्या कायद्यानुसार समान अधिकार आणि अधिकार असतील. कोणत्याही दिवाणी खटल्याशी किंवा त्याच्या न्यायालयात प्रलंबित असलेल्या कार्यवाहीशी संबंधित.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

२६७. जिल्हा न्यायाधीश व्यक्तीला मृत्युपत्र सादर करण्याचा आदेश देऊ शकतात.—

(1) जिल्हा न्यायाधीश कोणत्याही व्यक्तीला असा कोणताही कागद किंवा लेखन, ज्याचा मृत्यू किंवा त्या व्यक्तीच्या ताब्यामध्ये किंवा नियंत्रणाखाली असल्याचे दर्शविले जाऊ शकते, असा कोणताही कागद किंवा लेखन न्यायालयात सादर करण्याचा आणि आणण्याचा आदेश देऊ शकतो.

(२) असा कोणताही कागद किंवा लिखाण अशा व्यक्तीच्या ताब्यात किंवा नियंत्रणात आहे असे दाखविले नसल्यास, परंतु त्याला अशा कोणत्याही कागदाची किंवा लेखनाची माहिती आहे असे मानण्याचे कारण असल्यास, न्यायालय अशा व्यक्तीस निर्देश देऊ शकते. त्याच संदर्भात तपासणी करण्याच्या उद्देशाने उपस्थित राहणे.

(३) अशा व्यक्तीला न्यायालयाने विचारलेल्या प्रश्नांची खरी उत्तरे देण्यास बांधील असेल, आणि तसे आदेश दिल्यास, असा कागद किंवा लेखन सादर करून आणावे, आणि भारतीय कायद्यानुसार अशाच शिक्षेस पात्र असेल. दंड संहिता, 1860 (1860 चा 45), उपस्थित न राहिल्यास किंवा अशा प्रश्नांची उत्तरे न दिल्यास किंवा असे कागद किंवा लेखन न आणण्यात चूक झाल्यास, कारण तो एखाद्या खटल्याचा पक्षकार असेल तर तो अधीन झाला असता आणि असे डीफॉल्ट केले होते.

(4) The costs of the proceeding shall be in the discretion of the Judge.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

268. Proceedings of District Judge’s Court in relation to probate and administration.—The proceedings of the Court of the District Judge in relation to the granting of probate and letters of administration shall, save as hereinafter otherwise provided; be regulated, so far as the circumstances of the case permit, by the Code of Civil Procedure, 1908 (5 of 1908).

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

269. When and how District Judge to interfere for protection of property.—

(1) Until probate is granted of the Will of a deceased person, or an administrator of his estate is constituted, the District Judge, within whose jurisdiction any part of the property of the deceased person is situate, is authorised and required to interfere for the protection of such property at the instance of any person claiming to be interested therein, and in all other cases where the Judge considers that the property incurs any risk of loss or damage; and for that purpose, if he thinks fit, to appoint an officer to take and keep possession of the property.

(2) This section shall not apply when the deceased is a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh or Jaina or an exempted person, nor shall it apply to any part of the property of an Indian Christian who has died intestate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

270. When probate or administration may be granted by District Judge.—Probate of the Will or letters of administration to the estate of a deceased person may be granted by a District Judge under the seal of his Court, if it appears by a petition, verified as hereinafter provided, of the person applying for the same that the testator or intestate, as the case may be, at the time of his decease had a fixed place of abode, or any property, movable or immovable, within the jurisdiction of the Judge.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

271. Disposal of application made to Judge of district in which deceased had no fixed abode.—When the application is made to the Judge of a district in which the deceased had no fixed abode at the time of his death, it shall be in the discretion of the Judge to refuse the application, if in his judgment it could be disposed of more justly or conveniently in another district, or, where the application is for letters of administration, to grant them absolutely, or limited to the property within his own jurisdiction.

272 प्रोबेट आणि प्रशासनाची पत्रे प्रतिनिधींद्वारे मंजूर केली जाऊ शकतात.—प्रोबेट आणि प्रशासनाची पत्रे, कोणत्याही जिल्हा प्रतिनिधीला त्या उद्देशासाठी अर्ज केल्यावर, त्याच्याद्वारे कोणत्याही परिस्थितीत, ज्यामध्ये कोणताही वाद नाही, जर याचिकाद्वारे दिसून आले तर, मंजूर केले जाऊ शकते. यापुढे प्रदान केल्याप्रमाणे सत्यापित केले गेले आहे की, मृत्यूच्या वेळी मृत्यूच्या वेळी मृत्युपत्र करणार्‍याचे किंवा वतनदाराचे अशा प्रतिनिधीच्या अधिकारक्षेत्रात राहण्याचे निश्चित ठिकाण होते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

273. प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांची निर्णायकता.—प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे मृत व्यक्तीच्या सर्व मालमत्ता आणि इस्टेटवर, जंगम किंवा जंगम, ज्या राज्यात समान आहेत किंवा मंजूर केली आहेत, त्यावर प्रभाव पडेल आणि निर्णायक असेल मृत व्यक्तीच्या सर्व कर्जदारांविरुद्ध, आणि त्याच्या मालकीची मालमत्ता असलेल्या सर्व व्यक्तींच्या विरुद्ध प्रातिनिधिक शीर्षक म्हणून, आणि सर्व कर्जदारांना, त्यांची कर्जे भरणे आणि अशी मालमत्ता ज्या व्यक्तीला अशी प्रोबेट किंवा पत्रे दिली आहे अशा सर्व व्यक्तींना पूर्ण नुकसानभरपाई देऊ शकते. प्रशासनाला मंजूरी देण्यात आली आहे: परंतु प्रोबेट्स आणि प्रशासनाची पत्रे मंजूर केली आहेत-

(a) उच्च न्यायालयाद्वारे, किंवा

(ब) जिल्हा न्यायाधीशांद्वारे, जेथे मृत व्यक्तीच्या मृत्यूच्या वेळी अशा न्यायाधीशाच्या अधिकारक्षेत्रात राहण्याचे निश्चित ठिकाण होते आणि असे न्यायाधीश प्रमाणित करतात की राज्याच्या मर्यादेपलीकडे प्रभावित झालेल्या मालमत्तेचे आणि संपत्तीचे मूल्य ओलांडत नाही. दहा हजार रुपये, अन्यथा अनुदानाद्वारे निर्देशित केल्याशिवाय, 1[इतर राज्य 2[***] मध्ये समान प्रभाव पडेल. 3[या कलमाची तरतूद 4[भारत] 5 मध्ये बर्मा आणि एडन भारतापासून वेगळे झाल्यानंतर बर्मा आणि एडनमध्ये विभक्त होण्याच्या तारखेपूर्वी मंजूर केलेल्या प्रोबेट्स आणि प्रशासनाच्या पत्रांना लागू होईल, किंवा कार्यवाहीमध्ये त्या तारखेनंतर लागू होईल. त्या तारखेला प्रलंबित आहे.] 6[ही तरतूद 4[भारत] 7[***]8 मध्ये लागू होईल, पाकिस्तान भारतापासून वेगळे झाल्यानंतर प्रोबेट्स आणि विभक्त होण्याच्या तारखेपूर्वी मंजूर झालेल्या प्रशासनाच्या पत्रांसाठी,

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

274. कलम 273 च्या तरतुदीनुसार अनुदानांचे प्रमाणपत्र उच्च न्यायालयांना पाठवणे.—

(1) जेथे उच्च न्यायालय किंवा जिल्हा न्यायाधीशांनी कलम 273 च्या तरतुदीमध्ये नमूद केलेल्या प्रभावाने प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे दिली आहेत किंवा दिली आहेत, तेव्हा उच्च न्यायालय किंवा जिल्हा न्यायाधीश खालील न्यायालयांना त्याचे प्रमाणपत्र पाठवतील, म्हणजे :-

(अ) जेव्हा उच्च न्यायालयाकडून अनुदान इतर प्रत्येक उच्च न्यायालयांना दिले जाते;

(b) जेव्हा जिल्हा न्यायाधीशाने, ज्या उच्च न्यायालयाचे असे जिल्हा न्यायाधीश अधीनस्थ आहेत आणि इतर प्रत्येक उच्च न्यायालयाला अनुदान दिले असेल.

(2) उप-कलम (1) मध्ये संदर्भित केलेले प्रत्येक प्रमाणपत्र अनुसूची IV मध्ये नमूद केलेल्या फॉर्ममध्ये स्वीकारल्याप्रमाणेच तयार केले जाईल आणि असे प्रमाणपत्र उच्च न्यायालयाने ते प्राप्त करून दाखल केले जाईल.

(३) जर याचिकाकर्त्याने यापुढे कलम २७६ आणि २७८ मध्ये नमूद केल्याप्रमाणे मालमत्तेचा कोणताही भाग दुसर्‍या राज्यातील जिल्हा न्यायाधीशांच्या अधिकारक्षेत्रात वसलेला असेल असे नमूद केले असेल, तर न्यायालयाने उपमध्‍ये संदर्भित प्रमाणपत्र पाठवणे आवश्‍यक आहे. -कलम (1) त्याची एक प्रत अशा जिल्हा न्यायाधीशांना पाठवेल आणि अशी प्रत ती प्राप्त करणाऱ्या जिल्हा न्यायाधीशांद्वारे दाखल केली जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

275. Conclusiveness of application for probate or administration if properly made and verified.—The application for probate or letters of administration, if made and verified in the manner hereinafter provided, shall be conclusive for the purpose of authorising the grant of probate or administration; and no such grant shall be impeached by reason only that the testator or intestate had no fixed place of abode or no property within the district at the time of his death, unless by a proceeding to revoke the grant if obtained by a fraud upon the Court.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

276. Petition for probate.—

(1) Application for probate or for letters of administration, with the Will annexed, shall be made by a petition distinctly written in English or in the language in ordinary use in proceedings before the Court in which the application is made, with the Will or, in the cases mentioned in sections 237, 238 and 239, a copy, draft, or statement of the contents thereof, annexed, and stating—

(a) the time of the testator’s death,

(b) that the writing annexed is his last Will and testament,

(d) the amount of assets which are likely to come to the petitioner’s hands, and

(e) when the application is for probate, that the petitioner is the executor named in the Will.

(2) In addition to these particulars, the petition shall further state,—

(a) when the application is to the District Judge, that the deceased at the time of his death had a fixed place of abode, or had some property, situate within the jurisdiction of the Judge; and

(b) when the application is to a District Delegate, that the deceased at the time of his death had a fixed place of abode within the jurisdiction of such Delegate.

(3) Where the application is to the District Judge and any portion of the assets likely to come to the petitioner’s hands is situate in another State, the petition shall further state the amount of such assets in each State and the District Judges within whose jurisdiction such assets are situate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

277. In what cases translation of Will to be annexed to petition. Verification of translation by person other than Court translator.—In cases wherein the Will, copy or draft, is written in any language other than English or than that inordinary use in proceedings before the Court, there shall be a translation thereof annexed to the petition by a translator of the Court, if the language be one for which a translator is appointed; or, if the Will, copy or draft, is in any other language, then by any person competent to translate the same, in which case such translation shall be verified by that person in the following manner, namely:— “I (A.B.) do declare that I read and perfectly understand the language and character of the original, and that the above is a true and accurate translation thereof.”

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

278. Petition for letters of administration.—

(1) Application for letters of administration shall be made by petition distinctly written as aforesaid and stating—

(a) the time and place of the deceased’s death;

(b) the family or other relatives of the deceased, and their respective residences;

(d) the amount of assets which are likely to come to the petitioner’s hands;

(e) when the application is to the District Judge, that the deceased at the time of his death had a fixed place of abode, or had some property, situate within the jurisdiction of the Judge; and

(f) when the application is to a District Delegate, that the deceased at the time of his death had a fixed place of abode within the jurisdiction of such Delegate.

(2) Where the application is to the District Judge and any portion of the assets likely to come to the petitioner’s hands is situate in another State, the petition shall further state the amount of such assets in each State and the District Judges within whose jurisdiction such assets are situate.

279 Addition to statement in petition, etc., for probate or letters of administration in certain cases. —

(1) Every person applying to any of the Courts mentioned in the proviso to section 273 for probate of a Will or letters of administration of an estate intended to have effect throughout⁴⁷ [India], shall state in his petition, in addition to the matters respectively required by section 276 and section 278, that to the best of his belief no application has been made to any other Court for a probate of the same Will or for letters of administration of the same estate, intended to have such effect as last aforesaid, or, where any such application has been made, the Court to which it was made, the person or persons by whom it was made and the proceedings (if any) had thereon.

(2) The Court to which any such application is made under the proviso to section 273 may, if it thinks fit, reject the same.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

280. Petition for probate, etc., to be signed and verified.—The petition for probate or letters of administration shall in all cases be subscribed by the petitioner and his pleader, if any, and shall be verified by the petitioner in the following manner, namely:— “I (A.B.), the petitioner in the above petition, declare that what is stated therein is true to the best of my information and belief.”

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

281. प्रॉबेटसाठीच्या याचिकेची पडताळणी, इच्छापत्राच्या एका साक्षीदाराद्वारे.—जेथे अर्ज प्रोबेटसाठी असेल, तेव्हा याचिकेची पडताळणी मृत्युपत्राच्या साक्षीदारांपैकी एका साक्षीदाराकडून (जेव्हा खरेदी करता येईल) अशा पद्धतीने किंवा पुढील पद्धतीने केली जाईल. , म्हणजे:- “मी (सीडी), वरील याचिकेत नमूद केलेल्या मृत्युपत्राच्या शेवटच्या मृत्यूपत्राचा आणि मृत्युपत्राचा साक्षीदारांपैकी एक साक्षीदार आहे, असे घोषित करतो की मी उपस्थित होतो आणि त्या मृत्युपत्रकर्त्याने त्यावर आपली स्वाक्षरी (किंवा चिन्ह) चिकटवताना पाहिले. त्या मृत्युपत्रकर्त्याने वरील याचिकेशी संलग्न केलेले लिखाण हे त्याचे शेवटचे मृत्युपत्र आणि माझ्या उपस्थितीत मृत्युपत्र असल्याचे मान्य केले.)

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

282. याचिका किंवा घोषणेमध्ये खोट्या प्रतिवादासाठी शिक्षा.—जर याद्वारे पडताळणी करणे आवश्यक असलेल्या कोणत्याही याचिका किंवा घोषणेमध्ये सत्यापन करणार्‍या व्यक्तीला खोटे असल्याचे माहीत आहे किंवा ते खोटे असल्याचे समजत असल्यास, अशा व्यक्तीने गुन्हा केला आहे असे मानले जाईल. भारतीय दंड संहिता, 1860 (1860 चा 45) कलम 193 अंतर्गत.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

283. जिल्हा न्यायाधीशांचे अधिकार.-

(१) सर्व प्रकरणांमध्ये जिल्हा न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधी योग्य वाटत असल्यास, -

(अ) शपथ घेऊन याचिकाकर्त्याची वैयक्तिकरित्या तपासणी करा;

(b) इच्छापत्राच्या योग्य अंमलबजावणीचा किंवा याचिकाकर्त्याच्या प्रशासनाच्या पत्रांवरील अधिकाराचा पुढील पुरावा आवश्यक आहे, जसे की परिस्थिती असेल;

(c) मृत व्यक्तीच्या इस्टेटमध्ये स्वारस्य असल्याचा दावा करणार्‍या सर्व व्यक्तींना प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे मंजूर होण्यापूर्वीची कार्यवाही पाहण्याचे आवाहन करणारे उद्धरण जारी करा.

(२) दाखला न्यायालयाच्या काही सुस्पष्ट भागात आणि जिल्ह्याच्या जिल्हाधिकारी कार्यालयातही निश्चित केला जाईल आणि अन्यथा प्रकाशित केला जाईल किंवा तो जारी करणारा न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधी निर्देश देईल अशा प्रकारे प्रसिद्ध केला जाईल.

(३) जेथे मालमत्तेचा कोणताही भाग याचिकाकर्त्याने दुसर्‍या राज्यातील जिल्हा न्यायाधीशांच्या अधिकारक्षेत्रात असल्याचे सांगितले असेल, तेव्हा ते जारी करणार्‍या जिल्हा न्यायाधीशाने अशा अन्य जिल्हा न्यायाधीशांना दाखल्याची एक प्रत पाठविण्यास भाग पाडले जाईल. , जो ते स्वत: द्वारे जारी केलेले उद्धरण असल्याप्रमाणे त्याच पद्धतीने प्रकाशित करेल आणि असे प्रकाशन ज्या जिल्हा न्यायाधीशांनी दाखला जारी केले आहे त्यांना प्रमाणित करेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

284. प्रोबेट किंवा प्रशासन मंजूर करण्याविरूद्ध चेतावणी.—

(1) प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या अनुदानाविरुद्ध चेतावणी जिल्हा न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधीकडे दाखल केली जाऊ शकते.

(२) कोणत्याही जिल्हा प्रतिनिधीकडे कोणतीही ताकीद दाखल केल्यावर, तो त्याची प्रत जिल्हा न्यायाधीशांकडे पाठवेल.

(३) जिल्हा न्यायाधीशांसमोर ताबडतोब दाखल केल्यावर, त्याची एक प्रत जिल्हा प्रतिनिधीला, जर असेल तर, ज्यांच्या अधिकारक्षेत्रात असा आरोप आहे की मृत व्यक्तीने त्याच्या मृत्यूच्या वेळी निवासस्थान निश्चित केले होते, आणि इतर कोणतेही न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधी ज्यांना जिल्हा न्यायाधीशांना ते हस्तांतरित करणे उचित वाटेल.

(४) चेतावणीचे स्वरूप.-परिस्थिती V मध्ये नमूद केलेल्या फॉर्ममध्ये स्वीकारल्याप्रमाणेच सावधगिरी बाळगली जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

285. कॅव्हेट प्रविष्ट केल्यानंतर, कॅव्हेटरला नोटीस दिईपर्यंत याचिकेवर कोणतीही कार्यवाही केली जात नाही.—न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधींकडे त्या अनुदानाविरुद्ध कॅव्हेट प्रविष्ट केल्यानंतर प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांसाठी याचिकांवर कोणतीही कार्यवाही केली जाणार नाही. ज्याला अर्ज केला गेला आहे किंवा इतर काही प्रतिनिधींसह त्याच्या प्रवेशाची नोटीस दिली गेली आहे, तोपर्यंत ज्या व्यक्तीद्वारे अर्ज केला गेला आहे त्याला न्यायालय योग्य वाटेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

286. जिल्हा प्रतिनिधी जेव्हा प्रोबेट किंवा प्रशासन मंजूर करू नये.—जिल्हा प्रतिनिधी कोणत्याही परिस्थितीत प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे मंजूर करणार नाही ज्यामध्ये अनुदानाबाबत वाद असेल किंवा ज्यामध्ये त्याला प्रोबेट किंवा पत्र प्रशासनाला त्याच्या कोर्टात परवानगी दिली जाऊ नये. स्पष्टीकरण.—'विवाद' म्हणजे एखाद्या व्यक्तीने, किंवा त्याच्या मान्यताप्राप्त एजंटद्वारे, किंवा त्याच्या वतीने कारवाई करण्यासाठी, कार्यवाहीला विरोध करण्यासाठी रीतसर नियुक्त केलेल्या वकिलाने दिसणे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

२८७. विवाद नसलेल्या संशयास्पद प्रकरणांमध्ये जिल्हा न्यायाधीशांना विधान पाठवण्याचा अधिकार.—प्रत्येक प्रकरणात ज्यामध्ये कोणताही वाद नाही, परंतु जिल्हा प्रतिनिधीला शंका वाटते की प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे मंजूर केली जावी की नाही, किंवा जेव्हा कोणतीही कोणत्याही प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांच्या अनुदानाच्या किंवा अनुदानाच्या अर्जाबाबत प्रश्न उद्भवल्यास, जिल्हा प्रतिनिधी, त्याला योग्य वाटत असल्यास, संबंधित प्रकरणाचे निवेदन जिल्हा न्यायाधीशांना पाठवू शकतो, जे जिल्ह्याला निर्देश देऊ शकतात. अर्जाच्या बाबतीत पुढे जाण्यासाठी प्रतिनिधी, न्यायाधीशांना आवश्यक वाटेल अशा सूचनांनुसार, किंवा अशा अर्जाच्या प्रकरणाशी संबंधित जिल्हा प्रतिनिधीने पुढील कार्यवाही करण्यास मनाई करू शकते, आणि अनुदानासाठी अर्ज करणार्‍या पक्षाला सोडून द्या. न्यायाधीशांना अर्ज करण्यासाठी.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

288. ज्या प्रक्रियेत वाद आहे, किंवा जिल्हा प्रतिनिधीला वाटते की प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे त्याच्या कोर्टात नाकारली जावीत.—ज्या प्रत्येक प्रकरणात वाद आहे, किंवा जिल्हा प्रतिनिधीचे मत आहे की प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे असावीत. त्याच्या कोर्टात नकार दिल्यास, याचिका, त्यासोबत दाखल केलेल्या कोणत्याही कागदपत्रांसह, ज्या व्यक्तीद्वारे अर्ज केला गेला होता त्या व्यक्तीला परत केला जाईल, जेणेकरून जिल्हा न्यायाधीशांसमोर तो सादर केला जाऊ शकेल, जोपर्यंत जिल्हा प्रतिनिधीला असे वाटत नाही. आवश्यक, न्यायाच्या उद्देशाने, त्याला जप्त करणे, जे त्याला याद्वारे अधिकृत केले आहे; आणि, त्या प्रकरणात, तो जिल्हा न्यायाधीशांकडे पाठवेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

289. न्यायालयाच्या सीलखाली राहण्यासाठी प्रोबेटचे अनुदान.—जेव्हा जिल्हा न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधीला इच्छापत्राची चाचणी मंजूर केली जावी असे दिसून येते, तेव्हा तो अनुसूचीमध्ये नमूद केलेल्या फॉर्ममध्ये त्याच्या न्यायालयाच्या शिक्का खाली मंजूर करेल. सहावा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

290. न्यायालयाच्या सीलखाली राहण्यासाठी प्रशासनाची पत्रे मंजूर करणे.—जेव्हा जिल्हा न्यायाधीश किंवा जिल्हा प्रतिनिधी यांना असे दिसून येते की मृत व्यक्तीच्या इस्टेटला प्रशासनाची पत्रे, मृत्यूपत्राची प्रत जोडलेली किंवा न जोडलेली, मंजूर केली जावी. , तो अनुसूची VII मध्ये नमूद केलेल्या फॉर्ममध्ये त्याच्या न्यायालयाच्या सीलखाली ते मंजूर करेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

291. प्रशासन बंध.—

(1) प्रत्येक व्यक्ती ज्याला कलम 241 अन्वये अनुदानाव्यतिरिक्त इतर कोणतेही प्रशासन पत्रांचे अनुदान देण्यास वचनबद्ध आहे, त्यांनी जिल्हा न्यायाधीशांना एक किंवा अधिक जामीन किंवा जामीन असलेले बंधपत्र द्यावे, देय वसुलीसाठी गुंतलेले, प्रवेश घेणे, आणि मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे व्यवस्थापन करणे, कोणता बाँड न्यायाधीश, सामान्य किंवा विशेष आदेशाद्वारे, निर्देशित करेल अशा स्वरूपात असेल.

(२) जेव्हा मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती होती-

(अ) कलम 241 अंतर्गत अनुदानाच्या संदर्भात पोट-कलम (1) द्वारे केलेला अपवाद चालणार नाही;

(b) जिल्हा न्यायाधीश ज्याला प्रोबेट मंजूर केला आहे अशा कोणत्याही व्यक्तीकडून समान बंधपत्राची मागणी करू शकतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

292. प्रशासन-बंधपत्राची नियुक्ती.- याचिकाकर्त्याने केलेल्या अर्जावर आणि अशा कोणत्याही बाँडची प्रतिबद्धता ठेवली गेली नसल्याचे समाधान मिळाल्यावर, आणि सुरक्षिततेच्या अटींवर, किंवा मिळालेले पैसे दिले जातील अशी तरतूद करून न्यायालय, कोर्टात, किंवा अन्यथा, कोर्टाला योग्य वाटेल त्याप्रमाणे, काही व्यक्ती, त्याचे निष्पादक किंवा प्रशासक यांना ते सोपवा, जे त्यानंतर त्याच्या किंवा त्यांच्या स्वतःच्या नावावर किंवा नावाने या बॉण्डवर दावा करण्यास पात्र असतील. मूळत: न्यायालयाच्या न्यायाधीशांऐवजी त्याला किंवा त्यांना दिले जाते, आणि सर्व स्वारस्य असलेल्या व्यक्तींसाठी विश्वस्त म्हणून, त्याच्या कोणत्याही उल्लंघनाच्या बाबतीत वसूल करण्यायोग्य संपूर्ण रक्कम वसूल करण्याचा अधिकार असेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

293. प्रोबेट आणि प्रशासन मंजूर करण्याची वेळ.- सात स्पष्ट दिवसांची मुदत संपेपर्यंत मृत्यूपत्राचे कोणतेही प्रोबेट मंजूर केले जाणार नाही आणि मृत्युपत्र करणार्‍याच्या दिवसापासून चौदा स्पष्ट दिवस संपेपर्यंत प्रशासनाचे कोणतेही पत्र दिले जाणार नाही. किंवा इंटेस्टेटचा मृत्यू.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

294. मूळ विल दाखल करणे ज्याचे प्रोबेट किंवा प्रशासन विल संलग्नित मंजूर आहे.—

(१) प्रत्येक जिल्हा न्यायाधीश, किंवा जिल्हा प्रतिनिधी, सर्व मूळ विल्स फाइल आणि जतन करील, ज्यापैकी प्रॉबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे त्याच्या न्यायालयाच्या नोंदींमध्ये, विल्ससाठी काही सार्वजनिक नोंदणी होईपर्यंत, संलग्न केलेल्या मृत्यूपत्रासह मंजूर केली जाऊ शकतात. स्थापन

(२) राज्य सरकार अशा प्रकारे दाखल केलेल्या विलांचे जतन आणि तपासणीसाठी नियमावली करेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

295. विवादित प्रकरणांमध्ये प्रक्रिया.—जिल्हा न्यायाधीशासमोर विवाद असलेल्या कोणत्याही प्रकरणात, दिवाणी प्रक्रिया संहितेच्या तरतुदींनुसार कार्यवाही, शक्य तितकी, नियमित दाव्याचे स्वरूप घेईल, 1908 (1908 चा 5) ज्यामध्ये प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांसाठी याचिकाकर्ता, यथास्थिती, वादी असेल आणि ज्या व्यक्तीने अनुदानास विरोध केला आहे तो प्रतिवादी असेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

296. रद्द केलेल्या प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांचे आत्मसमर्पण.—

(1) When a grant of probate or letters of administration is revoked or annulled under this Act, the person to whom the grant was made shall forthwith deliver up the probate or letters to the Court which made the grant.

(2) If such person wilfully and without reasonable cause omits so to deliver up the probate or letters, he shall be punishable with fine which may extend to one thousand rupees, or with imprisonment for a term which may extend to three months, or with both.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

297. Payment to executor or administrator before probate or administration revoked.—When a grant of probate or letters of administration is revoked, all payments bonafide made to any executor or administrator under such grant before the revocation thereof shall, notwithstanding such revocation, be a legal discharge to the person making the same; and the executor or administrator who has acted under any such revoked grant may retain and reimburse himself in respect of any payments made by him which the person to whom probate or letters of administration may afterwards be granted might have lawfully made.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

298. Power to refuse letters of administration.—Notwithstanding anything hereinbefore contained, it shall, where the deceased was a Muhammadan, Buddhist or exempted person, or a Hindu, Sikh or Jaina to whom section 57 does not apply, be in the discretion of the court to make an order refusing, for reasons to be recorded by it in writing, to grant any application for letters of administration made under this Act.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

299. Appeals from orders of District Judge.—Every order made by a District Judge by virtue of the powers hereby conferred upon him shall be subject to appeal to the High Court in accordance with the provisions of the Code of Civil Procedure, 1908 (5 of 1908), applicable to appeals.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

300. Concurrent jurisdiction of High Court.—

(1) The High Court shall have concurrent jurisdiction with the District Judge in the exercise of all the powers hereby conferred upon the District Judge.

(2) Except in cases to which section 57 applies, no High Court, in exercise of the concurrent jurisdiction hereby conferred over any local area beyond the limits of the towns of Calcutta, Madras and Bombay 1[***] shall, where the deceased is a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh or Jaina or an exempted person, receive applications for probate or letters of administration until the State Government has, by a notification in the Official Gazette, authorised it so to do.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

301. Removal of executor or administrator and provision for successor.—The High Court may, on application made to it, suspend, remove or discharge any private executor or administrator and provide for the succession of another person to the office of any such executor or administrator who may cease to hold office, and the vesting in such successor of any property belonging to the estate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

302. Directions to executor or administrator.—Where probate or letters of administration in respect of any estate has or have been granted under this Act, the High Court may, on application made to it, give to the executor or administrator any general or special directions in regard to the estate or in regard to the administration thereof.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

303. Executor of his own wrong.—A person who intermeddles with the estate of the deceased, or does any other act which belongs to the office of executor, while there is no rightful executor or administrator in existence, thereby makes himself an executor of his own wrong.

(Exceptions) —(1) Intermeddling with the goods of the deceased for the purpose of preserving them or providing for his funeral or for the immediate necessities of his family or property, does not make an executor of his own wrong.

(2) Dealing in the ordinary course of business with goods of the deceased received from another does not make an executor of his own wrong. Illustrations

(i) A uses or gives away or sells some of the goods of the deceased, or takes them to satisfy his own debt or legacy or receives payment of the debts of the deceased. He is an executor of his own wrong.

(ii) A, having been appointed agent by the deceased in his lifetime to collect his debts and sell his goods, continues to do so after he has become aware of his death. He is an executor or his own wrong in repect of acts done after he has become aware of the death of the deceased.

(iii) A sues as executor of the deceased, not being such. He is an executor of his own wrong.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

305. In respect of causes of action surviving deceased and debts due at death.—An executor or administrator has the same power to sue in respect of all causes of action that survive the deceased, and may exercise the same power for the recovery of debts as the deceased had when living.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

306. Demands and rights of action of or against deceased survive to and against executor or administrator.—All demands whatsoever and all rights to prosecute or defend any action or special proceeding existing in favour of or against a person at the time of his decease, survive to and against his executors or administrators; except causes of action for defamation, assault, as defined in the Indian Penal Code, 1860 (45 of 1860) or other personal injuries not causing the death of the party; and except also cases where, after the death of the party, the relief sought could not be enjoyed or granting it would be nugatory. Illustrations

(i) A collision takes place on a railway in consequence of some neglect or default of an official, and a passenger is severely hurt, but not so as to cause death. He afterwards dies without having brought any action. The cause of action does not survive.

(ii) A sues for divorce. A dies. The cause of action does not survive to his representative.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

307. Power of executor or administrator to dispose of property.—

(1) Subject to the provisions of sub-section (2), an executor or administrator has power to dispose of the property of the deceased, vested in him under section 211, either wholly or in part, in such manner as he may think fit. Illustrations

(i) The deceased has made a specific bequest of part of his property. The executor, not having assented to the bequest, sells the subject of it. The sale is valid.

(ii) The executor in the exercise of his discretion mortgages a part of the immovable estate of the deceased. The mortgage is valid.

(2) If the deceased was a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh or Jaina or an exempted person, the general power conferred by sub-section (1) shall be subject to the following restrictions and conditions, namely:—

(i) The power of an executor to dispose of immovable property so vested in him is subject to any restriction which may be imposed in this behalf by the Will appointing him, unless probate has been granted to him and the Court which granted the probate permits him by an order in writing, notwithstanding the restriction, to dispose of any immovable property specified in the order in a manner permitted by the order.

(ii) An administrator may not, without the previous permission of the Court by which the letters of administration were granted,—

(a) mortgage, charge or transfer by sale, gift, exchange or otherwise any immovable property for the time being vested in him under section 211, or

(b) lease any such property for a term exceeding five years.

(iii) A disposal of property by an executor or administrator in contravention of clause (i) or clause (ii), as the case may be, is voidable at the instance of any other person interested in the property.

(3) Before any probate or letters of administration is or are granted in such a case, there shall be endorsed thereon or annexed thereto a copy of sub-section (1) and clauses (i) and (iii) of sub-section (2) or of sub-section (1) and clauses (ii) and (iii) of sub-section (2), as the case may be.

(4) A probate or letters of administration shall not be rendered invalid by reason of the endorsement or annexure required by sub-section (3) not having been made thereon or attached thereto, nor shall the absence of such an endorsement or annexure authorise an executor or administrator to act otherwise than in accordance with the provisions of this section.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

308. General powers of administration.—An executor or administrator may, in addition to, and not in derogation of any other powers of expenditure lawfully exercisable by him, incur expenditure—

(a) on such acts as may be necessary for the proper care or management of any property belonging to any estate administered by him; and

(b) with the sanction of the High Court, on such religious, charitable and other objects, and on such improvements, as may be reasonable and proper in the case of such property.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

309. Commission or agency charges.—An executor or administrator shall not be entitled to receive or retain any commission or agency charges at a higher rate than that for the time being fixed in respect of the Administrator-General by or under the Administrator-General’s Act, 1913 (3 of 1913).

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

310. Purchase by executor or administrator of deceased’s property.—If any executor or administrator purchases, either directly or indirectly, any part of the property of the deceased, the sale is voidable at the instance of any other person interested in the property sold.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

311. Powers of several executors or administrators exercisable by one.—When there are several executors or administrators, the powers of all may, in the absence of any direction to the contrary, be exercised by any one of them who has proved the Will or taken out administration. Illustrations

(i) One of several executors has power to release a debt due to the deceased.

(ii) One has power to surrender a lease.

(iii) One has power to sell the property of the deceased whether movable or immovable.

(iv) One has power to assent to a legacy.

(v) One has power to endorse a promissory note payable to the deceased.

(vi) The Will appoints A, B, C and D to be executors, and directs that two of them shall be a quorum. No act can be done by a single executor.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

312. Survival of powers on death of one of several executors or administrators.—Upon the death of one or more of several executors or administrators, in the absence of any direction to the contrary in the Will or grant of letters of administration, all the powers of the office become vested in the survivors or survivor.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

313. Powers of administrator of effects unadministered.—The administrator of effects unadministered has, with respect to such effects, the same powers as the original executor or administrator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

314. Powers of administrator during minority.—An administrator during minority has all the powers of an ordinary administrator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

315. Powers of married executrix or administratrix.—When a grant of probate or letters of administration has been made to a married woman, she has all the powers of an ordinary executor or administrator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

316. As to deceased’s funeral.—It is the duty of an executor to provide funds for the performance of the necessary funeral ceremonies of the deceased in a manner suitable to his condition, if he has left property sufficient for the purpose.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

317. Inventory and account.—

(1) An executor or administrator shall, within six months from the grant of probate or letters of administration, or within such further time as the Court which granted the probate or letters may appoint, exhibit in that Court an inventory containing a full and true estimate of all the property in possession, and all the credits, and also all the debts owing by any person to which the executor or administrator is entitled in that character; and shall in like manner, within one year from the grant or within such further time as the said Court may appoint, exhibit an account of the estate, showing the assets which have come to his hands and the manner in which they have been applied or disposed of.

(2) The High Court may prescribe the form in which an inventory or account under this section is to be exhibited.

(3) If an executor or administrator, on being required by the Court to exhibit an inventory or account under this section, intentionally omits to comply with the requisition, he shall be deemed to have committed an offence under section 176 of the Indian Penal Code, 1860 (45 of 1860).

(4) The exhibition of an intentionally false inventory or account under this section shall be deemed to be an offence under section 193 of that Code.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

318. Inventory to include property in any part of India in certain cases.—In all cases where a grant has been made of probate or letters of administration intended to have effect throughout 1[India], 2[***] the executor or administrator shall include in the inventory of the effects of the deceased all his movable and immovable property situate in 1[India] and the value of such property situate in each state shall be separately stated in such inventory, and the probate or letters of administration shall be chargeable with a fee corresponding to the entire amount or value of the property affected thereby wheresoever situate within 1[India].

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

319. As to property of, and debts owing to, deceased.—The executor or administrator shall collect, with reasonable diligence, the property of the deceased and the debts that were due to him at the time of his death.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

320. Expenses to be paid before all debts.—Funeral expenses to a reasonable amount, according to the degree and quality of the deceased, and death-bed charges, including fees for medical attendance and board and lodging for one month previous to his death, shall be paid before all debts.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

321. Expenses to be paid next after such expenses.—The expenses of obtaining probate or letters of administration, including the costs incurred for or in respect of any judicial proceedings that may be necessary for administering the estate, shall be paid next after the funeral expenses and death-bed charges.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

322. Wages for certain services to be next paid, and then other debts.—Wages due for services rendered to the deceased within three months next preceding his death by any labourer, artisan or domestic servant shall next be paid, and then the other debts of the deceased according to their respective priorities (if any).

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

323. Save as aforesaid, all debts to be paid equally and rateably.—Save as aforesaid, no creditor shall have a right of priority over another, but the executor or administrator, shall pay all such debts as he knows of, including his own, equally and rateably as far as the assets of the deceased will extend.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

324. Application of movable property to payment of debts where domicile not in India.—

(1) If the domicile of the deceased was not in 1[India], the application of his movable property to the payment of his debts is to be regulated by the law of 1[India].

(2) No creditor who has received payment of a part of his debt by virtue of sub-section (1) shall be entitled to share in the proceeds of the immovable estate of the deceased unless he brings such payment into account for the benefit of the other creditors.

(3) This section shall not apply where the deceased was a Hindu, Muhammadan, Buddhist, Sikh or Jaina or an exempted person. Illustration A dies, having his domicile in a country where instruments under seal have priority over instruments not under seal leaving movable property to the value of 5,000 rupees, and immovable property to the value of 10,000 rupees, debts on instruments under seal to the amount of 10,000 rupees and debts on instruments not under seal to the same amount. The creditors holding instruments under seal receive half of their debts out of the proceeds of the moveable estate. The proceeds of the immovable estate are to be applied in payment of the debts on instruments not under seal until one-half of such debts has been discharged. This will leave 5,000 rupees which are to be distributed rateably amongst all the creditors without distinction, in proportion to the amount which may remain due to them.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

325. Debts to be paid before legacies.—Debts of every description must be paid before any legacy.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

326. Executor or administrator not bound to pay legacies without indemnity.—If the estate of the deceased is subject to any contingent liabilities, an executor or administrator is not bound to pay any legacy without a sufficient indemnity to meet the liabilities whenever they may become due.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

327. Abatement of general legacies.—If the assets, after payment of debts, necessary expenses and specific legacies, are not sufficient to pay all the general legacies in full, the latter shall abate or be diminished in equal proportions, and, in the absence of any direction to the contrary in the Will, the executor has no right to pay one legatee in preference to another, or to retain any money on account of a legacy to himself or to any person for whom he is a trustee.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

328. Non-abatement of specific legacy when assets sufficient to pay debts.—Where there is a specific legacy, and the assets are sufficient for the payment of debts and necessary expenses, the thing specified must be delivered to the legatee without any abatement.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

329. Right under demonstrative legacy when assets sufficient to pay debts and necessary expenses.—Where there is a demonstrative legacy, and the assets are sufficient for the payment of debts and necessary expenses, the legatee has a preferential claim for payment of his legacy out of the fund from which the legacy is directed to be paid until such fund is exhausted and if, after the fund is exhausted, part of the legacy still remains unpaid, he is entitled to rank for the remainder against the general assets as for a legacy of the amount of such unpaid remainder.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

330. Rateable abatement of specific legacies.—If the assets are not sufficient to answer the debts and the specific legacies, an abatement shall be made from the latter rateably in proportion to their respective amounts. Illustration A has bequeathed to B a diamond ring valued at 500 rupees, and to C a horse, valued at 1,000 rupees. It is found necessary to sell all the effects of the testator; and his assets, after payment of debts, are only 1,000 rupees. Of the sum rupees 333-5-4 are to be paid to B, and rupees 666-10-8 to C.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

331. Legacies treated as general for purpose of abatement.—For the purpose of abatement, a legacy for life, a sum appropriated by the Will to produce an annuity, and the value of an annuity when no sum has been appropriated to produce it, shall be treated as general legacies.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

332. Assent necessary to complete legatee’s title.—The assent of the executor or administrator is necessary to complete a legatee’s title to his legacy. Illustrations

(i) A by his Will bequeaths to B his Government paper which is in deposit with the Imperial Bank of India. The Bank has no authority to deliver the securities, nor B a right to take possession of them, without the assent of the executor.

(ii) A by his Will has bequeathed to C his house in Calcutta in the tenancy of B. C is not entitled to receive the rents without the assent of the executor or administrator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

332. Assent necessary to complete legatee’s title.—The assent of the executor or administrator is necessary to complete a legatee’s title to his legacy. Illustrations

(ii) A by his Will has bequeathed to C his house in Calcutta in the tenancy of B. C is not entitled to receive the rents without the assent of the executor or administrator.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

333. Effect of executor’s assent to specific legacy.—

(1) The assent of the executor or administrator to a specific bequest shall be sufficient to divest his interest as executor or administrator therein, and to transfer the subject of the bequest of the legatee, unless the nature or the circumstances of the property require that it shall be transferred in a particular way.

(2) This assent may be verbal, and it may be either express or implied from the conduct of the executor or administrator. Illustrations

(i) A horse is bequeathed. The executor requests the legatee to dispose of it, or a third party proposes to purchase the horse from the executor, and he directs him to apply to the legatee. Assent to the legacy is implied.

(ii) The interest of a fund is directed by the Will to be applied for the maintenance of the legatee during his minority. The executor commences so to apply it. This is an assent to the whole of the bequest.

(iii) A bequest is made of a fund to A and after him to B. The executor pays the interest of the fund to A. This is an implied assent to the bequest to B.

(iv) Executors die after paying all the debts of the testator, but before satisfaction of specific legacies. Assent to the legacies may be presumed.

(v) A person to whom a specific article has been bequeathed takes possession of it and retains it without any objection on the part of the executor. His assent may be presumed.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

333. Effect of executor’s assent to specific legacy.—

(2) This assent may be verbal, and it may be either express or implied from the conduct of the executor or administrator. Illustrations

(ii) निधीचे व्याज हे वारसाच्या अल्पसंख्याक असताना त्याच्या देखभालीसाठी अर्ज करण्याच्या इच्छापत्राद्वारे निर्देशित केले जाते. तो लागू करण्यासाठी एक्झिक्युटर सुरू करतो. हे संपूर्ण मृत्युपत्राला संमती आहे.

(iii) निधीचे मृत्यूपत्र A ला आणि त्याच्या नंतर B ला केले जाते. एक्झिक्युटर निधीचे व्याज A ला देतो. ही B ला केलेल्या मृत्युपत्राला गर्भित संमती आहे.

(iv) मृत्युपत्र करणार्‍याची सर्व कर्जे फेडल्यानंतर, परंतु विशिष्ट वारसा पूर्ण होण्यापूर्वीच मृत्यू पावतो. वारसांना संमती गृहित धरली जाऊ शकते.

(v) एखादी व्यक्ती ज्याला विशिष्ट लेख मृत्युपत्रात दिलेला आहे तो ती ताब्यात घेतो आणि निष्पादकाच्या कोणत्याही आक्षेपाशिवाय ती राखून ठेवतो. त्याची संमती गृहीत धरली जाऊ शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

334. सशर्त संमती.—एखाद्या वारशाला कार्यकारी किंवा प्रशासकाची संमती सशर्त असू शकते आणि जर अट अशी असेल की ज्याची त्याला अंमलबजावणी करण्याचा अधिकार आहे, आणि ती पूर्ण केली जात नाही, तर कोणतीही संमती नाही. उदाहरणे

(i) A ने B ला त्याच्या सुलतानपूरच्या जमिनींचे मृत्युपत्र केले, ज्या मृत्युपत्राच्या तारखेला आणि A च्या मृत्यूच्या वेळी 10,000 रुपयांना गहाण ठेवण्याच्या अधीन होत्या. एक्झिक्युटर मृत्युपत्रास सहमती देतो, या अटीवर की B ने मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या वेळी तारणावरील देय रक्कम मर्यादित कालावधीत भरावी. रक्कम भरलेली नाही. कोणतीही संमती नाही.

(ii) निष्पादक मृत्युपत्रास सहमती देतो या अटीवर की वारसाने त्याला काही रक्कम दिली पाहिजे. पेमेंट केले जात नाही. तरीही संमती वैध आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

335. त्याच्या स्वत:च्या वारशासाठी एक्झिक्युटरची संमती.—

(१) जेव्हा निष्पादक किंवा प्रशासक हा वारस असतो, तेव्हा त्याच्या स्वत:च्या वारसाला त्याची संमती आवश्यक असते, ज्याप्रमाणे मृत्यूपत्र दुसर्‍या व्यक्तीला केले जाते तेव्हा त्याची संमती आवश्यक असते. रीतीने, व्यक्त किंवा निहित.

(२) मालमत्तेचा कारभार चालवण्याच्या त्याच्या रीतीने त्याने असे कोणतेही कृत्य केले की जे त्याच्या वारसदाराच्या चारित्र्याशी संबंधित असेल आणि त्याच्या निष्पादक किंवा प्रशासकाच्या चारित्र्याशी संबंधित नसेल तर संमती सूचित केली जाईल. उदाहरण एक एक्झिक्यूटर घराचे भाडे किंवा त्याला दिलेले सरकारी सिक्युरिटीजचे व्याज घेतो आणि ते स्वतःच्या वापरासाठी लागू करतो. हे मान्य आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

336. एक्झिक्युटरच्या संमतीचा प्रभाव.—एखाद्या वारसास निष्पादक किंवा प्रशासकाची संमती मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून लागू होते. उदाहरणे

(i) एक वारसदाराने त्याचा वारसा एक्झिक्युटरच्या संमतीपूर्वी विकतो. एक्झिक्युटरची त्यानंतरची संमती खरेदीदाराच्या फायद्यासाठी कार्य करते आणि त्याचे शीर्षक वारसा पूर्ण करते.

(ii) A ने त्याच्या मृत्यूपासून व्याजासह 1,000 रुपये B ला दिले. A च्या मृत्यूपासून एक वर्ष पूर्ण होईपर्यंत एक्झिक्युटर त्याच्या वारशास संमती देत नाही. A च्या मृत्यूपासून B ला व्याज मिळण्यास पात्र आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

337. Executor when to deliver legacies.—An executor or administrator is not bound to pay or deliver any legacy until the expiration of one year from the testator’s death. Illustration A by his Will directs his legacies to be paid within six months after his death. The executor is not bound to pay them before the expiration of a year.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

338. Commencement of annuity when no time fixed by Will.—Where an annuity is given by a Will and no time is fixed for its commencement, it shall commence from the testator’s death, and the first payment shall be made at the expiration of a year next after that event.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

339. When annuity, to be paid quarterly or monthly, first falls due.—Where there is a direction that the annuity shall be paid quarterly or monthly, the first payment shall be due at the end of the first quarter, or first month, as the case may be, after the testator’s death; and shall, if the executor or administrator thinks fit, be paid when due, but the executor or administrator shall not be bound to pay it till the end of the year.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

340. Dates of successive payments when first payment directed to be made within a given time or on day certain: death of annuitant before date of payment.—

(1) Where there is a direction that the first payment of an annuity shall be made within one month or any other division of time from the death of the testator or on a day certain, the successive payments are to be made on the anniversary of the earliest day on which the will authorises the first payment to be made.

(2) If the annuitant dies in the interval between the times of payment, an apportioned share of the annuity shall be paid to his representative.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

341. Investment of sum bequeathed, where legacy, not specific given for life.—Where a legacy, not being a specific legacy, is given for life, the sum bequeathed shall at the end of the year be invested in such securities as the High Court may by any general rule authorise or direct, and the proceeds thereof shall be paid to the legatee as the same shall accrue due.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

342. Investment of general legacy, to be paid at future time, disposal of intermediate interest.—

(1) Where a general legacy is given to be paid at a future time, the executor or administrator shall invest a sum sufficient to meet it in securites of the kind mentioned in section 341.

(2) The intermediate interest shall form part of the residue of the testator’s estate.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

343. Procedure when no fund charged with, or appropriated to annuity.—Where an annuity is given and no fund is charged with its payment or appropriated by the Will to answer it, a Government annuity of the specified amount shall be purchased, or, if no such annuity can be obtained, then a sum sufficient to produce the annuity shall be invested for that purpose in securities of the kind mentioned in section 341.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

344. Transfer to residuary legatee of contingent bequest.—Where a bequest is contingent, the executor or administrator is not bound to invest the amount of the legacy, but may transfer the whole residue of the estate to the residuary legatee, if any, on his giving sufficient security for the payment of the legacy, if it shall become due.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

345. विशिष्ट सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवणुकीची दिशा न देता, आयुष्यभरासाठी अवशेषांची गुंतवणूक.—

(१) जिथे मृत्युपत्रकर्त्याने त्याच्या संपत्तीचे अवशेष एखाद्या व्यक्तीला कोणत्याही विशिष्ट सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवण्याच्या कोणत्याही निर्देशाशिवाय आयुष्यभरासाठी विहीत केले असेल, तर त्यात नमूद केलेल्या प्रकारच्या सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवलेल्या मृत्यूच्या वेळी मृत्यूच्या वेळी नाही. कलम ३४१ चे रूपांतर पैशात केले जाईल आणि अशा रोख्यांमध्ये गुंतवणूक केली जाईल.

(२) मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती असल्यास हे कलम लागू होणार नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

346. विनिर्दिष्ट सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवणुकीच्या निर्देशासह, आयुष्यभरासाठी मृत्युपत्र केलेल्या अवशेषांची गुंतवणूक.—जेथे मृत्युपत्र करणार्‍याने त्याच्या संपत्तीचे अवशेष एखाद्या व्यक्तीला आयुष्यभरासाठी या निर्देशासह दिले आहेत की ते विशिष्ट विशिष्ट सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवले जातील, इतके विशिष्ट प्रकारच्या सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवलेल्या त्याच्या मृत्यूच्या वेळी नसलेल्या इस्टेटचे रूपांतर पैशात केले जाईल आणि अशा सिक्युरिटीजमध्ये गुंतवले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

347. रूपांतरण आणि गुंतवणुकीची वेळ आणि पद्धत.- कलम 345 आणि 346 द्वारे विचारात घेतलेले असे रूपांतरण आणि गुंतवणूक अशा वेळी आणि कार्यकारी किंवा प्रशासकाला योग्य वाटेल अशा पद्धतीने केली जाईल; आणि, असे रूपांतरण आणि गुंतवणूक पूर्ण होईपर्यंत, अशी गुंतवणूक केल्यावर निधीच्या उत्पन्नाचा हकदार असलेल्या व्यक्तीला 4 टक्के दराने व्याज मिळेल. फंडाच्या अशा भागाचे बाजारमूल्य (मृत्यूपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या तारखेनुसार मोजले जावे) वर वार्षिक: गुंतवणूक पूर्ण होण्यापूर्वी व्याज दर सहा टक्के असेल. प्रतिवर्षी जेव्हा मृत्युपत्र करणारा हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेला व्यक्ती होता.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

348. प्रक्रिया ज्यामध्ये अल्पवयीन व्यक्तीला तात्काळ पैसे देण्यास किंवा मृत्यूपत्राचा ताबा मिळण्याचा हक्क आहे आणि त्याच्या वतीने व्यक्तीला पैसे देण्याचे कोणतेही निर्देश नाही.—

(१) जेथे, मृत्युपत्राच्या अटींनुसार, वारसदाराला मृत्यूपत्रात दिलेले पैसे किंवा वस्तू तात्काळ देण्यास किंवा ताब्यात घेण्यास पात्र आहे, परंतु तो अल्पवयीन आहे, आणि त्याच्यावरील कोणत्याही व्यक्तीस ते देण्याचे कोणतेही निर्देश मृत्युपत्रात नाही. वतीने, एक्झिक्युटर किंवा प्रशासक ते जिल्हा न्यायाधीशांच्या कोर्टात देतील किंवा वितरित करतील, ज्यांच्याद्वारे किंवा ज्यांच्या जिल्हा प्रतिनिधीद्वारे प्रोबेट केला गेला होता, किंवा संलग्न केलेल्या इच्छापत्रासह प्रशासनाची पत्रे, वारसाच्या खात्यात दिली गेली होती, जोपर्यंत वारसदार कोर्ट ऑफ वॉर्ड्सचा वॉर्ड नसतो.

(२) जर वारसदार कोर्ट ऑफ वॉर्ड्सचा वॉर्ड असेल, तर वारसा कोर्ट ऑफ वॉर्ड्सला त्याच्या खात्यात दिला जाईल.

(३) जिल्हा न्यायाधीशांच्या कोर्टात किंवा वॉर्ड्सच्या कोर्टात, यथास्थिती, असे पेमेंट, अशा प्रकारे भरलेल्या पैशासाठी पुरेसा डिस्चार्ज असेल.

(४) या कलमांतर्गत दिलेले पैसे सरकारी सिक्युरिटीजच्या खरेदीमध्ये गुंतवले जातील, जे, त्यावरील व्याजासह, हस्तांतरित केले जातील किंवा त्यास पात्र असलेल्या व्यक्तीला दिले जातील, किंवा अन्यथा न्यायाधीश म्हणून किंवा त्याच्या फायद्यासाठी अर्ज केला जाईल. कोर्ट ऑफ वॉर्ड्स, यथास्थिती, निर्देश देऊ शकतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

349. विशिष्ट वारसा निर्माण करण्यासाठी वारसदाराचे शीर्षक.—विशिष्ट वारशाचा वारसदार मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून, जर असेल तर, त्याच्या स्पष्ट उत्पादनास पात्र आहे.

(अपवाद) - विशिष्ट मृत्युपत्र, त्याच्या अटींनुसार, मृत्युपत्र करणार्‍याचा मृत्यू आणि वारसा मिळणे यामधील वारसाच्या उत्पादनाचा समावेश नसतो. त्‍याचे स्‍पष्‍ट उत्‍पादन हे मृत्युपत्र करण्‍याच्‍या इस्टेटच्‍या अवशेषांचा भाग बनते. उदाहरणे

(i) A आपल्या मेंढ्यांचा कळप B ला देतो. A चा मृत्यू आणि त्याच्या कार्यवाहकाने प्रसूती दरम्यान मेंढ्या छाटल्या जातात किंवा काही भेड्या कोकरू उत्पन्न करतात. लोकर आणि कोकरू ही B ची मालमत्ता आहे.

(ii) A ने त्याचे सरकारी सिक्युरिटीज B ला दिले, परंतु C च्या मृत्यूपर्यंत त्यांची डिलिव्हरी पुढे ढकलली. A चा मृत्यू आणि C च्या मृत्यूदरम्यान येणारे व्याज ब चे आहे आणि जर तो अल्पवयीन असेल तोपर्यंत तो असणे आवश्यक आहे. , तो प्राप्त होईल म्हणून त्याला पैसे द्या.

(iii) मृत्युपत्रकर्ता त्याच्या सर्व चार टक्के मृत्यूपत्र करतो. सरकारी वचनपत्र A ला तो 18 वर्षांचे वय पूर्ण करेल तेव्हा. A, जर त्याने ते वय पूर्ण केले असेल, तर तो नोट्स प्राप्त करण्याचा हक्कदार आहे, परंतु मृत्युपत्रकर्त्याचा मृत्यू आणि A चे 18 वर्षे पूर्ण होण्याच्या दरम्यान त्यांच्या संदर्भात जमा होणारे व्याज, त्याचा एक भाग आहे. अवशेष.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

350. अवशिष्ट निधीचे उत्पादन करण्यासाठी अवशिष्ट वारसाचे शीर्षक—सामान्य अवशिष्ट मृत्युपत्राखाली वारसदारास मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून अवशिष्ट निधीच्या उत्पादनाचा हक्क आहे.

(अपवाद) - एक सामान्य अवशिष्ट मृत्युपत्र त्याच्या अटींमध्ये मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मृत्यूनंतर आणि वारसा हस्तगत केल्यावर जमा झालेल्या उत्पन्नाचा समावेश नसतो. अशी मिळकत बिनदिक्कत जाते. उदाहरणे

(i) मृत्युपत्रकर्ता त्याच्या मालमत्तेचा अवशेष अ, अल्पवयीन व्यक्तीला देतो, जेव्हा तो 18 वर्षे पूर्ण करेल तेव्हा त्याला दिले जावे. मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून मिळणारे उत्पन्न अ चे आहे.

(ii) The testator bequeaths the residue of his property to A when he shall complete the age of 18. A, if he completes that age, is entitled to receive that residue. The income which has accrued in respect of it since the testator’s death goes as undisposed of.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

350. Residuary legatee’s title to produce of residuary fund—The legatee under a general residuary bequest is entitled to the produce of the residuary fund from the testator’s death.

(Exception) —A general residuary bequest contingent in its terms does not comprise the income which may accrue upon the fund bequeathed between the death of the testator and the vesting of the legacy. Such income goes as undisposed of. Illustrations

(ii) मृत्युपत्रकर्ता त्याच्या मालमत्तेचे अवशेष अ ला देतो, जेव्हा त्याने 18 वर्षे पूर्ण केली असतील. अ, जर त्याने ते वय पूर्ण केले असेल, तर तो अवशेष प्राप्त करण्याचा हक्कदार आहे. मृत्युपत्र करणार्‍याच्या मृत्यूनंतर त्या संदर्भात जे उत्पन्न जमा झाले आहे ते निकालात काढले जात नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

351. सामान्य वारसा भरण्याची वेळ निश्चित नसताना व्याज.—जेथे सामान्य वारसा भरण्यासाठी कोणतीही वेळ निश्चित केलेली नाही, तेव्हा मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर एक वर्ष संपल्यानंतर व्याज सुरू होते.

(अपवाद) —(१) जेथे कर्जाच्या समाधानासाठी वारसा दिला जातो, तेथे व्याज मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून चालते.

(२) जेथे मृत्युपत्र करणारा हा वारसदाराचा पालक किंवा अधिक दुर्गम पूर्वज होता, किंवा त्याने स्वत:ला वारसाच्या पालकाच्या जागी ठेवले असेल, तेव्हा मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून वारसा व्याज घेईल.

(३) जर एखादी रक्कम एखाद्या अल्पवयीन व्यक्तीला त्याच्या भरणपोषणासाठी देण्याच्या निर्देशासह मृत्युपत्रात दिली असेल, तर मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून व्याज देय आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

352. वेळ निश्चित झाल्यावर व्याज.—जेथे सामान्य वारसा भरण्याची वेळ निश्चित केली जाते, त्या वेळेपासून व्याज सुरू होते. अशा वेळेपर्यंतचे व्याज मृत्युपत्रकर्त्याच्या संपत्तीच्या अवशेषाचा भाग बनते.

(अपवाद) - जिथे मृत्युपत्र करणारा पालक किंवा वारसाचा अधिक दुर्गम पूर्वज होता किंवा त्याने स्वत:ला वारसाच्या पालकांच्या जागी ठेवले आहे आणि वारस अल्पवयीन आहे, तेव्हा मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून वारसावर व्याज असेल. , जोपर्यंत इच्छापत्राद्वारे देखरेखीसाठी विशिष्ट रक्कम दिली जात नाही, किंवा मृत्युपत्रात विरुद्ध दिशा असल्याशिवाय.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

353. व्याजदर.—व्याजदर चार टक्के असेल. मृत्युपत्र करणारा हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती वगळता सर्व प्रकरणांमध्ये प्रतिवर्षी, या प्रकरणात ते सहा टक्के असेल. वार्षिक.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

354. मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर पहिल्या वर्षाच्या आत वार्षिकीच्या थकबाकीवर कोणतेही व्याज नाही. - मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूनंतर पहिल्या वर्षाच्या आत वार्षिकीच्या थकबाकीवर कोणतेही व्याज देय नाही, जरी त्या वर्षाच्या समाप्तीपूर्वीचा कालावधी असेल. वार्षिकीचे पहिले पेमेंट करण्यासाठी इच्छापत्राद्वारे निश्चित केले आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

355. अॅन्युइटी तयार करण्यासाठी गुंतवल्या जाणार्‍या रकमेवरील व्याज.—जेथे अॅन्युइटी तयार करण्यासाठी पैसे गुंतवायचे आहेत, तेथे मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूपासून त्यावर व्याज देय आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

356. न्यायालयाच्या आदेशानुसार दिलेला वारसा परतावा.—जेव्हा एखाद्या निर्वाहकाने किंवा प्रशासकाने न्यायालयाच्या आदेशानुसार वारसा अदा केला असेल, तेव्हा सर्व वारसा भरण्यासाठी मालमत्ता अपुरी असल्याचे सिद्ध झाल्यास त्याला परतावा देण्यास वारसाला बोलावण्याचा अधिकार आहे. .

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

357. स्वेच्छेने पैसे दिल्यास कोणताही परतावा नाही.—जेव्हा एक्झिक्युटर किंवा प्रशासकाने स्वेच्छेने वारसा भरला असेल, तेव्हा सर्व वारसा भरण्यासाठी मालमत्ता अपुरी असल्याचे सिद्ध झाल्यास तो एखाद्या वारसाला परतावा देण्यास कॉल करू शकत नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

358. कलम 137 अन्वये परवानगी दिलेल्या पुढील वेळेत अटीच्या कामगिरीवर वारसा देय झाला असेल तेव्हा परतावा.—जेव्हा एखाद्या अटच्या कामगिरीसाठी इच्छापत्राने विहित केलेली वेळ, अट पूर्ण केल्याशिवाय निघून जाते, आणि कार्यकारी किंवा प्रशासक त्यानंतर, फसवणूक न करता, मालमत्तेचे वितरण केले; अशा परिस्थितीत, जर अट पार पाडण्यासाठी कलम 137 अन्वये आणखी वेळ देण्यात आला असेल आणि त्यानुसार अट पूर्ण केली गेली असेल, तर निष्पादक किंवा प्रशासकाकडून वारसा हक्क सांगता येणार नाही, परंतु ज्यांना त्याने पैसे दिले आहेत ते जबाबदार आहेत रक्कम परत करा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

359. जेव्हा प्रत्येक वारसाला प्रमाणानुसार परतावा देण्यास भाग पाडले जाते.—जेव्हा निष्पादक किंवा प्रशासकाने मालमत्तेचे वारसामध्ये पैसे दिले आहेत, आणि नंतर त्याला ज्या कर्जाची कोणतीही पूर्वसूचना नव्हती त्या कर्जाची परतफेड करण्यास तो बांधील आहे, तेव्हा तो प्रत्येक वारसाला कॉल करण्याचा अधिकार आहे. प्रमाणात परतावा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

360. मालमत्तेचे वितरण.—जेथे एक्झिक्युटर किंवा प्रशासकाने अशा नोटिसा दिल्या असतील की उच्च न्यायालय, कोणत्याही सामान्य नियमानुसार, विहित करू शकेल किंवा, असा कोणताही नियम बनवला नसेल, जसे उच्च न्यायालय प्रशासन-दाव्यात देईल, कर्जदारांसाठी आणि इतरांनी मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेवर त्यांचे दावे त्याच्याकडे पाठवण्यासाठी, दावे पाठवण्याची नामित वेळ संपल्यावर, तो मालमत्तेचे वाटप करण्यास किंवा अशा कायदेशीर दाव्यांचे वितरण करण्यास स्वतंत्र असेल. जसे की त्याला माहित आहे, आणि अशा कोणत्याही व्यक्तीला वितरीत केलेल्या मालमत्तेसाठी जबाबदार असणार नाही ज्याच्या दाव्याची त्याला अशा वितरणाच्या वेळी नोटीस आली नसेल: परंतु येथे समाविष्ट असलेल्या कोणत्याही लेनदाराच्या किंवा दावेदाराच्या पालनाच्या अधिकारावर प्रतिकूल परिणाम होणार नाही. मालमत्ता, किंवा तिचा कोणताही भाग,ज्या व्यक्तींना ते अनुक्रमे मिळाले असेल त्यांच्या हातात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

361. कर्जदार वारसाला परतावा मागू शकतो.—ज्या धनकोला त्याच्या कर्जाचे पैसे मिळालेले नाहीत तो वारसाला त्याच्या वारशाचे पैसे परत करण्यासाठी कॉल करू शकतो, मग मृत्युपत्रकर्त्याच्या मालमत्तेची मालमत्ता येथे पुरेशी होती किंवा नाही. कर्ज आणि वारसा दोन्ही फेडण्यासाठी त्याच्या मृत्यूची वेळ; आणि एक्झिक्युटर किंवा प्रशासकाद्वारे वारसाचे पेमेंट ऐच्छिक होते की नाही.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

362. जेव्हा वारसदार, समाधानी नसतो किंवा कलम 361 अंतर्गत परतावा देण्यास भाग पाडतो तेव्हा, पूर्ण भरणा केलेल्याला परतावा देण्यास बाध्य करू शकत नाही.—जर संपत्ती मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या वेळी सर्व वारसा पूर्ण करण्यासाठी पुरेशी होती, तर एक वारस ज्याला पेमेंट मिळाले नाही त्याचा वारसा, किंवा ज्याला कलम ३६१ अन्वये परतावा देण्याची सक्ती केली गेली आहे, ज्याला पूर्ण पेमेंट मिळाले आहे त्याला परतावा देण्यास बाध्य करू शकत नाही, वारसा त्याला खटल्यासह किंवा त्याशिवाय दिलेला असला तरीही, नंतरच्या वाया गेलेल्या मालमत्तेची कमतरता झाली असली तरी एक्झिक्युटर

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

363. जेव्हा असमाधानी वारसदाराने प्रथम निर्वाहकाविरुद्ध कार्यवाही करणे आवश्यक आहे, जर सॉल्व्हेंट.—जर संपत्ती मृत्युपत्रकर्त्याच्या मृत्यूच्या वेळी सर्व वारसा पूर्ण करण्यासाठी पुरेशी नसेल तर, ज्या वारसाला त्याच्या वारसाचे पैसे मिळालेले नाहीत, त्याने कॉल करण्यापूर्वी त्याला कॉल करणे आवश्यक आहे. परताव्यासाठी समाधानी वारसावर, प्रथम निष्पादक किंवा प्रशासक जर सॉल्व्हंट असेल तर त्याच्या विरुद्ध कार्यवाही करा; परंतु जर एक्झिक्युटर किंवा प्रशासक दिवाळखोर असेल किंवा पैसे देण्यास जबाबदार नसेल, तर असमाधानी वारसदार प्रत्येक समाधानी वारसाला त्या प्रमाणात परतावा देण्यास बाध्य करू शकतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

364. एका वारसाला दुसर्‍या वारसाला परत करण्याची मर्यादा.-एका वारसाला दुसर्‍या वारसाला परत करणे ही इस्टेट योग्यरित्या प्रशासित केली असती तर समाधानी वारसा कमी करणे आवश्यक असलेल्या रकमेपेक्षा जास्त नसावे. उदाहरण A ने B ला 240 रुपये, C ला 480 रुपये, आणि D ला 720 रुपये दिले आहेत. मालमत्ता फक्त 1,200 रुपये आहे आणि जर योग्यरित्या व्यवस्थापन केले तर, B ला 200 रुपये, C ला 400 रुपये आणि D ला 600 रुपये दिले जातील. आणि D ला त्यांचे वारसा पूर्ण दिले गेले आहे, B ला काहीही सोडले नाही. B C ला 80 रुपये परत करण्यास आणि D ला 120 रुपये परत करण्यास बाध्य करू शकतो.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

365. परतावा व्याजाशिवाय असेल.—परतावा सर्व बाबतीत व्याजाशिवाय असेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

366. अवशिष्ट वारसाला देय असलेल्या नेहमीच्या देयकांनंतरचे अवशेष.—मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे अतिरिक्त किंवा अवशेष, कर्जे आणि वारसा भरल्यानंतर, जेव्हा इच्छापत्राद्वारे नियुक्त केले गेले असेल तेव्हा अवशेष वारसाला दिले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३६७. वितरणासाठी अधिवासाच्या देशामध्ये भारतातून मालमत्तांचे एक्झिक्युटर किंवा प्रशासकाकडे हस्तांतरण.—जेथे 1[भारत] मध्ये अधिवास नसलेल्या व्यक्तीचा मृत्यू झाला असेल तर 1[भारत] आणि ज्या देशात त्याचा अधिवास होता त्या देशात दोन्ही मालमत्ता सोडून त्‍याच्‍या मृत्‍यूच्‍या वेळेस आणि 1[भारतात] तेथील मालमत्तेच्या संदर्भात प्रोबेट किंवा लेटर ऑफ अॅडमिनिस्ट्रेशन मंजूर केले गेले आहे आणि त्या देशातील मालमत्तेच्या संदर्भात अधिवास असलेल्या देशात प्रशासनाचे अनुदान, कार्यकारी किंवा प्रशासक, यथास्थिती, 1[भारत] मध्ये, कलम 360 मध्ये नमूद केल्याप्रमाणे अशा नोटिसा दिल्यानंतर, आणि डिस्चार्ज केल्यानंतर, त्यात नमूद केलेल्या वेळेच्या समाप्तीनंतर, त्याला माहीत असलेले असे कायदेशीर दावे करू शकतात,मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे कोणतेही अधिशेष किंवा अवशेष स्वत: 1[भारत] बाहेर राहणाऱ्या व्यक्तींना वितरित करण्याऐवजी, ज्यांना हस्तांतरण करण्याचा अधिकार आहे, अधिवासाच्या देशात, यथास्थिती, कार्यकारी किंवा प्रशासकाच्या संमतीने, अधिशेष किंवा त्या व्यक्तींना वितरित करण्यासाठी त्याच्याकडे अवशेष.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

368. विध्वंसासाठी एक्झिक्युटर किंवा प्रशासकाची जबाबदारी.—जेव्हा एखादा निष्पादक किंवा प्रशासक मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचा गैरवापर करतो किंवा तो नुकसान किंवा नुकसानीच्या अधीन करतो, तेव्हा तो हानी किंवा नुकसान भरून काढण्यासाठी जबाबदार असतो. उदाहरणे

(i) एक्झिक्युटर इस्टेटमधून निराधार दावा देतो. तो तोटा भरून काढण्यास जबाबदार आहे.

(ii) मृत व्यक्तीकडे नोटीसद्वारे नूतनीकरण करण्यायोग्य मौल्यवान भाडेपट्टी होती जी योग्य वेळी देण्याकडे निष्पादक दुर्लक्ष करतो. तोटा भरून काढण्यासाठी एक्झिक्युटर जबाबदार आहे.

(iii) मृत व्यक्तीकडे देय भाड्यापेक्षा कमी मूल्याचा भाडेपट्टा होता, परंतु विशिष्ट वेळी नोटीस दिल्यावर संपुष्टात येऊ शकतो. अधिक्षक नोटीस देण्याकडे दुर्लक्ष करतात. तो तोटा भरून काढण्यास जबाबदार आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

369. Liability of executor or administrator for neglect to get any part of property.—When an executor or administrator occasions a loss to the estate by neglecting to get in any part of the property of the deceased, he is liable to make good the amount. Illustrations

(i) The executor absolutely releases a debt due to the deceased from a solvent person, or compounds with a debtor who is able to pay in full. The executor is liable to make good the amount.

(ii) The executor neglects to sue for a debt till the debtor is able to plead that the claim is barred by limitation and the debt is thereby lost to the estate. The executor is liable to make good the amount.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

370. Restriction on grant of certificates under this Part.—

(1) A succession certificate (hereinafter in this Part referred to as a certificate) shall not be granted under this Part with respect to any debt or security to which a right is required by section 212 or section 213 to be established by letters of administration or probate: Provided that nothing contained in this section shall be deemed to prevent the grant of a certificate to any person claiming to be entitled to the effects of a deceased Indian Christian, or to any part thereof, with respect to any debt or security, by reason that a right thereto can be established by letters of administration under this Act.

(2) For the purposes of this Part, “security” means—

(a) any promissory note, debenture, stock or other security of the Central Government or of a State Government;

(b) भारताच्या महसुलावर संसदेच्या अधिनियम 1 [युनायटेड किंगडम] द्वारे आकारलेले कोणतेही बाँड, डिबेंचर किंवा वार्षिकी;

(d) स्थानिक प्राधिकरणाने किंवा त्याच्या वतीने जारी केलेल्या पैशासाठी कोणतेही डिबेंचर किंवा इतर सुरक्षा;

(e) इतर कोणतीही सुरक्षा जी 2[राज्य सरकार] अधिकृत राजपत्रातील अधिसूचनेद्वारे, या भागाच्या उद्देशांसाठी सुरक्षा असल्याचे घोषित करू शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३७१. प्रमाणपत्र देण्याचे अधिकार असलेले न्यायालय.—जिल्हा न्यायाधीश ज्यांच्या अधिकारक्षेत्रात मृत व्यक्ती सामान्यतः त्याच्या मृत्यूच्या वेळी राहत असे, किंवा त्या वेळी त्याचे राहण्याचे कोणतेही निश्चित ठिकाण नसल्यास, जिल्हा न्यायाधीश, ज्यांच्या अधिकारक्षेत्रात कोणताही भाग मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेची माहिती मिळू शकते, या भागांतर्गत प्रमाणपत्र देऊ शकते.

372 प्रमाणपत्रासाठी अर्ज. -

(१) अशा प्रमाणपत्रासाठी अर्ज जिल्हा न्यायाधीशांकडे स्वाक्षरी आणि पडताळणीसाठी सिव्हिल प्रोसिजर कोड, 1908 (1908 चा 5) द्वारे विहित केलेल्या पद्धतीने किंवा अर्जदाराच्या वतीने स्वाक्षरी केलेल्या आणि सत्यापित केलेल्या याचिकेद्वारे केला जाईल. फिर्यादीद्वारे किंवा वादीच्या वतीने, आणि पुढील तपशील सांगणे, म्हणजे:-

(अ) मृत व्यक्तीच्या मृत्यूची वेळ;

(ब) मृत व्यक्तीचे त्याच्या मृत्यूच्या वेळी सामान्य निवासस्थान आणि, जर असे निवासस्थान ज्या न्यायाधीशांना अर्ज केला आहे त्यांच्या अधिकारक्षेत्राच्या स्थानिक मर्यादेत नसेल, तर त्या मर्यादेतील मृत व्यक्तीची मालमत्ता;

(d) याचिकाकर्त्याने दावा केलेला हक्क;

(ई) कलम 370 अंतर्गत किंवा या कायद्याच्या इतर कोणत्याही तरतुदी किंवा इतर कोणत्याही कायद्यांतर्गत, प्रमाणपत्र देण्यास किंवा जर ते मंजूर केले गेले असेल तर त्याच्या वैधतेमध्ये कोणताही अडथळा नसणे; आणि

(f) कर्ज आणि सिक्युरिटीज ज्यासाठी प्रमाणपत्रासाठी अर्ज केला आहे.

(२) जर याचिकेत असे कोणतेही प्रतिपादन असेल जे ते सत्यापित करणार्‍या व्यक्तीस खोटे असल्याचे माहित आहे किंवा त्यावर विश्वास आहे किंवा सत्य आहे असे मानले जात नाही, तर त्या व्यक्तीने भारतीय दंड संहिता, 1860 च्या कलम 198 अंतर्गत गुन्हा केला आहे असे मानले जाईल. 1860 चा 45).

⁵⁶ [ (3) अशा प्रमाणपत्रासाठी अर्ज मृत कर्जदाराच्या कोणत्याही कर्जाच्या किंवा कर्जाच्या संदर्भात किंवा त्याच्या भागांच्या संदर्भात केला जाऊ शकतो.]

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३७३. अर्जाची प्रक्रिया.—

(१) जर जिल्हा न्यायाधीशाचे समाधान असेल की अर्जावर विचार करण्याचे कारण आहे, तर तो त्याच्या सुनावणीसाठी एक दिवस निश्चित करेल आणि अर्जाची आणि सुनावणीसाठी निश्चित केलेल्या दिवसाची नोटीस देईल-

(अ) ज्या व्यक्तीला, न्यायाधीशांच्या मते, अर्जाची विशेष सूचना दिली जावी अशा कोणत्याही व्यक्तीवर सेवा देणे, आणि

(ब) कोर्ट-हाऊसच्या काही सुस्पष्ट भागावर पोस्ट करणे आणि अशा अन्य प्रकारे प्रकाशित करणे, जर न्यायाधीश या नात्याने, उच्च न्यायालयाने या संदर्भात केलेल्या कोणत्याही नियमांच्या अधीन असेल, योग्य वाटत असेल, आणि ठरलेल्या दिवशी , किंवा त्यानंतर शक्य तितक्या लवकर, सर्टिफिकेटच्या अधिकाराचा सारांश पद्धतीने निर्णय घेण्यास पुढे जाईल.

(२) जेव्हा न्यायाधीश अर्जदाराच्या मालकीचा अधिकार ठरवतात, तेव्हा न्यायाधीश त्याला प्रमाणपत्र देण्याबाबत आदेश देईल.

(३) जर न्यायाधीश कायद्याचे प्रश्न निश्चित केल्याशिवाय प्रमाणपत्राचा अधिकार ठरवू शकत नसतील किंवा सारांश कार्यवाहीमध्ये निर्धार करण्यासाठी खूप क्लिष्ट आणि कठीण वाटतात, तरीही तो अर्जदारास प्रमाणपत्र देऊ शकेल. प्रथमदर्शनी सर्वोत्तम शीर्षक असलेली व्यक्ती.

(४) जेव्हा प्रमाणपत्रासाठी एकापेक्षा जास्त अर्जदार असतात आणि न्यायाधीशांना असे दिसून येते की अशा अर्जदारांपैकी एकापेक्षा जास्त अर्जदार मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेत स्वारस्य आहेत, तेव्हा प्रमाणपत्र कोणाला द्यायचे हे न्यायाधीश ठरवू शकतात. , अर्जदारांच्या इतर बाबतीत स्वारस्य आणि फिटनेसचा विचार करा.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

374. प्रमाणपत्राची सामग्री.-जेव्हा जिल्हा न्यायाधीश प्रमाणपत्र देतात, तेव्हा तो त्यामध्ये प्रमाणपत्रासाठी अर्जामध्ये नमूद केलेली कर्जे आणि रोखे निर्दिष्ट करेल आणि त्याद्वारे प्रमाणपत्र मंजूर केलेल्या व्यक्तीला अधिकार देऊ शकेल-

(a) व्याज किंवा लाभांश प्राप्त करण्यासाठी, किंवा

(b) वाटाघाटी किंवा हस्तांतरण करण्यासाठी, किंवा

(c) दोन्ही सिक्युरिटीज किंवा त्यांपैकी कोणत्याहीवर व्याज किंवा लाभांश प्राप्त करण्यासाठी आणि वाटाघाटी किंवा हस्तांतरण करण्यासाठी.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

375. प्रमाणपत्र देणाऱ्याकडून सुरक्षिततेची मागणी.—

(१) जिल्हा न्यायाधीश कलम ३७३ च्या पोट-कलम (३) किंवा उपकलम (४) अंतर्गत पुढे जाण्याचा प्रस्ताव ठेवतील अशा कोणत्याही प्रकरणात, आणि इतर कोणत्याही प्रकरणात, आधीच्या अटीनुसार, आवश्यक असेल. प्रमाणपत्र देणे, की ज्या व्यक्तीला तो अनुदान देण्याचा प्रस्ताव देतो, त्याने न्यायाधीशांना एक किंवा अधिक जामीन किंवा जामीन किंवा इतर पुरेशी सुरक्षा, त्याला मिळालेल्या कर्जाचा आणि रोख्यांचा हिशेब देण्यासाठी आणि नुकसानभरपाईसाठी बॉण्ड द्यावा. त्या कर्ज आणि सिक्युरिटीजच्या संपूर्ण किंवा कोणत्याही भागासाठी पात्र असलेल्या व्यक्तींची.

(२) न्यायाधीश, याचिकाकर्त्याने केलेल्या अर्जावर आणि त्याच्या समाधानासाठी दर्शविलेल्या कारणावरून, आणि सुरक्षिततेच्या अटींवर, किंवा मिळालेले पैसे कोर्टात भरले जातील अशी तरतूद करून, किंवा अन्यथा, त्याला योग्य वाटेल त्याप्रमाणे, बाँड नियुक्त करू शकेल. किंवा एखाद्या योग्य व्यक्तीला इतर सुरक्षा, आणि त्यानंतर ती व्यक्ती त्याच्या स्वत: च्या नावाने त्यावर खटला भरण्याचा अधिकार असेल जसे की ती न्यायालयाच्या न्यायाधीशांऐवजी त्याला मूळतः दिली गेली होती, आणि सर्व स्वारस्य असलेल्या व्यक्तींसाठी विश्वस्त म्हणून वसूल करण्याचा अधिकार असेल. , त्याअंतर्गत वसूल करण्यायोग्य रक्कम.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३७६. प्रमाणपत्राचा विस्तार.—

(१) जिल्हा न्यायाधीश, या भागांतर्गत प्रमाणपत्र धारकाच्या अर्जावर, त्यामध्ये मूळत: निर्दिष्ट नसलेल्या कोणत्याही कर्ज किंवा सुरक्षिततेपर्यंत प्रमाणपत्राचा विस्तार करू शकतो आणि अशा प्रत्येक विस्ताराचा कर्ज किंवा सुरक्षिततेप्रमाणेच परिणाम होईल. जे प्रमाणपत्र वाढवले आहे ते मूळत: त्यात नमूद केले आहे.

(२) प्रमाणपत्राचा विस्तार केल्यावर, प्रमाणपत्राचा विस्तार केला गेला आहे असे व्याज किंवा लाभांश प्राप्त करण्याबाबत किंवा वाटाघाटी किंवा हस्तांतरणाच्या संदर्भात अधिकार दिले जाऊ शकतात, आणि बॉण्ड किंवा पुढील बाँड किंवा इतर प्रमाणपत्राच्या मूळ अनुदानाप्रमाणेच कलम ३७५ मध्ये नमूद केलेल्या उद्देशांसाठी सुरक्षा आवश्यक असू शकते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

377. प्रमाणपत्राचे फॉर्म आणि विस्तारित प्रमाणपत्र.—प्रमाणपत्रे मंजूर केली जातील आणि प्रमाणपत्रांचा विस्तार, जवळजवळ परिस्थितीनुसार, अनुसूची VIII मध्ये नमूद केलेल्या फॉर्ममध्ये केला जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

378. सिक्युरिटीजच्या अधिकारांच्या संदर्भात प्रमाणपत्रात सुधारणा.—जेथे जिल्हा न्यायाधीशाने प्रमाणपत्र धारकाला प्रमाणपत्रात निर्दिष्ट केलेल्या सुरक्षिततेच्या संदर्भात कोणतेही अधिकार दिलेले नाहीत किंवा त्याला केवळ व्याज किंवा लाभांश मिळविण्याचा अधिकार दिला आहे. , किंवा वाटाघाटी किंवा हस्तांतरण करण्यासाठी, न्यायाधीश, याचिकाकर्त्याने केलेल्या अर्जावर आणि त्याच्या समाधानाच्या कारणास्तव, कलम 374 मध्ये नमूद केलेल्या अधिकारांपैकी कोणतेही अधिकार प्रदान करून किंवा त्या अधिकारांपैकी कोणत्याही अन्य अधिकारांच्या जागी कोणतेही अधिकार देऊन प्रमाणपत्रात सुधारणा करू शकतात. .

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३७९. प्रमाणपत्रांवर कोर्ट-फी गोळा करण्याची पद्धत.—

(१) प्रमाणपत्रासाठी किंवा प्रमाणपत्राच्या मुदतवाढीसाठीच्या प्रत्येक अर्जासोबत प्रमाणपत्र किंवा मुदतवाढीच्या संदर्भात कोर्ट-फी कायदा, १८७० (१८७० चा ७) अंतर्गत देय शुल्काच्या समान रक्कम जमा केली जाईल. साठी अर्ज केला.

(२) अर्जास परवानगी दिल्यास, अर्जदाराने जमा केलेली रक्कम, न्यायाधीशांच्या निर्देशानुसार, वरीलप्रमाणे देय शुल्क दर्शवण्यासाठी वापरल्या जाणार्‍या मुद्रांकाच्या खरेदीवर खर्च केली जाईल.

(3) पोट-कलम (1) अंतर्गत प्राप्त झालेली आणि पोट-कलम (2) अंतर्गत खर्च न केलेली कोणतीही रक्कम जमा केलेल्या व्यक्तीला परत केली जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

380. Local extent of certificate.—A certificate under this Part shall have effect throughout 1[India] 2[***]. 3[This section shall apply in 1[India]4 after the separation of Burma and Aden from India to certificates granted in Burma and Aden before the date of the separation, or after that date in proceedings which were pending at that date.] 5[It shall also apply in 1[India] 6[***]7 after the separation of Pakistan from India to certificates granted before the date of the separation, or after that date in proceedings pending at that date in any of the territories which on that date constituted Pakistan.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

381. Effect of certificate.—Subject to the provisions of this Part, the certificate of the District Judge shall, with respect to the debts and securities specified therein, be conclusive as against the persons owing such debts or liable on such securities, and shall, not- withstanding any contravention of section 370, or other defect, afford full indemnity to all such persons as regards all payments made, or dealings had, in good faith in respect of such debts or securities to or with the person to whom the certificate was granted.

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

1[382. Effect of certificate granted or extended by Indian representative in Foreign State and in certain other cases.—Where a certificate in the form, as nearly as circumstances admit, of Schedule VIII—

(a) has been granted to a resident within a foreign State by an Indian representative accredited to that State, or

(b) has been granted before the commencement of the Part B States (Laws) Act, 1951 (3 of 1951), to a resident within any Part B State by a district judge of that State or has been extended by him in such form, or

(c) has been granted after the commencement of the Part B States (Laws) Act, 1951 (3 of 1951), to a resident within the State of Jammu and Kashmir by the district judge of that State or has been extended by him in such form, the certificate shall, when stamped in accordance with the provisions of the Court-Fees Act, 1870 (7 of 1870), with respect to certificates under this Part, have the same effect in India as a certificate granted or extended under this Part.]

THE INDIAN SUCCESSION ACT, 1925

383. Revocation of certificate.—A certificate granted under this Part may be revoked for any of the following causes, namely:—

(a) that the proceedings to obtain the certificate were defective in substance;

(b) that the certificate was obtained fraudulently by the making of a false suggestion, or by the concealment from the Court of something material to the case;

(c) that the certificate was obtained by means of an untrue allegation of a fact essential in point of law to justify the grant thereof, though such allegation was made in ignorance or inadvertently;

(d) that the certificate has become useless and inoperative through circumstances;

(e) प्रमाणपत्रामध्ये निर्दिष्ट केलेल्या कर्जे किंवा सिक्युरिटीजचा समावेश असलेल्या परिणामांच्या संदर्भात सक्षम न्यायालयाने दावा किंवा अन्य कार्यवाहीमध्ये केलेला हुकूम किंवा आदेश हे प्रमाणपत्र रद्द केले जावे असे योग्य ठरते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

384. अपील.—

(१) या भागाच्या इतर तरतुदींच्या अधीन राहून, या भागाखालील प्रमाणपत्र मंजूर, नाकारणे किंवा रद्द करण्याच्या जिल्हा न्यायाधीशाच्या आदेशावरून उच्च न्यायालयाकडे अपील केले जाईल आणि उच्च न्यायालय, योग्य वाटल्यास, अपीलावरील त्याचा आदेश, ज्या व्यक्तीला प्रमाणपत्र दिले जावे ते घोषित करा आणि जिल्हा न्यायाधीशांना, त्यासाठी केलेल्या अर्जावर, प्रमाणपत्राच्या अधिस्थीत, आधीपासून मंजूर केलेले असल्यास, त्यानुसार ते मंजूर करण्याचे निर्देश द्या.

(2) उप-कलम (1) अंतर्गत अपील, नागरी प्रक्रिया संहिता, 1908 (1908 पैकी 5) अंतर्गत अपीलसाठी परवानगी दिलेल्या वेळेत प्राधान्य दिले पाहिजे.

(३) उप-कलम (१) च्या तरतुदींच्या अधीन आणि उच्च न्यायालयाद्वारे संदर्भ आणि पुनरावृत्ती आणि लागू केल्याप्रमाणे नागरी प्रक्रिया संहिता, 1908 (1908 चा 5) च्या निकालाचे पुनरावलोकन करण्यासाठीच्या तरतुदींच्या अधीन त्या संहितेच्या कलम 141 नुसार, या भागांतर्गत जिल्हा न्यायाधीशांचा आदेश अंतिम असेल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

385. पूर्वीचे प्रमाणपत्र, प्रोबेट किंवा प्रशासनाच्या पत्रांच्या प्रमाणपत्रावरील परिणाम.—या कायद्याद्वारे प्रदान केल्याप्रमाणे, एखाद्या मृत व्यक्तीच्या कोणत्याही परिणामाच्या संदर्भात दिलेले प्रमाणपत्र अवैध असेल, जर असे पूर्वीचे अनुदान असेल. मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेच्या संदर्भात प्रमाणपत्र किंवा प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे आणि असे पूर्वीचे अनुदान लागू असल्यास.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

386. अवैध प्रमाणपत्र धारकास सद्भावनेने केलेल्या काही देयकांचे प्रमाणीकरण.—जेथे या भागाखालील प्रमाणपत्र कलम 383 अंतर्गत रद्द करण्यात आल्याच्या कारणास्तव किंवा प्रमाणपत्र मंजूर केल्याच्या कारणास्तव अवैध आहे. कलम 384 अंतर्गत अपील आदेशात नाव असलेल्या व्यक्तीला, किंवा पूर्वी मंजूर केलेल्या प्रमाणपत्राच्या कारणास्तव, किंवा इतर कोणत्याही कारणास्तव, दिलेली सर्व देयके किंवा व्यवहार, कर्जे आणि सिक्युरिटीजच्या संदर्भात, ज्याच्या वरच्या किंवा अवैध प्रमाणपत्रामध्ये निर्दिष्ट केले आहेत, किंवा त्या प्रमाणपत्राच्या धारकासह, त्याच्या दडपशाही किंवा अवैधतेच्या अज्ञानात, इतर कोणत्याही प्रमाणपत्राखालील दाव्यांविरुद्ध चांगले धरले जाईल.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

387. या कायद्याखालील निर्णयांचा प्रभाव, आणि त्याखालील प्रमाणपत्र धारकाचे दायित्व.—कोणत्याही पक्षांमधील अधिकाराच्या कोणत्याही प्रश्नावर या भागांतर्गत कोणताही निर्णय कोणत्याही खटल्यात किंवा इतर कोणत्याही कार्यवाहीमध्ये समान प्रश्नाच्या सुनावणीस प्रतिबंध करण्यासाठी धरला जाणार नाही. समान पक्षांदरम्यान, आणि या भागातील कोणत्याही गोष्टीचा अर्थ कोणत्याही व्यक्तीच्या दायित्वावर परिणाम होणार नाही ज्याला कोणत्याही कर्जाचा किंवा सिक्युरिटीचा संपूर्ण किंवा कोणताही भाग, किंवा कोणत्याही सिक्युरिटीवर कोणतेही व्याज किंवा लाभांश मिळू शकेल, त्या व्यक्तीला कायदेशीररित्या जबाबदार असेल. त्यावर हक्क आहे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

388. या कायद्याच्या उद्देशाने जिल्हा न्यायालयाच्या अधिकारक्षेत्रासह कनिष्ठ न्यायालयांची गुंतवणूक.—

(1) राज्य सरकार अधिकृत राजपत्रातील अधिसूचनेद्वारे, या भागांतर्गत जिल्हा न्यायाधीशाच्या कार्याचा वापर करण्यासाठी अधिकार असलेल्या जिल्हा न्यायाधीशांकडे श्रेणीतील कोणत्याही न्यायालयाची गुंतवणूक करू शकते.

(२) अशा प्रकारे गुंतवलेले कोणतेही निकृष्ट न्यायालय, त्याच्या अधिकारक्षेत्राच्या स्थानिक मर्यादेत, या भागाद्वारे जिल्हा न्यायाधीशांना प्रदान केलेल्या सर्व अधिकारांचा वापर करण्यासाठी जिल्हा न्यायाधीशांसह समवर्ती अधिकारक्षेत्र असेल आणि या भागाच्या तरतुदींशी संबंधित जिल्हा न्यायाधीश अशा कनिष्ठ न्यायालयाला जिल्हा न्यायाधीश असल्याप्रमाणे अर्ज करतील: परंतु कलम ३८४ च्या पोटकलम (१) मध्ये नमूद केल्याप्रमाणे कनिष्ठ न्यायालयाच्या अशा कोणत्याही आदेशाविरुद्ध अपील जिल्हा न्यायाधीशांकडे पाठवले जाईल, आणि उच्च न्यायालयाला नाही, आणि जिल्हा न्यायाधीश, त्यांना योग्य वाटल्यास, अपीलावरील त्यांच्या आदेशाद्वारे, अशी कोणतीही घोषणा आणि निर्देश देऊ शकतात, जसे की ते पोटकलम एखाद्या अपीलावर उच्च न्यायालयाला त्याच्या आदेशाद्वारे करण्याचा अधिकार देते. जिल्हा न्यायाधीशांचा आदेश.

(३) मागील उपकलम अंतर्गत कनिष्ठ न्यायालयाच्या आदेशावरून अपीलावर जिल्हा न्यायाधीशाचा आदेश, उच्च न्यायालयाच्या संदर्भ आणि पुनरावृत्ती आणि निकालाच्या पुनरावलोकनाच्या तरतुदींच्या अधीन असेल. नागरी प्रक्रिया संहिता, 1908 (1908 चा 5), त्या संहितेच्या कलम 141 द्वारे लागू केल्यानुसार, अंतिम असेल.

(४) जिल्हा न्यायाधीश या भागाखालील कोणतीही कार्यवाही निकृष्ट न्यायालयाकडून मागे घेऊ शकतात आणि एकतर त्यांची स्वतःहून विल्हेवाट लावू शकतात किंवा जिल्हा न्यायाधीशांच्या अधिकारक्षेत्राच्या स्थानिक मर्यादेत स्थापन केलेल्या आणि विल्हेवाट लावण्याचा अधिकार असलेल्या अशा अन्य न्यायालयाकडे हस्तांतरित करू शकतात. कार्यवाही

(५) उप-कलम (१) अंतर्गत अधिसूचना कोणत्याही स्थानिक क्षेत्रातील विशेषत: कनिष्ठ न्यायालय किंवा अशा न्यायालयांचा कोणताही वर्ग निर्दिष्ट करू शकते.

(६) कोणतेही दिवाणी न्यायालय जे कोणत्याही कायद्याच्या कोणत्याही हेतूसाठी, जिल्हा न्यायाधीशांच्या अधीन आहे, किंवा त्याच्या नियंत्रणाच्या अधीन आहे, या कलमाच्या हेतूने, न्यायालय जिल्ह्याच्या दर्जामध्ये कनिष्ठ आहे असे मानले जाईल. न्यायाधीश.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

389. अतिक्रमित आणि अवैध प्रमाणपत्रांचे सरेंडर.—

(1) जेव्हा या भागाखालील प्रमाणपत्र कलम 386 मध्ये नमूद केलेल्या कोणत्याही कारणास्तव रद्द केले गेले किंवा अवैध असेल, तेव्हा त्याचा धारक, ज्या न्यायालयाने तो मंजूर केला त्या न्यायालयाच्या मागणीनुसार, ते त्या न्यायालयाकडे सुपूर्द करेल.

(२) जर त्याने जाणूनबुजून आणि वाजवी कारणाशिवाय ते देण्यास वगळले, तर त्याला एक हजार रुपयांपर्यंतचा दंड, किंवा तीन महिन्यांपर्यंत वाढू शकेल अशा मुदतीसाठी किंवा दोन्ही शिक्षा होऊ शकतात.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

390. 1827 च्या बॉम्बे रेग्युलेशन VIII अंतर्गत प्रमाणपत्रांच्या संदर्भात तरतुदी. - 1827 च्या बॉम्बे रेग्युलेशन क्र. VIII मध्ये काहीही असले तरी कलम 370, पोट-कलम (2), कलम 372, पोट-कलम मधील तरतुदी

(1) , खंड (f), आणि कलम 374,375,376,377,378,379,381,383,384,387,388 आणि 389 या भागांतर्गत प्रमाणपत्रे आणि त्यासंबंधीचे अर्ज, आणि कलम 317 च्या प्रदर्शनाच्या संदर्भात इन्व्हेंटरी आणि खातेदार, जाहिरातदार आणि खातेदारांद्वारे ते करू शकतात. 1 मे, 1889 नंतर, त्या विनियमांतर्गत प्रदान केलेल्या प्रमाणपत्रांना आणि त्याखालील प्रमाणपत्रांसाठी केलेल्या अर्जांना आणि अशा प्रकारे मंजूर केलेल्या प्रमाणपत्रांच्या धारकांच्या यादी आणि खात्यांच्या प्रदर्शनासाठी, अनुक्रमे लागू केले जावे.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

391. बचत.—भाग VIII, भाग IX किंवा भाग X मध्ये काहीही नाही-

(i) कोणतेही मृत्युपत्र प्रमाणित करणे जे अन्यथा अवैध ठरले असते;

(ii) असा कोणताही स्वभाव रद्द करा जो अन्यथा वैध असेल;

(iii) कोणत्याही व्यक्तीला देखभालीच्या कोणत्याही अधिकारापासून वंचित ठेवणे ज्याचा तो अन्यथा हक्कदार असेल; किंवा

(iv) अ‍ॅडमिनिस्ट्रेटर जनरल कायदा, 1913 1(1913 चा 3) प्रभावित करते.

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

३९२. निरसन.—[प्रतिनिधी. रद्द करण्याचा कायदा, 1927 (1927 चा 12), sec.2 आणि Sch.]

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 1[अनुसूची II भाग I (विभाग 54 पहा) (1) वडील आणि आई. (२) भाऊ आणि बहिणी (सावत्र भाऊ आणि बहिणींव्यतिरिक्त) आणि त्यांच्यापैकी वंशज, ज्यांचे पूर्वीचे इंटेस्टेट असेल. (३) आजी-आजोबा. (4) आजी-आजोबा आणि आजोबांची मुले आणि त्यांच्यापैकी वंशज, ज्यांनी आधीपासून जन्मठेप केली आहे. (५) आई-वडील आणि आजी-आजोबांचे पालक. (६) आजी-आजोबांच्या आई-वडिलांची मुले आणि त्यांच्यापैकी वंशज ज्यांनी आधीच्या वतनाची नोंद केली आहे. भाग II (विभाग 55 पहा) (1) वडील आणि आई. (२) भाऊ आणि बहिणी (सावत्र भाऊ आणि बहिणींव्यतिरिक्त) आणि त्यांच्यापैकी वंशज, ज्यांचे पूर्वीचे इंटेस्टेट असेल. (३) आजी-आजोबा. (4) आजी-आजोबा आणि आजोबांची मुले आणि त्यांच्यापैकी वंशज, ज्यांनी आधीपासून जन्मठेप केली आहे. (५) आई-वडील आणि आजी-आजोबांचे पालक. (6) पितृ आणि मातृ 2 [आजी आजोबांच्या पालकांची मुले] आणि त्यांच्यापैकी वंशज ज्यांनी आधीपासून जन्मठेप केली आहे. (७) सावत्र भाऊ आणि बहिणी आणि त्यांच्यापैकी वंशज ज्यांनी आधी वस्ती केली आहे. (8) भाऊ किंवा सावत्र भावांच्या विधवा आणि बहिणी किंवा सावत्र बहिणीच्या विधवा. (९) आजी-आजोबांच्या मुलांच्या विधवा किंवा विधुर. (१०) विधवा किंवा मृतक वंशजांच्या विधुर विधुर ज्यांनी वतनदाराच्या मृत्यूपूर्वी पुन्हा लग्न केले नाही] ————— १. सब्स. 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, से. 7. 2. सदस्य 2001 च्या अधिनियम 30 द्वारे, द्वितीय अनुसूची (3-9-2001 पासून). 3. इं. 1929 च्या अधिनियम 21 द्वारे, से. 14. त्यात समाविष्ट असलेल्या कोणत्याही गोष्टीने मृत्युपत्र करणार्‍याला अशी संपत्ती देण्यास अधिकृत करू शकत नाही जी तो आंतरविवोस पृथक करू शकत नाही किंवा कोणत्याही व्यक्तीला देखभालीच्या कोणत्याही अधिकारापासून वंचित ठेवू शकत नाही, परंतु या कलमांच्या वापरासाठी, तो मृत्युपत्राद्वारे त्यांना वंचित करू शकत नाही. 2. त्यात समाविष्ट असलेली कोणतीही गोष्ट कोणत्याही हिंदू, बौद्ध, शीख किंवा जैन यांना, सप्टेंबर, 1870 च्या पहिल्या दिवसापूर्वी निर्माण करू शकत नसलेले कोणतेही हितसंबंध निर्माण करण्यासाठी अधिकृत करू शकत नाही. 3. त्यात समाविष्ट असलेल्या कोणत्याही गोष्टीचा दत्तक घेण्याच्या किंवा इनस्टेटच्या कोणत्याही कायद्यावर परिणाम होणार नाही. , उत्तराधिकार. 4. कलम 70 लागू करताना "लग्नाद्वारे किंवा" हे शब्द वगळले जातील. 5. खालीलपैकी कोणतेही कलम लागू करताना, म्हणजे, कलम पंचाहत्तर, पंचाहत्तर, एकशे पाच, एकशे नऊ, एकशे अकरा, एकशे बारा, एकशे तेरा, एकशे चौदा , एकशे पंधरा, आणि एकशे सोळा अशा विल्स आणि कोडीसिलमध्ये “मुलगा”, “पुत्र”, “मुल” आणि “मुले” हे शब्द दत्तक घेतलेल्या मुलाचा समावेश असल्याचे मानले जाईल; आणि "नातवंडे" या शब्दामध्ये दत्तक घेतलेले किंवा नैसर्गिकरित्या जन्मलेले मूल, दत्तक घेतलेले किंवा नैसर्गिकरित्या जन्मलेले मूल यांचा समावेश आहे असे मानले जाईल; आणि "सून" या अभिव्यक्तीमध्ये दत्तक मुलाची पत्नी समाविष्ट असल्याचे मानले जाईल. भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 अनुसूची IV [पहा कलम 274 (2)] प्रमाणपत्राचा फॉर्म I, AB, रजिस्ट्रार (किंवा जसे असेल तसे) उच्च न्यायालयाच्या न्यायव्यवस्थेचे........ (किंवा म्हणून) प्रकरण असू शकते) याद्वारे प्रमाणित करतो की ........ च्या .......दिवशी, येथील उच्च न्यायलयाने ..... (किंवा जशास तसे) प्रोबेट मंजूर केला आहे मृत व्यक्तीच्या सीडीचे मृत्युपत्र (किंवा इस्टेट प्रशासनाचे पत्र) ....... च्या EF आणि GH... .... आणि अशा प्रोबेट (किंवा अक्षरे) 1[भारत] 2[***] मध्ये मृत व्यक्तीच्या सर्व मालमत्तेवर परिणाम करतात (किंवा आहेत). ---------- 1. सदस्य. 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, se.7. 2. सदस्य 2001 च्या अधिनियम 30 द्वारे, द्वितीय अनुसूची (3-9-2001 पासून). भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 अनुसूची V [विभाग 284 (4) पहा] कॅव्हेटचा फॉर्म एबीच्या इस्टेटच्या बाबतीत काहीही करू नये, उशीरा....... मृत व्यक्ती, ज्याचा मृत्यू.... रोजी झाला. ..........चा दिवस......... च्या सीडीला नोटीस न देता.. भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 अनुसूची VI (विभाग 289 पहा) फॉर्म्स PROBATE I, ........., ......... च्या जिल्ह्याचे न्यायाधीश [किंवा प्रोबेट किंवा प्रशासनाची पत्रे देण्यासाठी नियुक्त केलेला प्रतिनिधी (येथे प्रतिनिधीच्या अधिकारक्षेत्राची मर्यादा घाला)] , याद्वारे कळवावे की वर्षातील........................च्या दिवशी......, शेवटचे मृत्युपत्र. ...... उशीरा ...... ..., ज्याची प्रत येथे जोडण्यात आली आहे, ती माझ्यासमोर सिद्ध आणि नोंदणीकृत आहे, आणि त्या मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचे आणि क्रेडिट्सचे प्रशासन, आणि त्याच्या मृत्यूशी संबंधित कोणत्याही प्रकारे ......., उक्त मृत्युपत्रातील एक्झिक्युटरचे नाव दिलेले आहे, त्याने ते प्रशासित करण्याचे आणि उक्त संपत्ती आणि क्रेडिट्सची संपूर्ण आणि खरी यादी तयार करण्याचे आणि या अनुदानाच्या तारखेपासून सहा महिन्यांच्या आत किंवा यापुढे ते या न्यायालयात प्रदर्शित करण्याचे वचन दिले आहे. न्यायालय वेळोवेळी, नियुक्ती करू शकते आणि या न्यायालयास या न्यायालयास त्या मालमत्तेचा आणि जमा यांचा खरा हिशोब त्याच तारखेपासून एक वर्षाच्या आत किंवा न्यायालयाच्या पुढील कालावधीत, वेळोवेळी देऊ शकेल. वेळ, नियुक्ती. भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925 अनुसूची VII (विभाग 290 पहा) प्रशासनाच्या पत्रांचा फॉर्म I, ........, जिल्ह्याचे न्यायाधीश.........

1. इं. 1926 च्या अधिनियम 40 द्वारे, से. 3.

2. सदस्य 1939 च्या अधिनियम 17 द्वारे, से. 2, मूळ कलम 50-56 साठी (12-6-1939 पासून).

3. सदस्य 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, से. 3, कलम 51 आणि 52 साठी.

4. सदस्य 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, से. 3, कलम 51 आणि 52 साठी.

5. 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे कलम 51 आणि 52 साठी नवीन कलम 51 बदलण्यात आले आहे, से. 3.

6. सदस्य 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, से. 4.

7. सदस्य 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे, से. ५.

8. कलम 57 ला त्या कलमाच्या उप-कलम (1) आणि 1926 च्या अधिनियम 37 द्वारे उप-कलम (2) जोडण्यात आले, से. 2; त्यानंतर उप-कलम (2) वगळण्यात आले आणि उप-कलम (1) 1929 च्या अधिनियम 18 द्वारे कलम 57 म्हणून पुन्हा क्रमांकित करण्यात आले, से. 3.

9. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., “राज्यांसाठी”.

10. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

11. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

12. इं. 1927 च्या अधिनियम 10 द्वारे, se.2 आणि Sch.I.

13. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे मणिपूरपर्यंत हा कायदा विस्तारित करण्यात आला आहे.

14. इं. 1927 च्या अधिनियम 10 द्वारे, से. 2 आणि Sch. आय.

15. इं. 1927 च्या अधिनियम 10 द्वारे, से. 2 आणि Sch. आय.

16. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे मणिपूरपर्यंत हा कायदा विस्तारित करण्यात आला आहे.

17. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे मणिपूरपर्यंत हा कायदा विस्तारित करण्यात आला आहे.

18. सदस्य 1929 च्या अधिनियम 21 द्वारे, sec.14, “संपूर्ण शून्य” साठी.

19. सदस्य 1929 च्या अधिनियम 21 द्वारे, से. 14, काही मूळ शब्दांसाठी.

20. सदस्य 1929 च्या अधिनियम 21 द्वारे, से. 14, मूळ विभागासाठी.

21. सदस्य 1929 च्या अधिनियम 21 द्वारे, से. 14, मूळ विभागासाठी.

22. 1991 च्या अधिनियम 51 द्वारे जोडले, से. 6.

23. सदस्य 1927 च्या अधिनियम 10 द्वारे, से. 2 आणि Sch. मी, “५,०००” साठी.

24. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., ''राज्य'' साठी.

25. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., ''राज्य'' साठी.

26. 1925 च्या अधिनियम 39 द्वारे आणि शेवटी 1938 च्या अधिनियम 1 द्वारे प्रतिनिधी.

27. सदस्य 1962 च्या अधिनियम 16 द्वारे, से. 2, ''किंवा जैन'' साठी.

28. सदस्य 1962 च्या अधिनियम 16 द्वारे, से. 3, ''किंवा भारतीय ख्रिश्चन'' साठी.

29. सदस्य 1962 च्या अधिनियम 16 द्वारे, से. 3, ''किंवा भारतीय ख्रिश्चन'' साठी.

30. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., ''राज्य'' साठी.

31. सदस्य 1962 च्या अधिनियम 16 द्वारे, से. 4, उप-कलम (2) साठी.

32. सदस्य 1964 च्या अधिनियम 52 द्वारे, से. 3 आणि Sch. II, ''सामान्य नागरी अधिकारक्षेत्र'' साठी.

33. 1925 च्या अधिनियम 39 द्वारे आणि शेवटी 1938 च्या अधिनियम 1 द्वारे प्रतिनिधी.

34. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., ''राज्य'' साठी.

35. 1931 च्या अधिनियम 17 द्वारे जोडले, से. 2. या कलमाच्या शेवटी मूळतः आलेल्या विवाहित स्त्रीला, तिच्या पतीच्या पूर्वीच्या संमतीशिवाय मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन असल्याखेरीज किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती नसल्याशिवाय, हे शब्द नव्हते. 1927 च्या अधिनियम 18 द्वारे वगळलेले, se.2.

36. इं. 1983 च्या अधिनियम 20 द्वारे, से. 2 आणि Sch. (15-3-1984 पासून).

37. सदस्य AO 1950 द्वारे, “महाराजांच्या अधिपत्यासाठी”.

38. 1931 च्या अधिनियम 17 द्वारे जोडले, से. 2. या कलमाच्या शेवटी मूळतः आलेल्या विवाहित स्त्रीला, तिच्या पतीच्या पूर्वीच्या संमतीशिवाय मृत व्यक्ती हिंदू, मुहम्मद, बौद्ध, शीख किंवा जैन असल्याशिवाय किंवा सूट मिळालेली व्यक्ती नसल्याखेरीज नाही. 1927 च्या अधिनियम 18 द्वारे वगळण्यात आले आहे, se.2.

39. इं. 1983 च्या अधिनियम 20 द्वारे, से. 2 आणि Sch. (15-3-1984 पासून).

40. इं. 1983 च्या अधिनियम 20 द्वारे, से. 2 आणि Sch. (15-3-1984 पासून).

41. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

42. AO 1937 द्वारे वगळलेले ''आणि बर्माचा प्रांत'' हे शब्द.

43. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

44. सदस्य AO 1948 द्वारे, ''संपूर्ण ब्रिटिश भारत'' साठी.

45. AO 1950 द्वारे वगळलेले ''भारताचे'' शब्द.

46. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

47. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., ''द स्टेट्स'' साठी.

48. AO 1937 द्वारे वगळलेले "आणि बर्माचा प्रांत" शब्द.

49. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, sec.3 आणि Sch., “राज्यांसाठी”.

50. 1952 च्या अधिनियम 48, sec.3 आणि Sch.II द्वारे वगळलेले "भारताचे" शब्द.

51. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, sec.3 आणि Sch., “राज्यांसाठी”.

52. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., “राज्यांसाठी”.

53. इं. AO 1950 द्वारे.

54. शब्द "C मधील GG." वरीलप्रमाणे वाचण्यासाठी AO 1937 आणि AO 1950 द्वारे क्रमशः सुधारणा केल्या आहेत.

55. बेरार कायदे कायदा, 1941 (1941 चा 4) आणि केंद्रशासित प्रदेश (कायदे) दुरुस्ती कायदा, 1956 (1956 चा 68) द्वारे हा कायदा बेरारपर्यंत विस्तारित करण्यात आला आहे.

56. 1928 च्या अधिनियम 14 द्वारे जोडले, से. 2.

57. सदस्य 1951 च्या अधिनियम 3 द्वारे, से. 3 आणि Sch., “राज्यांसाठी”.

58. AO 1950 द्वारे वगळलेले "भारताचे" शब्द.

59. सदस्य अधिनियम 1957 द्वारे, से. 2, पूर्वीच्या विभागासाठी.

60. आता प्रशासक जनरल कायदा, 1963 (1963 चा 45).

स्रोत: इंडिया कानून

Header Scroll

Saturday 4 March 2023

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

No comments:

Post a Comment

Review and Feedback

Featured Post

Navjeevan Law College Nashik: A Gateway to Your Legal Career

NDVG

Translate

Header Scroll

Saturday 4 March 2023

भारतीय उत्तराधिकार कायदा, 1925

No comments:

Post a Comment

Review and Feedback

Featured Post

Navjeevan Law College Nashik: A Gateway to Your Legal Career

Subscribe To

NDVG

Translate